نمادهای سفره هفت سین چه مفهومی دارند؟
ميزان/ در آيينهاي باستاني ايران براي هر جشن «خواني يا سفرهاي» گسترده ميشد که داراي انواع خوراکيها بود، در ادامه نکاتي جالب از هر يک از اجزاي سفره هفت سين بيان شده است. سنجد: نماد عشق و دلباختگي است و از مقدمات اصلي تولد و زايندگي. عدهاي عقيده دارند که بوي برگ و شکوفه درخت سنجد محرک عشق است. سبزه: نماد شادابي و سرسبزي و نشانگر زندگي بشر و پيوند او با طبيعت است. سمنو: نماد زايش و باروري گياهان است و از جوانههاي تازه رسيده گندم تهيه ميشود. سکه: که نمادي از خير و برکت و درآمد است. سيب: هم نماد مهر و مهرورزي. سماق و سير:نماد چاشني و محرک شادي در زندگي به شمار ميروند. اما غير از اين گياهان و ميوههاي سفره نشين، خوان نوروزي اجزاي ديگري هم داشته است:دراين ميان «تخم مرغ» نماد زايش و آفرينش است و نشانهاي از نطفه و نژاد. «آينه» نماد روشنايي است و حتماً بايد در بالاي سفره جاي بگيرد. «آب و ماهي» نشانه برکت در زندگي هستند. ماهي به عنوان نشانه اسفند ماه بر سفره گذاشته ميشود. مسلمانان نيز قرآن را به عنوان يکي از پايههاي اصلي سفره هفت سين بر سفره ميگذارد. شاخههاي سرو، دانههاي انار، گل بيدمشک، شير نارنج، نان و پنير، شمعدان و... را هم ميتوان جزو اجزاي ديگر سفره هفت سين دانست.