استرس متهم شماره اول ضعف سیستم ایمنی
زندگي آنلاين/ وقتي رويداد يا واقعهاي در زندگي رخ ميدهد که توانايي کنارآمدن با آن را در خود نبينيم، دچار استرس ميشويم. در چنين شرايطي است که بدن ميزان قابل توجهي از هورمون استرس، کورتيزول، را ترشح ميکند. ترشح مقطعي کورتيزول از کارکردهاي معمول بدن انسان است و مزايايي، چون کاهش التهاب دارد، اما به مرور زمان و در بلندمدت، امکان وابسته شدن بدن به ميزان قابل توجهي از اين هورمون در خون وجود دارد. اين اتفاق در نهايت تأثير معکوس دارد و نه تنها به محدودکردن التهاب کمکي نميکند، که به آن دامن ميزند. جواب برخي متخصصان به اين سؤال که استرس چه تاثيري بر سيستم ايمني بدن دارد کمي نگرانکننده است؛ آنها استرس را عامل ۹۰ درصد بيماريها و اختلالها اعم از سرطان و نارسايي قلبي ميدانند. فعال شدن برخي واکنشهاي شيميايي بهواسطه استرس و افزايش سطح کورتيزول، به باور آنها، بدن را به شيوههاي گوناگون تحت تأثير قرار ميدهد. در ادامه به برخي از اين تأثيرات اشاره ميکنيم: کاهش تعداد گلبولهاي سفيد و سلولهاي کشنده طبيعي (natural killer cells/ NK: سلولهاي بهخصوصي که تومورهاي سرطاني را از بين ميبرند)؛ رشد و گسترش بيشتر تومورها در بدن؛ بالارفتن ميزان عفونتهاي بدن و آسيبهاي بافتي ديگر تأثير استرس بر سيستم ايمني بدن کاهش سطح لنفوسيتها (lamphocytes) است: نوعي از گلبولهاي سفيد خون که از بدن در برابر عفونتها محافظت ميکنند. هرچه سطح لنفوسيتها در بدن کاهش پيدا کند، بدنمان در برابر ويروسهايي نظير سرماخوردگي و تبخال آسيبپذيرتر ميشود. استرس شديد همچنين ميتواند به اختلالهايي نظير افسردگي و اضطراب منجر شود: اختلالهايي که خود به تنهايي نقش بسزايي در بروز التهاب دارند. وقتي بدن در بلندمدت و بهطور مداوم درگير التهابها ميشود، سيستم ايمني بدن وراي ظرفيتش فعاليت ميکند، به مرور زمان ضعيف و ضعيفتر ميشود، و در نهايت ديگر آن طور که بايد و شايد قادر به محافظت از ما در برابر بيماريها نخواهد بود. افسردگي استرس مداوم ميتواند به شکلگيري احساس خشم، افسردگي، يا حتي نااميدي در فرد منجر شود. با گذشت زمان، استرس ميتواند به احساس درماندگي و به دام افتادن منجر شود و فرد قادر به تصميمگيري درست نبوده و درباره هر مسالهاي چه در زمينه حرفهاي و چه شخصي به شدت نگران ميشود. در نهايت، استرس ميتواند به احساس فرسودگي و ناتواني منجر شود و اين شرايط به واسطه تحت تأثير قرار گرفتن روابط شخصي و حرفهاي فرد شرايط را وخيمتر ميسازد. براي مقابله با تأثير استرس بر خلق و خوي خود، حضور در فعاليتهايي که موجب ميشوند منبع استرس را فراموش کنيد مانند فعاليتهاي جسماني يا مديتيشن را مد نظر قرار دهيد. فعاليتهايي که ذهن شما را هرچه بيشتر مشغول نگه ميدارند را امتحان کنيد. وزن و سوختوساز استرس و مشکلات وزن اغلب دست در دست يکديگر دارند. بر همين اساس است که هنگام احساس استرس، اضطراب يا افسردگي و به دنبال راهي براي کسب آرامش، برخي افراد به غذا خوردن پناه ميآورند که اغلب نيز تمايل به مصرف مواد غذايي ناسالم و سرشار از قند، چربي، و کالري وجود دارد. افزون بر اين، استرس ميتواند اثري مضر روي سوخت و ساز بدن داشته باشد، به ويژه ميتواند به ذخيره چربي در بدن منجر شود که تنها تشديد اضطراب را به همراه دارد. دنبال کردن يک سبک زندگي فعال ميتواند با مشغول نگه داشتن ذهن و بدن، سوزاندن کالريهاي اضافي و بازگرداندن اعتماد به نفس در حل اين مشکل تاثيرگذار باشد. مشکلات فشار خون افرادي که در بلند مدت استرس را تجربه ميکنند ميتوانند با مشکلات سلامت مانند فشار خون بالا مواجه شوند. هورمونهاي استرس ميتوانند فعاليت قلب را افزايش دهند و با گذشت زمان اين شرايط ميتواند به تنگي عروق منجر شود. اگر اين شرايط درمان نشود، فشار خون بالا ميتواند به حمله قلبي و سکته مغزي منجر شود که هر دو ميتوانند مرگبار باشند. اگر به طور مداوم در سينه خود احساس درد ميکنيد، بي درنگ با يک پزشک صحبت کرده و در پي روشهايي براي کاهش استرس خود باشيد. ريزش مو ريزش مو اغلب به واسطه افزايش سن در آقايان رخ ميدهد، اما بانوان نيز آن را تجربه ميکنند. اين در شرايطي است که ريزش مو ميتواند در نتيجه استرس مداوم و شديد شکل بگيرد و هر فردي در هر مرحله از زندگي را تحت تأثير قرار دهد. به طور معمول، ريزش مو سطوح استرس را در فرد افزايش ميدهد و به شکل گيري يک چرخه باطل اضطراب و افسردگي منجر ميشود. خبر خوب اين است که راههايي براي احياي موهاي از دست رفته وجود دارند. نخستين گام، شناسايي منبع استرس و رسيدگي به آن است. پزشک شما ميتواند به اين مساله کمک کرده و روشهاي درماني که ميتوانند به تحريک رشد مجدد موها منتج شوند را ارائه کند. کاهش ايمني تجربه استرس براي مدتي طولاني ميتواند سيستم ايمني بدن انسان را تضعيف کرده و شما را نسبت به بيماريها آسيب پذير سازد که از نمونههاي کوچک مانند سرماخوردگي تا موارد جديتر مانند آنفلوآنزا را شامل ميشود. براي کمک به مقابله با آثار استرس، خواب کافي و با کيفيت بالا، دنبال کردن يک رژيم غذايي سالم متشکل از ميوهها، سبزيجات، پروتئينهاي بدون چربي و غلات سبوس دار و ورزش منظم را فراموش نکنيد. اگر به طور مرتب مريض ميشويد، با پزشک خود در باره چگونگي رسيدگي به منبع استرس يا هر موضوع سلامت ديگر که موجب بيماري در شما ميشود، صحبت کنيد. درد معده تجربه استرس در بلند مدت ميتواند به احياي درد و تحريکپذيري در معده، روده و ديگر قسمتهاي دستگاه گوارش منجر شود. اين شرايط ميتواند خوردن، خوابيدن، کار کردن، يا ورزش کردن را دشوار يا حتي غير ممکن سازند. هنگامي که اضطراب داريد و دچار استرس شدهايد، بدن شما آدرنالين و هورمونهايي که ميتوانند جريان خون به دستگاه گوارش و ديگر قسمتهاي بدن را کاهش دهند، ترشح ميکند. اين شرايط ميتواند مانع گوارش مؤثر غذا شود و به درد و ناراحتي منجر ميشود. در اين مورد، داروهايي که براي درمان مشکلات معده شکل گرفتهاند ممکن است تاثيري در تسکين نشانهها نداشته باشند. با دکتر خود صحبت کند تا روشي براي کاهش درد معده از طريق رسيدگي به منبع استرس بيابيد. بيخوابي استرس ميتواند چرخه خواب شما را دچار اختلال کرده و به بيخوابي منجر شود که يکي از طاقت فرساترين نتايج استرس است. استرس اغلب مانع خواب خوب شبانه ميشود، زيرا مغز را هنگامي که بايد در حال استراحت باشد، همچنان فعال نگه ميدارد. متاسفانه، بيخوابي تنها ميتواند استرس را تشديد کند و کسب آرامش و خواب راحت را دشوار سازد. در شرايطي که مصرف دارو ميتواند به بهبود اين شرايط کمک کند، اما روندي طولاني مدت بايد طي شود. با پزشک خود مشورت کنيد تا تکنيکهاي کسب آرامش که به استراحت راحتتر به طور طبيعي کمک کنند را پيدا کنيد. درد آرواره آيا تجربه فشار دادن دندانها روي يکديگر هنگام قرار گرفتن در موقعيتهاي استرسزا را داريد؟ خبر خوب اين است که شما در اين زمينه تنها نيستيد. استرس اغلب به فشار بر آرواره و ساييدن دندانها روي يکديگر منجر ميشود که اگر به طور مکرر صورت بگيرد ميتواند ضعف لثه، شکستگي دندانها، و درد فراوان را موجب شود. در برخي افراد اين شرايط ميتواند آثار بلند مدت روي آرواره و دندانها به همراه داشته باشد. در اين موارد پزشک ممکن است استفاده از محافظ دهان در هنگام شب را تجويز کند. به طور معمول، محافظ دهان موقتي استفاده ميشود، اما ممکن است طي فعاليتهايي مانند ورزش يا رانندگي که سطوح استرس را افزايش ميدهند، ممکن است همچنان به استفاده از آنها نياز باشد.