برای عبادت در این کلیسا باید صخره نوردی کرد!
لست سکند/ يک کليسا در شمال ايتاليا وجود دارد که قدمتش به قرن شانزدهم باز ميگردد و درست در کنار يک صخره ساخته شده است. اين کليسا که نامش مدونا دلا کرونا (Sanctuary of Madonna della Corona) است، در نزديکي درياچه گارا بر روي کوه بالدو واقع شده است و با نگاه اول به نظر ميرسد که در وسط هوا معلق مانده است و دليلش هم نوع ساخت آن و موقعيت مکاني آن در کنار صخره است. جالب است بدانيد ساخته شدن آن بر روي صخره به حفظ آن از قرن شانزدهم تا کنون کمک بزرگي کرده است و دليل مهمي که باعث شده اين کليسا با اين ظرافت و تميزي باقي بماند اين بوده که دسترسي به آن بسيار سخت بوده است و به همين دليل از تخريب آن در اين همه سال جلوگيري شده است. از همه جالب تر اينکه قبل از شروع ساخت اين کليسا، محل آن جاي مقدسي محسوب ميشده و مردان مقدس راه صعب العبور آن را طي ميکردند و در اين کوه صخرهاي دور هم جمع ميشدند و در سکوت و آرامش مطلق عبادت ميکردند و به خلسه ميرفتند. تا اينکه بعدترها در سال 1530، ساخت اين کليسا شروع شده است و تا قرن نوزدهم کم کم ساخت آن تکميل و تکميلتر شده است. در واقع نماي کنوني اين کليسا که به سبک معماري گوتيک ساخته شده، مربوط به بازسازي کليسا در سال 1899 ميشود و قدمت بيشتري ندارد. البته بازسازي روي اين کليسا در سال هاي بعد از آن نيز انجام شده است. با اينکه همان طور که گفته شد اين کليسا به خوبي حفظ شده بود، اما نشانههايي از فرسودگي آن تا حدي در گذر زمان مشخص شده بود و حتي يک سري از بخش هاي کليسا فرو ريخته بود. به همين دليل در دهه 1970 ميلادي يک بازسازي کامل روي اين کليساي صخرهاي انجام شد و کليسا دوباره نونوار شد. جالب است بدانيد بعد از تکميل بازسازي اين کليسا در سال 1988، پاپ ژان پل دوم (Pope John Paul II) که حاکم وقت واتيکان بود، از اين کليسا بازديد به عمل آورد. امروزه کليساي مدونا دلا کرونا يک مکان زيارتي و البته يک جاذبه گردشگري محسوب ميشود و توريستهاي زيادي که به دنبال يک مکان آرام براي خلوت شخصيشان هستند، به ايتاليا سفر ميکنند تا از اين کليساي جذاب صخره اي ديدن کنند و ساعاتي را در آرامش کامل و در سکوت محض سپري کنند، به طور کامل از دغدغهها و حواشي دنيا فاصله بگيرند و دنيا را با نگاه تازهتري تماشا کنند. البته راه دسترسي به اين کليسا اصلا راه راحتي نيست و به نظر کار هر کسي نميآيد. در واقع در مجموع دو مسير وجود دارد که به اين کليسا منتهي ميشوند که عبور از هر دوي آنها فقط با پاي پياده ممکن است. البته به خاطر همين صعبالعبور بودن مسيرش است که سکوت و آرامش در اين کليسا حفظ شده است و حال و هواي آن کاملا روحاني باقي مانده است. يکي از اين دو مسير، مسير اصلي کليسا تلقي مي شود که از قديمالايام وجود داشته است. اين مسير پر از پله است و از شهر برنتينو به اين کليسا کشيده شده است و تردد در آن کار سادهاي نيست. در دهه 1920 ميلادي هم يک مسير آسفالتي ديگر براي دسترسي به اين کليسا ساخته شد که عبور از آن مسير نيز فقط براي عابران پياده ممکن است. در اين مسير آسفالتي 14 مجسمه برنزي وجود دارد که براي راهنماي زائرين براي ادامه راه و مسيريابيشان ساخته شدهاند و توريستها ميتوانند به کمک اين علائم و نشانهها مسير کليسا را طي کنند و در مسير کمکم خودشان را براي گذراندن روزهايي متفاوت با تمام روزهاي زندگيشان در فضاي سرشار از آرامش کليسا آماده کنند.