مهارت زندگی/ گفتگو درباره این 6 موضوع را با همسرتان از قلم نیاندازید

تبيان

بروزرسانی 1396/10/26 - 17:2

مهارت زندگی/ گفتگو درباره این 6 موضوع را با همسرتان از قلم نیاندازید

تبيان/ حرف زدن، مردان از آن فراري و زنان عاشق آن هستند. اما آيا زن و شوهر ها به اندازه اي که در زندگي لازم است با هم گفتگو مي کنند؟ در اولين روزهاي آشنايي گويا براي هم بيشتر جذاب هستند و دوست دارند ساعت ها با هم صحبت کنند اما بعد از عروسي و چند سال بعد از آن روزي نيم ساعت هم به زور حوصله هم کلام شدن باهم را پيدا مي کنند و آن نيم ساعت هم صرف گفتن چه بايد بخري؟ وام را ريختي؟ بچه ها را به مدرسه بردي؟ و از اين دست کلمات مي شود. وقتي ما با همسرمان درباره اشتراکات اعتقادي خود سخن مي گوييم، موجب مي شود هر دو در اين عقيده استوارتر شده و نقطه اشتراکمان تقويت شود. کم شدن فرهنگ گفتگو موجب شده در برخي از خانواده ها زن يا شوهر و يا هر دو براي به کُرسي نشاندن حرف خود، فقط دستور صادر کنند. همان‌طور که برخي، خانه را با دادگاه اشتباه مي گيرند و فقط به دنبال به دست آوردن حق خود هستند، برخي هم خانه را با اراده يا پادگان اشتباه گرفته اند، فقط دستور مي دهند و فقط هم منتظر شنيدن کلمه «چشم» هستند. اين نوع برخورد، تنش‌زا است. گاهي دستوراتي در خانه صادر مي شود که از طرف مقابل مورد پذيرش قرار نمي گيرد. همين امر موجب اختلاف مي شود. نه دستور دهنده، خواسته خود را در قالب يک گفتگو ارائه مي کند و نه شنونده دستور، دليل عدم اطاعت خود را با استدلالي منطقي به طرف مقابل خود انتقال مي دهد. نتيجه اين مي شود که يکي مي گويد انجام بده؛ يکي مي گويد: انجام نمي دهم. گاهي هم رفتارهاي به ظاهر اشتباه از زن يا شوهر سر مي زند که تا مدّت ها يکي از ديگري کينه به دل مي گيرد؛ بدون اين که پاي صحبت بنشينند و از اين ناراحتي سخن به ميان آورند. درباره چه چيزهايي گفتگو کنيم؟

1- درباره اختلافات براي رفع آن اختلاف زن و شوهر مي تواند مايه رشد زندگي شود؛ البته در صورتي که دو طرف اختلاف را به ميدان زور‌آزمايي يک ديگر تبديل نکنند؛ بلکه با در نظر گرفتن قواعدي که در اين جا درباره گفتگو مي گوييم در مورد آن صحبت کنند و آن را حلّ کنند. بالاخره در يک مساله مورد اختلاف يکي اشتباه مي کند. شايد هم هر دو يک عقيده و سليقه دارند؛ اما يکي اشتباه مي فهمد اگر اشتباه در عقيده باشد، گفتگوي قاعده‌مند مي تواند فردي را که اشتباه مي کند، از اشتباه خود بيرون آورده و همين مايه رشد او است. اگر هم که اشتباه در فهم است، گفتگو مي تواند تفاهم ايجاد کند که سرمايه اصلي زندگي است. 2- درباره اشتراکات، براي تقويت آن هميشه که نبايد درباره اختلافات سخن گفت. اشتراکات هم موضوع خوبي براي گفتگو است. وقتي ما با همسرمان درباره اشتراکات اعتقادي خود سخن مي گوييم، موجب مي شود هر دو در اين عقيده استوارتر شده و نقطه اشتراکمان تقويت شود. البته درباره اشتراکات تذکّر اين نکته ضروري است که نبايد اشتراکات را هميشه تقويت کرد. شايد نقطه اشتراک ما عقيده نادرستي باشد، پس بهتر است درباره نقاط اشتراک با اهلش مشورت کنيم تا مطمئن شويم که اشتراکات ما عقايد درستي است که ارزش تقويت دارد. 3- درباره امور روزمره زندگي، براي باز کردن سفره دل و اطلاع از اوضاع يکديگر برخي سخن گفتن درباره امور روزمره را براي خود عيب مي دانند؛ در حالي که گاهي زن يا شوهر نياز دارد از امور روزمره خود مثل قضايايي که امروز در خانه يا بيرون از خانه براي او پيش آمده سخن بگويد. اين گفتگو شايد چيزي را حلّ يا تقويت نکند؛ اما همين اندازه که همسر، سفره دل خود را باز کرده و طرف مقابل خود را شنونده خوبي مي بيند در استحکام روابط زن و شوهر موثر است. از سويي ديگر سخن گفتن و شنيدن درباره امور روزمره موجب مي شود که زن و شوهر از اوضاع هم با خبر شده و برخورد خود را با همسر خويش متناسب با همين اوضاع مديريت کنند؛ مثلاً اگر شوهر فهميد که امروز فرزند خردسالش بهانه گيري و گريه زيادي کرده، از اين که همسر او حوصله و نشاط ندارد شاکي نمي‌شود. اگر هم زن متوجه شود که امروز بار کار مرد بيش از روزهاي ديگر بوده، از اين که خواسته او را براي رفتن به خريد رد مي کند ناراحت نمي شود. 4- درباره مسائل ديني، براي معرفت اندوزي و رسيدن به نوع نگاه مشترک نبايد صحبت از معارف ديني به جلسات رسمي محدود شود. خانواده يکي از بهترين مکان ها براي گفتگو در اين زمينه است. چه خوب است حداقل هفته اي يک بار به اتّفاق خانواده گفتگويي ديني داشته باشيم! موضوع گفتگو را مي توان با توافق يک‌ديگر انتخاب کرد. آيات قرآن، روايات و کتب علماي اسلام شناس مي تواند محور خوبي براي اين گفتگوها باشد. اگر يک بار امتحان کنيد، طعم شيرين اين نوع گفتگوها را خواهيد چشيد. چنين گفتگوهايي علاوه بر اين که سطح معرفتي خانواده را بالا مي برد، موجب مي شود نگاه زن و شوهر به مسائل ديني افق مشترکي بيابد که اين اشتراک تأثير به سزايي در رسيدن به تفاهم بيش‌تر دارد. 5- درباره تربيت فرزند، براي رسيدن به وحدت رويّه يکي از بزرگ‌ترين مشکلات تربيتي، سياست دو گانه در تربيت فرزند است. متأسفانه در برخي از خانواده‌ها پدر براي خود شيوه‌اي در تربيت داشته و مادر روش ديگري را در پيش گرفته است. اين سياست دو گانه، اثرات زيان باري را در پي خواهد داشت. در اين صورت ممکن است فرزند، داراي شخصيت دو گانه شده و يا اين که به کلي از پدر و مادر بريده و تربيت او به دست عنصري خارج از محيط خانواده بيفتد. گفتگو درباره تربيت فرزند، گامي مهم و لازم براي رسيدن به روشي مشترک در تربيت فرزند است؛ البتّه بهتر است اين گفتگو قبل از تولد فرزند و حتّي انعقاد نطفه آن شکل بگيرد؛ چرا که از نگاه ديني تربيت از هنگام انعقاد نطفه و حتّي پيش از آن آغاز مي شود. 6- درباره مسائل علمي، براي بالا بردن اطلاعات اطلاع از مسائل روز؛ مثل مسائل علمي يا سياسي نگاه انسان را در به دنياي اطراف خود واقع‌بينانه مي‌کند. زن و شوهر مي توانند در اين فضا نيز همراه يکديگر باشند. درباره چه چيزهايي صحبت نکنيم؟

1- درباره ديگران صحبت از ديگران يکي از آفات آسيب‌زاي خانواده است. واقعاً چه نيازي است که سخن گفتن از ديگران را نُقل مجالس خود کنيم؟ اين صحبت ها علاوه بر اين که از نظر شرعي گناه محسوب مي شود، آرامش رواني خانواده را هم از بين مي برد. اگر کساني که از آنان سخن مي گوييم بالاتر از ما باشند، راه مقايسه، حسرت و افسوس، حسادت و چشم و هم‌چشمي و... را به خانه گشوده‌ايم. اگر هم پايين تر از ما باشند، راه عُجب و غرور، تکبر و تحقير را به خانه‌مان باز کرده ايم؛ البته گاهي زندگي خوب ديگران الگويي براي ما است و از همين رو نيز درباره آن سخن مي گوييم. در صورتي که همسرمان به اين خانواده يا فرد و تعريف از آن حسّاس نباشد، چنين گفتگويي مطلوب است. 2- در باره گذشته هاي تلخ زندگي آغاز تجربه اي نو براي دو زوج جوان است. دختر و پسر با ازدواج، وارد فضايي مي شوند که پيش از اين، آن را تجربه نکرده اند. به همين دليل هم ممکن است در مقاطعي از زندگي؛ به ويژه مراحل اوليه آن اختلافاتي با هم پيدا کنند که حتّي شديد هم بوده و به جاهاي باريک هم بکشد؛ اما در موارد قابل توجّهي با تدبير يکي از دو طرف يا هر دو و يا شخص سومي اين بحران فروکش کرده و روابط آن‌ها به حالت عادي بر‌مي گردد. در چنين مواردي اولاً بايد خداوند را شاکر بود که تنش به وجود آمده زندگي را ويران نکرده و دوباره زندگي به ساحل آرامش رسيد؛ ثانياً پس از حلّ بحران نبايد از آن به عنوان ابزاري براي سرزنش همسر استفاده کرد. يادآوري گذشته معمولاً براي کسي که مقصّر اصلي بحران است، آزاردهنده بوده و براي او طعم سرزنش دارد. سرزنش، خود به تنهايي مي تواند عامل بحران جديدي باشد که شايد از بحران قبلي شديدتر هم باشد. البته اگر يادآوري گذشته جنبه عبرت‌آموزي داشته و همسر هم از آن برداشت سرزنش نکند، مفيد و سازنده است. 3- درباره مسائلي که اطلاع کافي از آن نداريم گفتگو درباره هر چيزي نيازمند به اطلاعات حداقلي درباره آن چيز است. با نبود اين اطلاعات حداقلي نه تنها گفتگو فايده نخواهد داشت؛ بلکه گاهي هم خطرناک خواهد بود؛ مثلاً اگر موضوع گفتگوي زن و شوهر تربيت فرزند باشد؛ امّا هيچ کدام، اطلاعات لازم براي اين گفتگو را نداشته باشند، ممکن است نتيجه گفتگو منجر به انتخاب روش‌هاي اشتباه در تربيت فرزند شود. براي مصون ماندن از اين آفت، زن و شوهر و يا حداقل يکي از آن ها بايد پيش از گفتگو درباره موضوع آن مطالعاتي داشته باشد، با رعايت اين نکته پاي مطالعه هم به خانواده باز مي شود. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar