ناشکری در برابر نعمت های خداوند
خراسان/ در آيه 21 سوره يونس مي خوانيم: وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُمْ إِذا لَهُمْ مَکْرٌ فِي آياتِنا قُلِ اللَّهُ أَسْرَعُ مَکْراً إِنَّ رُسُلَنا يَکْتُبُونَ ما تَمْکُرُونَ و هرگاه پس از رنجى که به مردم رسيده، (طعم) رحمت و لطفى به آنان بچشانيم، (به جاى سپاس،) در آيات ما مکر و حيله مىکنند. بگو: تدبير الهى سريع تر و نافذتر است. همانا فرستادگان ما (فرشتگان)، آن چه را مکر و نيرنگ مىکنيد مىنويسند. استاد قرائتي در تفسير اين آيه ميگويد: نعمتهايى که انسان از آن استفاده مىکند، گوشهاى از رحمت بىکران الهى است. بعضى انسانها از نعمتهاى الهى سوء استفاده و به جاى شکر، مکر مىکنند. کسى که مکر کند، به تدبير و مکر قهرآميز الهى گرفتار مىشود. کيفر الهى با جرم متناسب است.