جالبترین کشفیات باستان شناسی در سال ۲۰۱۸
برترين ها/ سال ۲۰۱۸ را باستان شناسان به خطر خواهند سپرد، زيرا سالي مملو از کشفيات باستان شناسي بود و سالي که در آن يافتههاي جديد باستان شناسان را شگفت زده کرد. کشفياتي که در نوع خود بي نظير بودند. کشفيات باستان شناسي جالب در سال ۲۰۱۸ طيف جالبي از کشف قديميترين پنير تا کهنترين مکان تهيه ماء الشعير را شامل ميشود. همچنين نبايد از کشف تابوت گرانيتي سنگي غافل شد، تابوت مرموزي که بسياري را بر آن داشت تا تصور کنند با بازکردن در تابوت در واقع يک نفرين باستاني را رها سازي خواهند کرد. بياييد نگاهي بيندازيم به ۱۰ مورد از جالبترين کشفيات باستان شناسي در سال ۲۰۱۸. تابوت سنگي عظيم (و آبميوه موميايي) تابوت عظيم سنگي يکي از جالبترين کشفيات باستان شناسي در سال ۲۰۱۸ بود. هنگامي که در تابوت سنگي عظيم باز شد، ترکيبي از فاضلاب با بقاياي اسکلت و جواهرات و طلا در داخل تابوت کشف گرديد. اسکلتها متعلق به زناني بود که بين ۲۰ تا ۲۵ سال سن داشتند و نيز دو مرد که دوران ۳۰ تا ۴۰ سالگي خود را سپري ميکردند. يکي از مردان يک سوراخ کوچک در جمجمه داشت که نشان ميداد تحت عمل جراحي قرار گرفته بوده. کتيبههاي حک شده روي جواهرات و طلا نيز قابل تفسير نبودند. اينکه چرا اين افراد را در داخل اين تابوت سياه عظيم قرار داده بودند تاکنون به شکل يک راز باقي مانده است. نقاشيهاي کميک باستاني کشف تصاوير کميک متعلق به قرن دوم پس از ميلاد نيز شگفتي باستان شناسان را در پي داشت. اين نقاشيهاي کميک در واقع نمايشگر زندگي روزانه هستند. در اين نقاشيها شاهد ترسيم تصاوير خدايان، انسان ها، حيوانات و نوشتههايي هستيم که قصد دارند تا کاراکترها و نيات آنها را توضيح دهند. نقاشيهاي کميک ياد شده بر روي ديوار يک مقبره ترسيم شده اند و شباهت بسياري به نقاشيهاي کميک مدرن دارند. با نوشتن مطالب مختلف در خصوص هر کاراکتر نقاشان اين تصاوير سعي کرده اند توضيحات لازم در خصوص هر کاراکتر را ارائه دهند. جالب است که بر خلاف تمامي نقاشيهاي اساطيري که به نمايش اسطورهها و قهرمانان ميپردازند، اين نقاشيهاي کميک تنها به زندگي روزانه ميپردازند و بيشتر از هر چيز بر روي کشاورزي و برداشت محصول و نيز ساختن ديوارها دفاعي متمرکز هستند. نوشتههايي هم با اين مضامين وجود دارند؛ “دارم سنگ ميتراشم” و “حيف که من مردم”. اهرام ۴ هزار و ۵۰۰ ساله کاوشگران سايت هاتناب در صحراي شرقي مصر موفق شدند سيستم پلکاني را کشف کنند که به نظر ميرسد براي نقل و انتقال سنگهاي بزرگ مرمر مورد استفاده قرار ميگرفته است. اين سايت متعلق به ۴ هزار و۵۰۰ سال پيش و دوره حکومتداري خوفو است و خوفو نيز همان فرعون معروف مصر و سازنده هرم بزرگ جيزه ميباشد. از ديدگاه باستان شناسان اين سايت سر نخهايي را در اختيار آنها قرار ميدهد تا فهم دقيق تري از فرايند ساخت اهرام و نقل و انتقال سنگهاي عظيم داشته باشند. اين سيستم شامل يک سراشيبي، سورتمه، طناب و دکلهاي چوبي است و مصريان قديم ميتوانستند با آن سنگهاي عظيم مرمر را حرکت دهند. سرنخهايي از آمريکاييهاي نخستين مطالعات دياناي بر روي بقاياي ۴۹ انسان باستاني از آمريکاي جنوبي و مرکزي بسياري از رازها را آشکار ساخت و مشخص شد که آنها در حدود ۱۱ هزار سال پيش در اين سرزمين زندگي ميکردند. پژوهشها نشان داد که تا حدد ۹ هزار سال پيش دي. ان.اي مردمان جنوب و مرکز آمريکا با مردمان آمريکاي شمالي مشابه بوده است، اما در حدود ۹ هزار سال پيش اتفاقي رخ ميدهد که باعث ميشود تا انسانهايي با چنين مشابهت نژادي با آمريکاي شمالي از بين بروند و جمعيت جديد جايگزين آنها ميشوند. هنوز مشخص نيست که آن اتفاق چه بوده است. علاوه بر راز فوق باستان شناسان از يکي ديگر از اسرار قاره آمريکا پرده برداشتند؛ بدين معنا که در حدود ۴ هزار و ۲۰۰ سال پيش انسانهايي که در جزاير چانل در کاليفرنيا زندگي ميکردند داراي جد مشترک با مردمان کوهستانهاي آند در پرو بودند و اين در حاليست که بين اين دو منطقه فاصله عظيمي وجود دارد و امکان ندارد که آنها همديگر را ملاقات کرده باشند. قديميترين مکان تهيه ماءالشعير يکي ديگر از کشفيات باستان شناسي مهم در سال گذشته کشف قديميترين مکان تهيه ماءالشعير در سرزمينهاي اشغالي قدس بود که داراي قدمتي در حدود هزار و ۳۰۰ سال است. به نظر ميرسد ماءالشعير توليد شده در غار واقع در سرزمين اشغالي قدس براي مصرف شدن در مراسمات سوگواري بوده است. تهيه ماءالشعير در عصر حجر و در حدو ۱۵ هزار تا ۱۱ هزار سال پيش شروع شد و تهيه ماءالشعير در تمدني به نام ناتوفي صورت ميگرفت، فرهنگي که در خاورميانه شکوفا شد. آنها اقوامي بودند که به کار دامپروري و باغباني روي آوردند و در واقع تکنيکهاي توسعه يافته توسط ناتوفيها بستري براي توسعه کشاورزي در خاورميانه شد. کهنترين پنير کهنترين پنير توليد شده توسط انسان در حالي کشف شد که باستان شناسان قدمت آن را به ۳ هزار و ۳۰۰ سال پيش نسبت دادند. اين پنير در ساکارا واقع در مصر و در داخل يک مقبره تاريک کشف گرديد. پنير ياده شده در يک کوزه قرار داشت و در مقبرهاي قرار گرفته بود که جسد داخل آن متعلق به شهردار شهر باستاني ممفيس بوده است. اين پنير ترکيباتي از شير گاو، گوسفند و بز را در خود دارد و حاوي باکتري خطرناکي بوده که عامل اصلي بيماري بروسلوز است که از حيوان به انسان منتقل ميشود و از نشانههاي آن ميتوان تهوع، تب و سرگيجه اشاره کرد. قرباني کردن کودک کشف گروهي کودکان قرباني شده، باستان شناسان را در بهت و ترسي عميق فرو برد. آنان موفق شدند تا بقاياي ۱۴۰ کودک قرباني شده که داراي سنهاي بين ۵ تا ۱۴ سال بودند را در پرو کشف کنند. در کنار آنها اجساد دست کم ۲۰۰ لاما نيز دفن شده بود. سينه برخي از کودکان شکافته شد و قلب آنها از جا کنده شده بود. کودکان ياد شده قبل از قرباني شدن به خوبي تغذيه شده بودند و به نظر نميرسيد در زمان قرباني شدن تلاشي براي فرار کرده باشند، اما نشانههايي از تلاش لاماها بري فراز از دست قاتلين مشاهده ميشود. مراسم قرباني کردن کودکان و لاماها در حدود ۵۵۰ سال پيش در پرو و در زماني که چيمو بر اين سرزمين حکومت ميکرد رخ داده است. در حالي که کودکان رو به دريا قرباني شده بوند، لاماها را رو به کوههاي آند کشته اند و دليل اين امر هنوز هم مشخص نيست. به نظر ميرسد قربانيان ياد شده پيشگاهي به درگاه خدايان بوده اند تا شر تهديات طبيعي مانند ال نينو را از سر مردم پرو کم کنند. قديميترين رد پاي انسان در آمريکاي شمالي يکي ديگر از کشفيات باستان شناسي متعلق به رد پاهاي کهن انساني است. اين رد پاها قدمتي ۱۳ هزار ساله دارند و در بريتيش کلمبيا واقع در کانادا کشف شده اند. رد پاهاي ياد شده متعلق به سه انسان مختلف است که در کودک بودن يک از آنها هيچ شکي نيست و اين احتمال وجود دارد که دو نفر ديگر بالغ بوده اند. جالب است که رد پاهاي ياد شده طي هزاران سال گذشته به خوبي محافظت شده اند. اين سه نفر در زمان حرکت بر روي بستري از گل رس نرم پا گذاشتند و پس از مدتي اين گل خشک و محکم شده و در نهايت توسط ماسه پوشانده شده است. به همراه ماسه مقداري چوب نيز در عمق رد پاي ايجاد شده به دام ميافتد و همين مورد به دانشمندان اجازه داد تا با آزمايشات راديو کربني به برآورد تاريخ و قدمت رد پاها بپردازند. آنها پس از آزمايشات مختلف اعلام کردن که رد پاهاي آمريکاي شمالي متعلق به ۱۳ هزار سال پيش هستند. باستان شناسان احتمال ميدهند که رد پاهاي باستاني متعلق به افرادي بوده اند که در آن زمان از قايق خود پياده شده و قدم در اين منطقه گذاشته اند تا شايد جايي که کمتر مرطوب باشد را براي زندگي پيدا کنند. رد پاها به قدري خوب محافظت شده بودند که باستان شناسان حتي توانستند شماره کفش هر يک از آنها را نيز برآورد کنند. ۶۰ هزار سازه مايايي ۶۰ هزار سازه مايايي يکي ديگر از کشفيات باستان شناسي بود که در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸ صورت گرفت. باستان شناسان موفق شدند تا ۶۰ هزار سازه از تمدن ماياها را در گواتمالا کشف کنند. اين کشف با استفاده از فناوري ليزري صورت گرفت. آنان در واقع با استفاده از اشعه تابيده شده ليزر از داخل هواپيما و بر فراز زمين اين سازهها را رد يابي کنند. فناوري ليزري به باستان شناسان اين امکان را ميدهد تا راحتتر به رديابي بقاياي باستان شناختي در زير سايبانهاي جنگلي عظيم بپردازند. سازههاي کشف شده شامل بقاياي اهران، کاخ ها، خانه ها، سازههاي دفاعي، شبکه جاده اي، کانالهاي آبياري و زمينهاي قابل کشت ميشود. اين کشف بيانگر آن است که در حدد ۱۱ ميليون انسان مايايي در سالهاي بين ۶۵۰ تا ۸۰۰ بعد از ميلاد زندگي ميکرده اند. موميايي قبل از نوشتار آخرين کشف از کشفيات باستان شناسي مربوط به يک مرد موميايي شده مصري است. اين موميايي متعلق به سالهاي بين ۳۷۰۰ تا ۳۵۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح است و از ابتداييترين اسناد مربوط به موميايي کردن اجساد توسط مصريان باستان است. اين موميايي نشان ميدهد که از چه موادي براي موميايي اجساد استفاده شده است. آثاري از قطعات کتان در بالا تنه موميايي و روي مچ راست وي کشف شد. همچنين يک سبد بافته شده نيز به همراه موميايي دفن شده است. باستان شناسان دريافتند که اين جسد با مقداري سقز، شکر، صمغ درخت، مواد آنتي بيوتيکي و عصاره خوشبو موميايي شده است. کشف اين موميايي يک پيام مهم داشت؛ باستان شناسان با اين موميايي دريافتند که رازهاي موميايي کردن اجساد قبل از اختراع خط در اختيار مصريان باستان بوده است، زيرا اختراع خطر در مصر باستان متعلق به ۳۴۰۰ سال قبل از ميلاد است، اما موميايي داراي سبقهاي طولانيتر ميباشد. در واقع رموز موميايي کردن براي سالها به صورت شفاهي و نسل به نسل منتقل شد تا اينکه خط اختراع گرديد و اين رموز به شکل مکتوب درآمد. موميايي ياد شده در موزه تورين در ايتاليا قرار دارد و اين کشور در سال ۱۹۰۱ مبادرت به خريد و انتقال اين موميايي نمود.