حقایق عجیب درباره دزدان دریایی که از آن بی اطلاعید
روزياتو/ دزدان دريايي قرون وسطي بي رحم، ترسناک و بي پروا بودند. اما اگر تصور مي کنيد آن ها مشتي دزد وحشي و کريه بودند، سخت دراشتباهيد. حقيقت اين است که آن ها بسيار نظم يافته و پيرو مجموعه قوانين و مقرراتي سرسختانه بودند. آن ها بسيار پيشرفته هم بودند؛ به طوري که بسياري موضوعات مثل دموکراسي که حتي تا قرن گذشته تابو محسوب مي شد، در ميان دزدان دريايي رايج داشت. ۱- دزدان دريايي به هدف عجيبي از گوشواره استفاده مي کردند دزدان دريايي اعتقاد داشتند انداختن گوشواره به حفظ شنوايي آن ها کمک مي کند. آن ها دليل مناسبي براي اين خواسته داشتند چرا که در حمله به ديگران اغلب از گلوله هاي عظيم توپ براي شليک استفاده مي کردند و در معرض صداهاي بسيار بلندي قرار مي گرفتند. وقتي گلوله ها شليک مي شدند آن ها از موم آويزان از گوشواره هايشان براي بستن گوش هايشان استفاده مي کردند. استدلال آن ها براي اين کار کاملا منطقي بود. ۲- دزدان دريايي حتي با وجود داشتن دو چشم سالم، از چشم بند استفاده مي کردند حتما شما هم تصور مي کنيد همه ي دزدان دريايي يک چشم بودند. اما در حقيقت هدف از اين کار، پنهان کردن چشم آسيب ديده شان نبود و استفاده از چشم بند به افزايش ديد آن ها در شب کمک مي کرد. اين مسأله براي شغل آن ها ضروري بود. آن ها در زمان حمله بايد در ميانه، بر رو و در زير عرشه ي کشتي به سرعت حرکت مي کردند. استفاده از چشم بند به دزدان دريايي اين امکان را مي داد تا هم در نور شديد روي عرشه و هم در تاريکي زير کشتي بتوانند به وضوح ببينند. ۳- راز گوشواره هاي دزدان دريايي از گوش هاي دزدان دريايي معمولا حلقه هاي بزرگي آويزان بودند. اما اين گوشواره ها کاربرد ظاهري نداشتند و در حقيقت آن ها از انداختن اين فلزات سنگين و ارزشمند هدفي داشتند. دزدان دريايي اين گوشواره ها را به گوش مي انداختند تا مطمئن شوند در صورتي که بر اثر حادثه اي از دنيا رفتند، هر کسي که جسد آن ها که پيدا مي کرد بتواند از آن گوشواره ها براي تأمين مخارج کفن و دفن آن ها استفاده کند. بعضي از دزدان دريايي حتي نام بندر محل زندگي شان را بر روي گوشواره هايشان حکاکي مي کردند، به اميد آنکه شخص دلسوزي جسدشان را به خانه شان بفرستد (البته با پرداخت هزينه هاي آن از طريق فروش گوشواره هايشان). آن ها خرافات ديگري هم در مورد گوشواره هايشان داشتند. دزدان دريايي اعتقاد داشتند انداختن اين گوشواره ها به آن ها در مقابله با دريازدگي کمک ميکند. به علاوه، آن ها تصور مي کردند گوشواره هايشان قدرت بينايي آن ها را افزايش مي دهد و در صورتي که در حال غرق شدن باشند به آن ها کمک مي کند. ۴- پرچم قرمز علامت خطر بود نه پرچم سياه اگر کسي پرچم سياه دزدان دريايي را مي ديد، دليلي براي نگراني وجود نداشت. اما پرچم قرمز رنگ آن ها نشانه ي خطري بزرگ بود. وقتي پرچم قرمز بر فراز کشتي دزدان دريايي برافراشته مي شد، مفهوم آن کمتر از مرگ نبود. معني پرچم قرمز آن بود که هيچ رحمي به کشتي مهاجم نخواهد شد و همه ي افراد کشتي فورا کشته خواهند شد. ۵- دزدان دريايي از آنچه که تصور مي کنيد نظم يافته تر بودند دزدان دريايي هم قوانيني داشتند. آن ها در تصميم گيري ها، تقسيم کارهاي روزمره يا تقسيم غنايم، درک متقابلي داشتند که اتحاد آن ها را قوت مي بخشيد. آن ها همچنين انتخاباتي دموکراتيک و قوانيني براي جنگ روي کشتي داشتند و هر کسي که قوانين را ناديده مي گرفت به شدت تنبيه مي شد. به نظر مي آيد که آن ها از بسياري از مردم عادي متمدن تر بودند. دزدان دريايي اهل عمل و به قوانين خود پايبند بودند. خدمه ي کشتي بر اساس شدت جراحت هايشان پاداش دريافت مي کردند. دزد دريايي اي که دچار قطع عضو شده بود پاداش بيشتري مي گرفت. به علاوه، دزدان دريايي اي که در حمله ها دچار معلوليت مي شدند هرگز طرد نمي شدند و با آن ها مثل يک کهنه سرباز رفتار مي شد و آن ها را اعضاي دلير و با تجربه ي گروه خود مي دانستند. ۶- معجون اسرارآميز دزدان دريايي براي درمان بيماري ها شربتي به نام «گراگ» وجود داشت که دريانوردان بريتانيايي آن را با ترکيب آب و عرق نيشکر اختراع کرده بودند. اما نوع ديگري از آن هم به دست دزدان دريايي ساخته شد. اين شربت علاوه بر آنکه به آن ها کمک مي کرد از مصرف آب شور خودداري کنند، درماني هم براي بيماري ها بود. دزدان دريايي با اضافه کردن شکر و عصاره ي ليمو به عرق نيشکر، شربت جديدي اختراع کردند. در حقيقت استفاده از عصاره ي ليمو از کمبود ويتامين سي جلوگيري مي کرد ۷- دزدان دريايي بيمه ي سلامت داشتند صدها سال پيش زماني که هيچ کسي چيزي از مفهوم بيمه سلامت نمي دانست، دزدان دريايي چنين چيزي داشتند. جالب آنکه در آن زمان که پيشرفت هاي چنداني در پزشکي صورت نگرفته بود، دزدان دريايي اعتقاد داشتند اگر يکي از اعضاي گروه شان مجروح شود بايد مزايايي دريافت کند. به عنوان مثال، در صورت قطع عضو ۶۰۰ دلار اسپانيايي (نوعي پول رايج در آن زمان) به شخص آسيب ديده پرداخت مي شد. براي از دست دادن يک چشم با ۲۰۰ دلار اسپانيايي و براي نابينايي کامل ۲۰۰۰ دلار اسپانيايي غرامت پرداخت مي شد که معادل ۱۵۳۰۰۰ دلار امروزي است. اعضاي خدمه مختار بودند غرامت آسيب هايشان را با پول يا برده دريافت کنند. ۸- ريش هاي سوزان سنگدل ترين دزد دريايي تاريخ «ادوارد تيچ» ريش سياه و بدنام را يکي از مخوف ترين دزدان دريايي تاريخ مي دانند. او قبل از حمله به کشتي ها ريش هايش را با گياه حشيش مي بافت و آن ها را آتش مي زد. دودي که از ريش هايش بلند مي شد او را در نظر دشمنانش شيطاني و هولناک مي کرد. ۹- بيشتر غنايم دزدان دريايي مشروبات الکلي و اسلحه بود برخلاف تصور رايج در مورد گنج هاي پنهان دزدان دريايي، آن ها به ندرت طلا و پول سرقت مي کردند و آن ها را دفن نمي کردند. آن ها شيفته ي مشروبات الکلي بودند و از طرفي هميشه به اسلحه نياز داشتند بنابراين اين دو چيز براي آن ها دراولويت بود. آن غذاها و لباس ها را هم به همين دليل سرقت مي کردند. ۱۰- گروهي هم متشکل از زن هاي دزد دريايي وجود داشت در اين شغل جنسيت اهميت نداشت و تنها خواسته ي افراد مهم بود بنابراين اين شغل را براي زن ها نامناسب نمي دانستند. «آن باني» و «مري ريد» مثال خوبي از اين موضوع هستند. آن ها گروه دو نفره ي مشهوري بودند که در سال ۱۷۲۰ با يکديگر و با کشتي خود به سفر مي رفتند. زناني هم وجود داشتند که ترجيح مي داند مانند مردان لباس بپوشند و هويت خود را پنهان کنند. ۱۱- ژوليوس سزار يک بار به دست دزدان دريايي اسير شد ژوليوس سزار امپراتور روم، يک بار توسط گروهي از دزدان دريايي که کوچکترين اطلاعي از قدرت و ثروت او نداشتند اسير شد. وقتي آن ها از او در برابر آزادي اش ۲۰ تلنت (نوعي واحد پولي رايج در دوره ي يونان و روم باستان) خواستند، سزار خنده اي کرد و گفت او دست کم ۵۰ تلنت مي ارزد. سزار در تمام مدتي که بر روي کشتي بود، براي دزدان دريايي شعر مي خواند. سزار، يکي از قدرتمند ترين فرمانروايان تاريخ بود که به حسن رفتار و عدالت در زمان جنگ شهرت داشت. با اين حال، بر خلاف روابط دوستانه اي که در زمان حضورش در بين دزدان دريايي ميان او و آن ها شکل گرفت، او بعدها تک تک اين دزدان را براي تنبيه به صليب کشيد. ۱۲- دزدان دريايي از تخته استفاده نمي کردند بسياري تصور مي کنند دزدان دريايي براي شکنجه ي گروگان هايشان آن ها را مجبور مي کردند روي تخته راه بروند. با اين وجود، به نظر مي رسد که اين مسأله حاصل تخيل نويسندگان داستان هاي خيالي باشد. دزدان دريايي واقعي ترجيح مي دادند گروگان هايشان را فوراً بکشند. حتي در صورتي که آن ها قصد شکنجه دادن گروگان هايشان را داشتند، از روش هايي مثل رها کردن اسير روي جزيره اي بي آب و علف، کشيدن زنداني با طناب در زير کشتي (بستن شخص به پشت کشتي و کشيدن او) يا شلاق زدن با تازيانه ي چرمي استفاده مي کردند. ۱۳- دزدان دريايي اولين زبان ويژه ي دريانوردها را اختراع کردند دزدان دريايي زبان مخصوص به خود را داشتند و بسياري از عبارت هاي زبان آن ها هنوز بسيار مورد استفاده قرار مي گيرد. عبارت «سه بادبان به طرف باد» توسط دزدان دريايي اختراع شد و امروزه هم کماکان به مفهوم «مست بودن» استفاده مي شود. در اين عبارت منظور از پرده، طناب است و دزدان دريايي به معني از کنترل خارج شدن کشتي از آن استفاده مي کردند. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar