صوت/ سوره‌ای که با خواندنش از عذاب دوزخ در امان می‌مانید

باشگاه خبرنگاران/ سوره مُطَفِّفين هشتاد و سومين سوره قرآن کريم است و در جزء سي ام آن قرار دارد. «مطففين» يعني کم‌فروشان؛ خداوند در اين سوره کم‌فروشان را مذمت مي‌کند و مي‌گويد آنان گمان مي‌کنند آخرتي وجود ندارد. توصيف اتفاقات قيامت و بيان اوصاف ابرار (نيکوکاران) و فاجران (گناهکاران) محتواي اين سوره را تشکيل مي‌دهد. در کتاب‌هاي تفسيري آمده است آيه سي‌ام اين سوره در شأن مخالفان اميرالمؤمنين علي (ع) نازل شده است. درباره فضيلت تلاوت اين سوره در روايات آمده است: هر کس اين سوره را بخواند خدا در روز قيامت او را از نوشيدني پاک و خالصي که دست کسي به آن نرسيده سيراب مي‌کند. همچنين نقل شده است هر کس آن را در نمازهايش بخواند، از آتش دوزخ در امان خواهد بود. آيات پاياني سوره مطففين که درباره ابرار (نيکوکاران) سخن مي‌کند، از جمله آياتي است که بر ضريح حضرت عباس نقش بسته است. همچنين در حديثي از امام صادق (ع) آمده است: هر کس در نماز‌هاي واجب سوره مطففين را بخواند، خداوند امنيت از عذاب دوزخ را در قيامت به او عطا مي‌کند و نه آتش دوزخ او را مي‌بيند و نه او آتش دوزخ را. متن آياتي از سوره مطففين همراه با ترجمه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداي بخشاينده مهربان إِنَّ الْأَبْرَ‌ارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿٢٢﴾ براستى نيکوکاران در نعيم الهى خواهند بود(۲۲) عَلَى الْأَرَ‌ائِکِ يَنظُرُ‌ونَ ﴿٢٣﴾ بر تخت‌ها نشسته مى‌نگرند(۲۳) تَعْرِ‌فُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَ‌ةَ النَّعِيمِ ﴿٢٤﴾ از چهره‌هايشان طراوت نعمت بهشت را درمى‌يابى(۲۴) يُسْقَوْنَ مِن رَّ‌حِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿٢٥﴾ از باده‌اى مُهر شده نوشانيده شوند(۲۵) خِتَامُهُ مِسْکٌ ۚ وَ فِي ذَٰلِکَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿٢٦﴾ باده‌اى که مُهر آن، مُشک است و در اين نعمتهامشتاقان بايد بر يکديگر پيشى گيرند(۲۶) وَ مِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿٢٧﴾ و ترکيبش از چشمه«تسنيم» است(۲۷) عَيْنًا يَشْرَ‌بُ بِهَا الْمُقَرَّ‌بُونَ ﴿٢٨﴾ چشمه‌اى که مقرّبان خدا از آن نوشند(۲۸) إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَ‌مُوا کَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَکُونَ ﴿٢٩﴾ [آرى در دنياکسانى که گناه مى‌کردند آنان را که ايمان آورده بودند به ريشخند مى‌گرفتند(۲۹) وَ إِذَا مَرُّ‌وا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿٣٠﴾ و چون بر ايشان مى‌گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‌کردند(۳۰) وَ إِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَکِهِينَ ﴿٣١﴾ و هنگامى که نزد خانواده هاى خود بازمى‌گشتند، به شوخ‌طبعى مى‌پرداختند(۳۱) وَ إِذَا رَ‌أَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿٣٢﴾ و چون مؤمنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند:اين‌ها جماعتى گمراهند(۳۲) وَ مَا أُرْ‌سِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿٣٣﴾ و حال آنکه آنان براى بازرسى کارشان فرستاده نشده بودند(۳۳) فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ يَضْحَکُونَ ﴿٣٤﴾ ولى امروز مؤمنانند که بر کافران خنده مى‌زنند(۳۴) عَلَى الْأَرَ‌ائِکِ يَنظُرُ‌ونَ ﴿٣٥﴾ بر تخت‌هاى خود نشسته نظاره مى‌کنند(۳۵) هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٣٦﴾ تا ببينندآيا کافران به پاداش آنچه مى‌کردند رسيده‌اند؟ (۳۶) ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد