نیمی از مجسمههای سر معروف شیلی، زیر زمین بوده است
لست سکند/ تصوير اولي که در اين مطلب ميبينيد، تصويري ساختگي از دو مجسمه بسيار معروف در جزيره ايستر (Easter ) را نشان ميدهد که اگرچه تنها سر آنها بيرون از خاک است اما بدن آنها درون خاک و به حالت دست به سينه و نشسته است و حالا مشخص شد خيلي هم دور از واقعيت نيست. همه ما حداقل عکس يا فيلمي از تصاوير مجسمههاي سر، در اين جزيره ديدهايم اما بسياري از ما نميدانستيم که اين مجسمههاي سر داراي بدنهاي هستند که در زيرزمين مدفون شده و از چشمان ما دور هستند. بر اساس گزارشات ون تيبرگ (Van Tilburg) محقق موسسه باستان شناسي کواستن (Cotsen) دانشگاه کاليفرنيا واقع در لس آنجلس، اين که مردم گمان ميکنند که اين ۱۵۰ تنديس تنها داراي سر هستند به اين دليل است که اين مجسمهها در دامنه يک کوه آتشفشان قرار گرفتهاند و بدنه آنها تا سر حد شانههايشان زير خاک مدفون شده است، مجسمههايي که معروفترين و زيباترين مجسمههاي جزيره ايستر هستند و بيشترين عکسها از آنها گرفته شده است. تا قبل، اين ذهنيت وجود داشت که اين مجسمهها تنها مجسمههايي از سر هستند. تيم تحقيقاتي دانشگاه کاليفرنياي لس آنجلس (UCLA) پروژهاي در خصوص اين مجسمهها جهت مطالعهي دقيقتر آنها و همچنين محافظت اين مجسمهها از قوم راپا نوئي را آغاز کردند. اهالي اين جزيره که در جنوب اقيانوس آرام واقع شده است، بين سالهاي ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ ميلادي اقدام به تراشيدن اين مجسمهها از سنگ کردهاند. طي کاوش به عمل آمده توسط اين تيم، چندين مجسمه سر در زير خاک کشف شد و همينطور تنهي چندين مجسمه از زير خاک بيرون آورده شد. اين مجسمهها با انبوهي از رسوباتي که به طور متوالي به جزيرآمدهاند، پوشيده شدهاند به طوري که قسمت پاييني آنها کاملا زير اين رسوبات دفن شده است. اين اتفاق مسبب اين شد که به تدريج اين مجسمهها پوشيده از رسوب شوند؛ پوشيده شدن از رسوبات حاصل از فرسايش طبيعي و قرار گرفتن در مجاورت هوا طي چندين قرن متوالي موجب شد که بدنهي مجسمهها در زير اين رسوبات مدفون گردند. تمامي مجسمههاي اين جزيرهي کوچک، در جنوب اقيانوس آرام که تعداد آنها تقريبا به ۱۰۰۰ عدد ميرسد، طي پروژهاي که ۹ سال به طول انجاميد مورد مطالعه قرار گرفته و مستند سازي شدهاند و تا حد ممکن ، کاربرد و تاريخچهي هر کدام از اين مجسمهها توسط اين تيم مشخص شده است. در پشت بدنه اين مجسمهها، پتروگليفهايي حکاکي شده که غالبا هلالي شکل هستند و معرف قايقهاي سنتي (کانو) در جزاير پلينزي فرانسه ميباشند. به احتمال قوي نقش و نگار عمدهي اين کانوها بيانگر سمبل خانوادگي سازندهي اين قايق سنتي است که حاکي از ساختارهاي مختلف قومي و خانوادگي در جزيره است. رنگدانههاي قرمز فراواني در قبور افراد متعددي در گورستانهاي اين جزيره ديده شده است که خبر از اين ميدهد که احتمالا اين مجسمهها طي مراسم مختلف به رنگ قرمز رنگ آميزي شدهاند. گورستان اين جزيره توسط اين مجسمهها احاطه شده است و نشان ميدهد که قوم راپانوئي مردگان خود را به همراه مجسمههاي خانوادگي خود دفن ميکردند.