آنا/ سندروم پيشاقاعدگي عبارت از مجموعهاي از علائم و نشانهها از جمله نوسانات خلقي يا جسماني که بسياري از زنان که در سن باروري آن را تجربه ميکنند و بعضاً با مصرف داروهايي همچون فلوکستين علائم آن ميتواند تسکين يابد.
سندروم پيشاقاعدگي عبارت از مجموعهاي از علائم و نشانهها از جمله نوسانات خلقي، حساسيت سينهها، هوس (ويارهاي) غذايي، خستگي، تحريکپذيري که بسياري از زنان که در سن باروري از آن رنج ميبرند.
اين سندروم با نام انگليسي Premenstrual Tension (به اختصار PMS) وضعيتي است که از هر ۴ زن در زمان قاعدگي ۳ نفر به نوعي آن را تجربه ميکنند و معمولاً يک تا دو هفته قبل از شروع عادت ماهيانه آغاز و تا چهار روز بعد از آن پايان مييابد.
علائم و نشانههاي اين سندروم معمولاً در يک الگوي قابل پيشبيني رخ ميدهد اما هر فرد ميتواند چند نشانه از آن را داشته باشد و حتي شدت اين علايم نيز در طول زندگي فرد نيز تغيير کند.
علائم و نشانههاي PMS چيست؟
علائم و نشانههاي احتمالي سندروم پيشاقاعدگي (PMS) زياد است اما بيشتر خانمها فقط تعدادي از اين مشکلات را تجربه ميکنند که برخي از شايعترين آنها عبارتند از: تنش و اضطراب، تغيير اشتها، بيخوابي، عصبانيت، درد مفاصل يا عضله، خستگي، حساسيت سينه، يبوست و يا اسهال، گريههاي دورهاي (که فرد نميتواند جلوي آن را بگيرد)، گر گرفتن و ...
عوامل بروز PMS چيست؟
دقيقاً عوامل بروز اين وضعيت شناخته نشده است ولي چند عامل ميتواند در بروز آن نقش داشته باشد:
تغييرات چرخهاي در هورمونها: علائم و نشانههاي سندروم پيشاقاعدگي با نوسانات هورموني تغيير کرده و با حاملگي و يائسگي نيز ناپديد ميشوند.تغييرات شيميايي در مغز: نوسانات سروتونين (يک ماده شيميايي مغز که انتقال دهنده عصبي) ميتواند در ايجاد افسردگي، خستگي و مشکلات خواب مؤثر باشد.افسردگي: برخي از خانمهاي مبتلا به سندرم شديد پيشاقاعدگي دچار افسردگي تشخيص داده نشده هستند هرچند افسردگي به تنهايي باعث همه علائم نميشود.
روشهاي درمان PMS چيست؟
براي در بسياري از خانمها تغيير در شيوه زندگي همچون اصلاح رژيم غذايي (مصرف غذاهاي سرشار ويتامينهاي B۱و B۲)، ورزش و داشتن خواب کافي ميتواند به تسکين علائم PMS کمک کند اما بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است يک يا چند دارو براي آن تجويز کند.
برخي از داروهايي که در تسکين علائم سندروم پيشاقاعدگي مؤثر بودهاند عبارتند: از داروهاي ضد افسردگي همچون فلوکستين، پاروکستين و سرترالين که معمولاً براي دو هفته قبل از شروع قاعدگي تجويز ميشود.
داروهايي همچون ايبوپروفن يا ناپروکسن سديم نيز در زمان قبل يا شروع قاعدگي براي تسکين گرفتگي عضلات يا ناراحتي سينهها ميتواند مؤثر باشد.
همچنين قرصهاي ضدبارداري هورموني نيز ميتواند علائم سندروم پيشاقاعدگي را تسکين بخشد هر چند موفقيت اين داروها در تسکين علائم در زنان متفاوت است.
بازار