زخم گوشه لبها؛ علل و درمان
تبيان/ انگولار چيلايتيس، به نام انگولار استوماتيت (استوماتيت گوشهاي) شناخته شده و باعث ايجاد تورم و لکههاي قرمز در گوشه خارجي لب ميشود.
زخم گوشهاي ميتواند در يک يا هر دو طرف دهان شما ايجاد شود و يک بيماري التهابي است که ميتواند چند روز طول بکشد (يا يک مشکل مزمن باشد). اين وضعيت همچنين ميتواند در هر سني از جمله نوزادان ديده شود.
نشانههاي زخم گوشه لب
علائم انگولار استوماتيت تقريباً به طور انحصاري در گوشههاي دهان ظاهر ميشود. علائم ميتوانند دردناک باشند. اين نشانهها ممکن است از قرمزي خفيف تا تاولهاي باز و خونريزي دهنده، متفاوت باشد.
اگر نتيجه تست شناسايي، عفونت باکتريايي يا قارچي باشد، که در بيشتر موارد هم همين است، اين عفونت ميتواند به پوست اطراف گسترش يابد. همچنين ميتواند به برفک دهان منجر شود
اگر در حال تجربه اين مسئله هستيد، گوشههاي دهان شما ممکن است علائم موارد زير باشد:
· خونريزي
· قرمزي
· تورم
· ترکخوردگي
· تاول
· پوستهپوسته شدن
· خارش
· زبري
· درد
علائم ديگر عبارتاند از:
· طعم بد در دهان
· احساس سوزش روي لب يا دهان
· لبهاي خشک يا شکافدار
· مشکل در غذا خوردن به علت تحريک
به علت تحريک قوي که غذا خوردن را براي شما دشوار خواهد کرد، ممکن است به اندازه کافي مواد مغذي را دريافت نکنيد و دچار کاهش وزن شويد.
چه عواملي باعث ايجاد زخم گوشه لب ميشود؟
چندين دليل مختلف براي بروز اين مسئله وجود دارد، شايعترين آن عفونت مخمري در نتيجه بزاق است.
بزاق ميتواند در گوشههاي لب جمع و گرفتار شود و همين امر باعث ترک خوردن لبها گردد.
ممکن است فرد در تلاش براي تسکين درد يا خشکي لبهاي خود، آنها را بيشتر ليس بزند. اين بزاق اضافي، در گوشه لب جمع شده و محيطي مناسب براي رشد قارچهايي مثل مخمر فراهم ميآورد.
ويروسها و باکتريها همچنين ميتوانند باعث بروز آن شوند.
برخي افراد بيشتر در معرض خطر ابتلا به زخم گوشهاي قرار دارند، از جمله افرادي که:
· لب بالايي برآمدهاي دارند که زاويه عميقتري در گوشه لبها ايجاد ميکند.
· مرتباً دچار برفک دهاني ميشوند.
· داراي پوست حساس هستند.
· مرتباً از کورتيکواستروئيدها يا آنتيبيوتيکها استفاده ميکنند.
· بيماريهاي التهابي ديگري مانند بيماري کرون دارند.
· از داروهاي رتينوئيد خوراکي استفاده ميکنند.
· سيگار ميکشند.
· به کمخوني، ديابت يا سرطان دچارند.
· کمبود ويتامينهاي B9،B6، B2 يا B3 يا ماده معدني روي و آهن دارند.
· مبتلا به سندرم شوگرن ميباشند.
· روي دندانهايشان بريس ارتودنسي دارند.
· دچار سندروم داون هستند.
· اختلالات ايمني مانند HIV دارند.
· به مکيدن انگشت شست عادت دارند.
· دندان مصنوعي نامناسب دارند.
· بزاق زيادي دارند.
· دندانهايشان نامرتب است و يا دندانهاي نيششان مرتب قرار نگرفته است.
· در نتيجه کاهش زياد وزن و يا پيري، دچار افتادگي پوست شدهاند.
· دچار خشکي زبان يا زروستوميا هستند.
· دچار کم آبي ميباشند.
· در مناطقي با آب و هواي سرد و خشک زندگي ميکنند.
راه تشخيص زخم گوشهاي لب چيست؟
براي تشخيص اين شرايط پزشک، دهان را از نزديک معاينه ميکند تا هرگونه ترک، قرمز، تورم يا تاول را بررسي نمايد. او همچنين از شما درباره عاداتي که ممکن است داشته باشيد سؤال خواهد کرد.
ساير شرايط (مانند هرپس لابياليس و ليکن پلان) ميتواند باعث بروز علائمي شبيه به زخم گوشه لب شود. براي اطمينان از علت، پزشک ممکن است از گوشههاي دهان و بيني شما نمونه بردارد و به آزمايشگاه بفرستد تا ببيند چه نوع باکتري يا قارچي ممکن است وجود داشته باشد.
آيا انگولار چيلايتيس ميتواند عوارضي ايجاد کند؟
در حالي که بسياري از موارد اين مشکل، نسبتاً به آساني قابل درمان هستند، پس از تشخيص علت اصلي توسط پزشک، بايستي آن را درمان کنيد.
اگر نتيجه تست شناسايي، عفونت باکتريايي يا قارچي باشد، که در بيشتر موارد هم همين است، اين عفونت ميتواند به پوست اطراف گسترش يابد. همچنين ميتواند به برفک دهان منجر شود.
درمان
هدف از درمان، رفع آلودگي و خشک نگه داشتن پوست براي جلوگيري از بروز عفونت دوباره است.
اگر پزشک شما دليل اين بيماري را کمبود مواد مغذي تشخيص دهد، ممکن است يک مکمل غذايي را به شما پيشنهاد کند.
اگر علت مخمر است، ممکن است پزشک يک کرم موضعي ضدقارچ براي شما تجويز کند. موضعي يعني شما بايد دارو را روي پوست بماليد.
اگر دليل زخم گوشه لب، باکتري باشد، آنتيبيوتيک موضعي ضد باکتري برايتان تجويز خواهد شد.
گزينههاي درماني ديگر شامل:
· ضدعفونيکننده موضعي براي تميز نگه داشتن زخمها
· پماد استروئيدي موضعي
· تزريق پرکننده براي کاهش چين و چروک در گوشههاي دهان
· نوشيدن آب يا مکيدن آبنبات سخت براي خشکي دهان
شما همچنين ميتوانيد از درمانهاي خانگي براي معالجه خود استفاده کنيد:
· استفاده منظم از بالم لب براي جلوگيري از خشکي لب
· استفاده از ژل پتروليوم (وازلين) يا روغن نارگيل در گوشههاي دهان که بهعنوان مانعي براي بزاق است.