تاریخچه کفش پاشنه بلند مردانه از ایران آغاز می شود؟
انتخاب/ کفش پاشنه بلند مردانه سالها پيش براي حفظ ثبات افرادي که اسب سوار بودند استفاده مي شد. درواقع روايت ها اشاره به اين موضوع دارند که سرداران پارسي براي ايتسادن روي اسب و تيراندازي از اسب پاشنه بلند استفاده مي کردند. بنابراين کاربرد اوليه اين کفش ها نظامي بوده است. مدتي بعد، اين کفش ها وارد اروپا شد. درواقع پوشيدن کفش پاشنه بلند مردانه در قرن هفدهم اروپا، نماد اشراف بود. طبيعي سات که ان زمان خبري از سنگفرش خيابان و زمين هموار نبود و در نتيجه به جز اشراف که با اسب و درشکه مخصوص تردد مي کردند، افراد فقير که در زمين ناهموار حرکت مي کردند، قادر به پوشيدن کفش پاشنه بلند نبودند. شايد برايتان سوال باشد چگونه کفش پاشنه بلند پارسي سر از اروپا درآورد. در قرن 17 ميلادي اين کفش ها توسط سفارت ايران در دوران شاه عباس اول به اروپا معرفي شد. ضميمه پاشنه بلند به نمادي از طبقه و وضعيت سلطنتي مانند شاه لوئيس IV فرانسه بود. بر اساس منابع تاريخي، مقامات يک پاشنه خاص را بر اساس رتبه اجتماعي به هر فرد اختصاص داده بودند. براي مثال پاشنه يک و نيم اينچي براي مردم معمولي بود، 1 اينچ اضافه براي بورژوازيها، 1 اينچ اضافه تر براي شواليه ها، 2 اينچ براي اشراف و 2/1 اينچ براي شاهزادگان. اين کفشها نسبت به کفشهاي پاشنه بلند امروزي زنان ظاهري مردانه و خشن داشتند و به مرور زمان توسط زنان نيز مورد استقبال واقع شدند تا جايي که پس از انقلاب فرانسه در دهه 1780 پاشنه ها به عنوان بخشي از مد لباس زنان محبوب تر شد.