بیماریهای کشنده جنگ جهانی اول
تابناک با تو/ با وجود از بين رفتن شمار بسياري از انسانهاي بي گناه به دليل آسيبهاي جسماني ناشي از نبردهاي جنگ جهاني اول، برخي ديگر نيز از امراضي که به دليل شرايط نامناسب زيستي منتشر شده بود، کمبود غذا و شرايط نامناسب بهداشتي در سنگرها رنج ميبردند. خيلي کم پيش ميآمد فردي ديده شود که از آسيبهاي جسماني و امراض ناشي از جنگ گريخته و مصون مانده باشد. آنهايي که از جراحت جنگ و بيماري رنج ميبردند براي زنده ماندن به کمکهاي مداوم نياز داشتند. کمبود دارو و عدم شناخت از داروها، باعث شده بود تا بيماريهاي منتشره درماني نداشته باشند. فقط کافي بود که فردي به بيماري دچار شود و همه افراد آن حيطه را دچار کند که در نهايت منجر به بيماري همه گير ميشد و تعداد جان باختگان افزايش چشمگيري مييافت. از جمله بيماريهاي شايع در جنگ جهاني اول ميتوان به موارد زير اشاره کرد؛ ۱. پاي خندقي Trench Foot بيماري که پاهاي سربازان را در سرما مبتلا ميکرد؛ حالت مرضي که در نتيجه قرار دادن پا در معرض سرما و رطوبت به مدت زياد و بي حرکت نگه داشتن آن ايجاد ميشد. اين عفونت پاهاي سربازان را به رنگهاي قرمز و آبي درميآورد. تنها درمان قرار دادن جراحت در آب گرم، خشک کردن آن و عوض کردن جورابها در چند نوبت در طول روز بود، اگر اين موارد رعايت نميشد سربازان بايد براي بقيه عمر با پاهاي قطع شده زندگي ميکردند. ۷۵ هزار سرباز در ارتش انگلستان و ۲ هزار سرباز در ارتش آمريکا به آن دچار شدند، با وجود اين تا پايان جنگ به دليل بهبود کيفيت چکمههاي سربازان اين رقم کاهش يافت. ۲. تب خندق Trench Fever اين بيماري در بين سربازان در سنگرها و از طريق شپش منتقل ميشد و به آساني بين سربازان تسرّي مييافت و به مدت پنج روز اين تب ادامه داشت. تب خندق با درد عضلات، سردرد، افزايش درجه حرارت بدن، سوختگي روي پوست و عود کردن و شدّت يافتن تب به طور مداوم همراه بود. شپشها درون لباس سربازان تکثير نموده و رشد ميکردند، براي رهايي از اين شپش ها، سربازان لباسها را از ميان آتش عبور ميدادند. ۳. حصبه typhoid و تيفوس typhus حصبه از رايجترين بيماريهاي خوني در جنگ جهاني اول بود و با تعرّق، اسهال و افزايش درجه حرارت بدن، خود را نشان ميداد. اما تيفوس به دليل تغذيه نامناسب و عدم رعايت بهداشت بروز ميکرد. در طول جنگ جهاني اول افراد بسياري به دليل نبود آنتي بيوتيک و براساس چنين بيماريهايي جان خود را از دست دادند. ۴. آنفلوآنزا گفته ميشود آنفلونزا حتي بيشتر از خود جنگ جهاني اول قرباني گرفت، کودکان و افرادي که سن آنها بين ۲۰ تا ۴۰ سال بود، بيش از ديگران به آنفلوآنزا مبتلا ميشدند، دليل اين بيماري گرسنگي و عدم رعايت بهداشت بود. ۵. مالاريا شمار زيادي از سربازان در جنگ جهاني اول به مالاريا مبتلا شدند، اين بيماري به سرعت بين غير نظاميان شيوع پيدا کرد. افرادي بين ۱۸ تا ۴۸ سال به آن مبتلا ميشدند. در فرانسه، اتريش، مجارستان و انگلستان هر ماه حدود ۸۰ هزار نفر بر اثر پيامدها و بيماريهاي ناشي از جنگ جان خود را از دست ميدادند.