کارهایی که فضانوردان نمی توانند در فضا انجام دهند
روزياتو/ حقيقت آن است که سفر به فضا، به از خود گذشتگي زيادي نياز دارد. علاوه بر خطرات سفرهاي فضايي و مسأله ي دوري از خانواده، جاذبه ي نزديک به صفر فضا، شرايطي به وجود مي آورد که بسياري از امور روزانه ي فضانوردان را محدود مي کند. در ادامه به ۸ کاري مي پردازيم که فضانوردان نمي توانند در فضا انجام دهند. ۱- نمي توانند به همان شکل روي زمين گريه کنند فضانوردان در فضا هر طور که بخواهند مي توانند بخندند، اما عمل گريه کردن در فضا بدون وجود نيروي گرانش، شکل کاملاً متفاوتي دارد. وقتي از کريس هدفيلد، فضانورد کانادايي، در مورد گريه کردن در فضا پرسيدند، او گفت: «از چشم ها اشک مياد ولي قطره هاي اشک مثل يه توپ مايع به هم مي چسبن. در واقع، موقع گريه کردن چشم ها يه کم ميسوزن. تو فضا اشک چشم سرازير نميشه.» اشک چشم ها در فضا مي تواند به شکل يک توده ي بزرگ درآيد و از چشم ها جدا شود، مگر اينکه فضانوردان اشک هايشان را با دستمال پاک کنند. به همين دليل، در فضا مي توانيد اشک هايتان را مثل يک توپ شناور جلوي چشم هايتان ببينيد. ۲- مواد غذايي اي مثل نان و نوشابه نمي توانند بخورند در فضا، دشواري هاي حمل و خوردن بسياري از مواد غذايي رايج آنقدر زياد است که فضانوردان از آن ها محروم مي شوند. براي مثال، اگر فضانوردان درون فضاپيما تکه اي نان بخورند، خرده هاي نان مي توانند به تجهيزات فضاپيما صدمه بزنند يا تصادفاً وارد بيني فضانوردان شوند. به همين دليل از دهه ي ۱۹۸۰، در سفرهاي فضايي از نان هاي تورتيلا استفاده مي شود. در خصوص نوشيدني ها هم مصرف نوشيدني هاي گازدار در فضا ممنوع است چون در جاذبه ي نزديک به صفر فضا، گاز درون اين نوشيدني ها از آن ها جدا نمي شود. نمک و فلفل هم از ديگر مواد غذايي ممنوعه در فضا هستند، چون شناور مي شوند و ممکن است به تجهيزات فضاپيما صدمه بزنند يا تصادفاً وارد دهان، گوش ها يا بيني فضانوردان شوند. خوشبختانه، آژانس فضايي ناسا نمک و فلفل مايع توليد کرده که فضانوردان مي توانند از آن ها استفاده کنند. ۳- با خودکارهاي معمولي نمي توانند بنويسند استفاده از جوهر درون خودکار تنها با وجود نيروي گرانش امکان پذير است. به همين دليل، فضانوردان آمريکايي و روسي در فضا ابتدا از مدادهاي نوکي براي نوشتن استفاده مي کردند. اما در سال ۱۹۶۵، شرکت فيشر پِن، نوعي خودکار اختراع کرد که به گونه اي طراحي شده بود که با فشار گاز نيتروژن به مخزن جوهر خودکار، جوهر به نوک آن سرازير مي شد و به اين ترتيب خودکار به صورت سر و ته، در دماهاي شديد يا زير آب هم قابل استفاده بود. از اين خودکارها هنوز هم استفاده مي شود. ۴- برنامه ي خواب خود را نمي توانند با طلوع و غروب خورشيد تنظيم کنند در ايستگاه فضايي بين المللي، فضانوردان در طول هر ۲۴ ساعت، مي توانند تا ۱۶ بار غروب خورشيد را ببينند. به همين دليل آن ها نمي توانند ساعت خواب خود را با طلوع و غروب خورشيد تنظيم کنند. براي آنکه فضانوردان بتوانند در فضا خواب خود را با اين شرايط ويژه تطبيق دهند، قبل از سفر، سخت تحت آموزش قرار مي گيرند. ۶- نمي توانند از يک حمام گرم لذت ببرند در فضا، فضانوردان بايد تا حد ممکن از همه ي منابع موجود، به خصوص منابع آب، استفاده کنند، چون آب سنگين و حمل آن هزينه بردار است. فضانوردان در فضا امکان دوش گرفتن ندارند و به جاي آن، با اسفنج حمام مي کنند. آبي که براي اين کار از استفاده مي شود از رطوبت هوا، ادرار، مسواک زدن، شستشوي دست ها و ديگر کارها به دست مي آيد. در ايستگاه فضايي بين المللي، همه ي آب هايي که از رطوبت هوا و فضولات انساني به دست مي آيند، تصفيه شده و تبديل به آب آشاميدني مي شوند. علاوه بر اين، از آنجايي که روش کارآمدي براي شسشتوي لباس ها در فضا وجود ندارد، فضانوردان مجبورند لباس هاي تکراري بپوشند. ۷- نمي توانند مزه ي مواد غذايي را به همان صورت روي زمين حس کنند در فضا حس چشايي فضانوردان مي تواند به مرور تحليل برود، اما بعد از بازگشت به زمين، مزه ي مواد غذايي را با شدت بيشتري نسبت به قبل حس مي کنند. يک علت احتمالي اين مسأله آن است که در فضا، به دليل نبود گرانش، حرکت مايعات درون بدن شکل ديگري پيدا مي کند. به همين خاطر، مايعات به جاي آنکه به طرف پاها حرکت کنند، به سمت سر مي روند و مي توانند مجراهاي بيني را مسدود کنند. فرضيه ي ديگري که در مورد علت اين مسأله مطرح شده اين است که بوهاي شديد درون کابين ايستگاه فضايي بين المللي، قدرت بويايي را از کار مي اندازد و به دنبال آن حس چشايي هم مختل مي شود.