زمانی که تبدیل حیوانات به اسباب و اثاثیه مد بود!
تابناک با تو/ وقتي در باغ وحش قدم مي زنيد و فيل کوچکي را مي بينيد، شايد نخستين چيزي که به ذهنتان راه مي يابد، اين باشد: چه فيل بامزه اي! اما اگر شهروندي بريتانيايي در عصر ويکتوريا بوديد، شايد اين واکنش شما نبود، بلکه با خود مي گفتيد: اووووم! اين فيل کوچک مي تواند به يک صندلي راحت و خيلي زيبا تبديل شود، زيرا در دوران استعمار بريتانيا، ساخت اثاث از جسد حيوانات کمياب و عجيب، يک امر به شدت رايج بود. براي مثال، خرس را موميايي و آن را در حال ايستاده نصب مي کردند و از آن به عنوان جا ظرفي براي قرار دادن ليوان ها استفاده مي کردند و در ليوان ها نوشيدني مي ريختند. ببرها به صندلي و مبل هاي لوکس و فاخر تبديل مي شدند و سرهاي حيوانات در قسمت پشت صندلي ها و مبل ها با دهان هاي باز و دندان هاي تيز بزرگ و ترسناک قرار مي گرفتند، و فيل ها به نوع ديگري از مبل، به صندوق و يا صندلي هاي سايباني تبديل مي شدند. با وجود اينکه اين موضوع به طور کلي عجيب و غريب است، در عين حال تهيه اسباب و اثاثيه از حيوانات تلاش زياد و خلاقيت بي نظيري را مي طلبيد. تصور کنيد که چگونه مي توان شتر مرغ استراليايي (ايمو:Emu) را به فانوس تبديل کرد و يا ميمون مرده اي را به شمعداني تغيير داد که در هر کف دست کوچکش شمعي جاي داده شود! در سال 1896، روزنامه بريتانيايي The Strand مقاله اي منتشر کرد و درباره چگونگي تبديل حيوانات به اثاث و وسايل دکوراسيون توضيح داد. اين مقاله عکس هاي زيادي داشت که به خواننده کمک مي کرد تا درباره شکل گيري و انجام چنين ايده اي به تصوري واضح و روشن دست يابد. اين عکس ها شامل دکورهاي خيره کننده در نوع خود بودند، شمعداني هاي ساخته شده از شاخ هاي آهو يا گوزن، زرافه اي که تبديل به صندلي شده، و ميموني که از چراغِ ساخته شده از پرنده ايمو بالا مي رود، انگار که از درخت بالا مي رود. مردي به نام (رونالد وارد) براي نخستين بار حيوانات را به اثاثيه تبديل کرد. به خاطر همين به آنها (اثاث وارد) يا (اثاث واردي) مي گفتند. اما پس از چندي به يک مد رايج تبديل شد. اين اثاث ها و دکوراسيون در زماني رواج پيدا کرد که استعمار بريتانيا فعاليت هاي خود را گسترش داده بود و به کار بردن آنها فقط نمادي از ثروت نبود بلکه داشتن چيزي مثل فيل مرده به عنوان دکور، افراد را نه تنها شهروند بريتانيا استعمارگر نشان مي داد، که آنها را به عنوان عضو فعالي از آن براي نمايش شهرت و نفوذش معرفي مي نمود و نشانه اي از اين بود که مالک اين دکورها آنقدر متمول و پولدار است که مي تواند حيوانات مناطق دوردست را به خانه اش بياورد و آن را براي تزيين خانه اش به کار ببرد. به هر حالT تبديل حيوانات به دکوراسيون بخش تاريکي از تاريخ و امر عادي در آن زمان بوده و در حال حاضر مايه شگفتي مردمان امروز است.