جایگاه نماز در کلامی از پیامبر اکرم (ص)
تسنيم/ نماز به عنوان عمود خيمۀ دين اسلام و از محبوبترين اعمال نزد خداوند به شمار ميرود:«اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى الله الصَّلاةُ لِوَقْتِها...» خداوند در قرآن کريم بارها بندگان خود را به برپا داشتن نماز دعوت کرده و ثمرات بسياري را براي آن قرار داده است. از جمله آياتي که در قرآن به موضوع نماز اشاره دارد، آيات 45 و 153 سورۀ مبارکه بقره است که در آن به«استعانت از صبر و صلات»تأکيد شده است؛ ﴿وَ اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ﴾. نماز نزد اهل بيت (ع) از چنان اهميتي برخوردار است که پيامبر (ص) از آن با تعابير «معراج مومن، نور مومن، نشانه ايمان، ستون دين، مفتاح الجنة، سلاح مومن و ...» ياد کردهاند. بنابراين يک رفتار صحيح در قبال نماز، اين است که به آن بهعنوان رفع تکليف نگاه نکنيم، بلکه آن را سفرهاي مملو از نعمات الهي بدانيم و مشتاقانه به سوي آن بشتابيم. پس انساني که بر سر اين سفره مينشيند، تمام سعي خود را ميکند تا نهايت استفاده را از آن ببرد و پيوسته در اوقات ديگر نيز به انتظار نماز است تا با اقامۀ نماز، بر سر سفرهاي از نور بنشيند و از نعمات جاري در نماز توشه برگيرد، پيامبر اکرم (ص) در اين باره ميفرمايد: «الصَّلاهُ زَادَ لِلمُؤمِنِ مِنَ الدُّنيا إلَي الأخِرة؛ نماز زاد و توشه مؤمن در دنيا براي آخرت است»(بحارالانوار، ج82 ص 232). علاوه بر اين، شايسته است همچون اهل بيت (ع) نماز را سلاحي براي خود بدانيم، سلاحي که به وسيله آن، دشمنان و بديها کنار زده ميشوند، راهها باز و محبتهاي الهي بيش از پيش جاري ميشود. پيامبر اکرم (ص) در بياني ديگر مي فرمايد: «صلاة الرّجل نورٌ في قلبه فمن شاء فلينوّر قلبه؛ نماز هر شخصي، نوري در دل اوست، پس هر کس ميخواهد، دلش را نوراني کند»(کنزالعمّال، ج7، ص 18973).