تقویم تاریخ/ گشایش کانال سوئز و اتصال دریای سرخ و مدیترانه
کجارو/ هفدهم نوامبر سال ۱۸۶۹ ميلادي آبراه سوئز آغاز بکار کرد. در همين روز در سال ۱۹۱۳ يک کشتي نيز از آبراه پاناما که هنوز تکميل نشده بود عبور داده شد. طرح اتصال درياي سرخ و درياي مديترانه، به روزگار باستان بازميگردد و گفته ميشد که اين طرح، اولين بار در زمان حکومت هخامنشيان عملي شد. کار ساختن آبراهي را که داريوش بزرگ ميان درياي سرخ و رود نيل ساخته بود، دهم نوامبر سال ۵۱۸ پيش از ميلاد، يعني ۲ هزار و ۳۸۷ سال پيش از آغاز بکار آبراه سوئز، به پايان رسيده بود. اما اين کانال پس از چندي در زيرشنهاي بيابان پرشد و آثارش از ميان رفت. بيش از ۲۳ قرن بعد، اوجگيري رقابتهاي انگلستان و فرانسه در قرن نوزدهم و تلاش هر کدام از آنها در برتريجويى نظامي-تجاري باعث شد تا بار ديگر اين طرح عنوان شود و اين بار فرانسه به عنوان يک قدرت صنعتي-نظامي در صدد برآمد تا ساخت اين کانال را عملي کند. آبراه سوئز به رغم مخالفت دولت انگلستان که نميخواست دسترسي ديگران به هند آسان شود، به مديريت «فرديناند دو لسپس Ferdinand de Lesseps» ديپلمات فرانسوي و کمک مهندسان اين کشور ساخته شد. حفر اين آبراه که بعدا انگليسيها در آن شريک شدند، از ۲۵ آوريل ۱۸۵۹ ميلادي آغاز شد و عمليات مربوط به ساختن آن ده سال طول کشيد و ۴۰۰ ميليون فرانک فرانسه هزينه داشت. در اين ميان، از آن جا که بين فرانسه و انگليس، رقابت آشکاري در ميان بود، انگلستان از ارائه هر نوع کمک به فرانسه مضايقه کرد، چرا که حفر کانال به قدرت فرانسه ميافزود. اين آبراه در مسير خود از چند درياچه ميگذرد. هر سال به طور متوسط ۱۸ هزار کشتي از اين آبراه ميگذرد. اين آبراه کمک بزرگي به تسهيل و گسترش تجارت شرق و غرب کرده است. استفاده نظامي از اين آبراه هم اخيرا زياد شده است. طول اين کانال حدود يکصد و هفتاد کيلومتر، عرض آن ۶۰ متر و عميقترين نقطه آن، ۲۲ متر عمق داشت که بعدها وسعت بيشتري يافت به طوري که عرض آن به ۲۰۰ متر رسيد. کانال سوئز در ۱۷ نوامبر سال ۱۸۶۹ ميلادي طي تشريفاتي گسترده با حضور امپراتور فرانسه و عبور کشتي حامل وي، افتتاح شد. علت حفر کانال سوئز توسط فرانسه اين بود که در آن زمان، سرزمين مصر تحت استعمار فرانسه قرار داشت و با حفر اين کانال، راه ارتباط دريايى اروپا به طرف ساحل شرقي قاره افريقا و شبه قاره هند و شرق آسيا بسيار کوتاه شد. اين کانال منافع اقتصادي ويژهاي براي مصر فراهم آورد و تجارت منطقه را تحت تأثير قرار داد چرا که مسير عبور کالا از آسيا و اقيانوسيه به اروپا را بسيار کاهش ميداد. همچنين کانال سوئز مرز بين دو قاره آسيا و آفريقا به شمار ميرود. ۲۴ قرن پيش از ايجاد اين آبراه، به ابتکار و تصميم داريوش بزرگ يک آبراه ميان درياي سرخ و رود نيل ساخته شد تا کشتيها از خليج فارس به مديترانه رفت و آمد کنند. «ناپلئون بناپارت» پس از تصرف مصر، نخستين رهبري بود که ضرورت ايجاد چنين آبراهي را احساس و اعلام کرده بود. در سال ۱۹۵۶ ميلادي، در پي ملي شدن آبراه سوئز که در کنترل انگلستان و فرانسه بود، از سوي دولت وقت مصر به رهبري «جمال عبدالناصر»، دولتهاي انگلستان، فرانسه و اسرائيل بر ضد مصر وارد جنگ شدند که ترس از مداخله شوروي در اين جنگ به حمايت از مصر و تبديل آن به يک جنگ جهاني سبب شد که زود به پايان برسد. «فرديناند دولسپوس» پس از اتمام کار آبراه سوئز، از سال ۱۸۷۹ ميلادي، دست به ساختن آبراه پاناما (ميان دو اقيانوس اطلس و آرام) زد که در ۱۸ نوامبر سال ۱۹۰۳ امتياز آن به آمريکا واگذار شد. سازنده آبراه پاناما با اين که هنوز کاملا تکميل نشده بود، در سال ۱۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ ميلادي (سالروز گشايش آبراه سوئز) يک کشتي از آن آبراه عبور داد. وي در هفتم ژوئن سال بعد، کشتي ديگري را که «لوئيس» نامگذاري شده بود از آبراه پاناما گذرانيد و اين آبراه از دوماه بعد يعني ۱۵ آگوست سال ۱۹۱۴ ميلادي به روي رفت و آمد کشتيها باز شد. آبراه پاناما ۸۰ کيلومتر طول و ۱۰۰ تا ۳۰۰ متر عرض دارد و داراي سه لاک است. در همين روز: روز جهاني دانشآموز روز جهاني فلسفه با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد