چهره های مشهوری که با وجود معلولیت به شهرت و موفقیت رسیدند
روزياتو/ حاميان حقوق معلولان سال ها است براي ساخت دنيايي تلاش مي کنند که در آن همه ي انسان ها با هر ميزان توانايي اي از فرصت حضور در اجتماع و شرکت در فعاليت هاي اجتماعي به يک اندازه برخوردار باشند. اين تلاش ها البته بي ثمر نبوده و گرچه روند پيشرفت کند بوده اما امروزه شاهد بيشتر شدن حضور و فعاليت معلولان در جامعه نسبت به گذشته هستيم. ۱۵ درصد از جمعيت کره ي زمين (حدود يک ميليارد نفر) به نوعي دچار معلوليت هستند. گرچه توانايي هاي اين قشر گاهي حتي از سوي خود آن ها دست کم گرفته مي شود، اما جالب است بدانيد در ميان سلبريتي ها و نوابغ دنيا افرادي بوده اند که توانسته اند به معلوليت خود غلبه و به موفقيت و شهرت دست پيدا کنند. در ادامه با تعدادي از اين چهره ها آشنا خواهيم شد. استيون هاوکينگ
استيون هاوکينگ، فيزيکدان نظري مشهور و مدير تحقيقات مرکز کيهانشناسي نظري دانشگاه کمبريج، ۲۲ ساله بود که معلوم شد به نوع نادري از اسکلروز جانبي آميوتروفيک، يک بيماري نورون حرکتي، مبتلا است. هاوکينگ که از هرگونه تحرکي ناتوان شده بود ويلچرنشين شد و براي ارتباط با دنيا هم از يک صداي ساختگي استفاده مي کرد. او در مصاحبه اي گفته بود: «توصيه ي من به افراد معلول اين است؛ روي چيزهايي تمرکز کنيد که معلوليت تان مانع از انجام درست آن ها نمي شود و حسرت چيزهايي که مانع آن ها مي شود را هم نخوريد. نه روحي ناتوان باشيد و نه جسمي.»
جان نش
بعضي از درخشان ترين ذهن هاي عصر ما با معلوليت زندگي مي کنند يا مي کردند که يکي از آن ها جان نش، رياضيدان برجسته بود. اين رياضيدان به بيماري شيزوفرني مبتلا بود و تجربيات او از زندگي با اين بيماري در فيلم تحسين شده ي «ذهن زيبا» (A Beautiful Mind) به خوبي به تصوير کشيده شده. به گفته ي نش، با با بالا رفتن سن و بدون مصرف دارو از شدت بيماري اش کاسته شده بود. او در مصاحبه اي گفته بود: «بالاخره از فکرهاي بي معني خلاص شدم، بدون هيچ دارويي، البته جز تغييرات هورموني طبيعي ناشي از بالا رفتن سن.»
آندريا بوچلي
آندريا بوچلي، خواننده ي مشهور ايتاليايي به صداي زيبايش مشهور است، اما چيزي که شايد بسياري ندانند اين است که کمي بعد از تولدش معلوم شد او به آب سياه مادرزادي مبتلا و کم بينا است. بوچلي در سن ۱۲ سالگي بينايي خود را به طور کامل از دست داد. او در مصاحبه اي گفته: «از بچگي هميشه به من گفته اند که اين کار و آن کار خيلي خطرناک است اما من اهميتي نمي دهم. همه چيز خطرناک است. سوار ماشين شدن، بيرون رفتن و رانندگي در بزرگراه هم خيلي خطرناک است يا پرواز کردن با هليکوپتر. اسب سواري را خيلي دوست دارم. فوتبال را دوست دارم، از بچگي هم به بوکس علاقه داشته ام گرچه احمقانه است که من بخوام بوکس بازي کنم.»
فريدا کالو
فريدا کالو، يکي از تأثيرگذارترين نقاشان عصر ما، در سن ۶ سالگي به بيماري فلج اطفال مبتلا شد. اين مسأله باعث شد يکي از پاهاي او باريک تر از ديگري شود. فريدا ۱۸ ساله بود که در يک تصادف شديد اتوبوس، دچار شکستگي ستون فقرات و لگن و پارکي شکم شد. کمي بعد از اين اتفاق فريدا در حالي که بر اثر شدت جراحات از دنياي بيرون جدا افتاده و تمام بدنش در گچ و آتل بود براي ابراز خلاقيت خود به نقاشي کردن روي آورد.
کيرا نايتلي
بازيگران به خاطر کار خود مجبور به مطالعه ي متن هاي زيادي هستند و با توجه به اين، بازيگري براي کسي که به اختلال ديسلکسي يا خوانش پريشي دچار باشد شايد کاري غير ممکن به نظر برسد. کيرا نايتلي، بازيگر محبوب و مشهور هاليوودي، ۶ ساله بود که پزشکان متوجه اين اختلال در او شدند، اما او از علاقه اش به بازيگري براي غلبه بر مشکلش استفاده کرد. نايتلي در مصاحبه اي گفته: «ديسلکسي مثل يک ديوار مي ماند… سخت مي شود آن طرفش را ديد. من واقعاً خوش شانس بودن چون بازيگري مي کردم… مثل يک هويج بود که جلوي من گرفته باشند و تکانش دهند چون براي اينکه بتوانم بازي کنم بايد مي توانستم آن جمله ها را بخوانم.»
دنيل رادکليف
دنيل رادکليف، ستاره ي مجموعه فيلم «هري پاتر» (Harry Potter) درباره ي تجربه ي خود از زندگي با نوع خفيفي از اختلال ديسپراکسي يا کنش پذيري صراحتاً صحبت کرده، يک بيماري عصبي که در مهارت هاي حرکتي، حافظه، قضاوت، پردازش ذهني و ديگر توانايي هاي شناختي اختلال ايجاد مي کند. رادکليف گفته: «اجازه ندهيد متوقف تان کند، هيچ وقت مانع کارم نشده و بعضي از باهوش ترين کساني که مي شناسم ناتواني هايي در يادگيري دارند. چالش بودن بعضي کارها فقط باعث مصمم تر شدن و سختکوش تر شدن شما مي شود و ابتکارتان را براي پيدا کردن راه حل بيشتر مي کند.»
ميلي بابي براون
ميلي بابي براون، بازيگر سريال محبوب «چيزهاي عجيب تر» (Stranger Things) با يک نقص شنوايي خفيف به دنيا آمد. او در مصاحبه اي در مورد آنکه چرا اجازه نمي دهد اين مسأله او را از بازيگري بازدارد گفته: «من شروع کردم به آواز خواندن و برايم مهم نيست اگر بد به نظر برسم، چون کاري را انجام مي دهم که دوست دارم. لازم نيست در خوانندگي خوب باشد. لازم نيست در رقصيدن يا بازيگري خوب باشيد. اگر دوست داريد اين کار را انجام دهيد، اگر واقعاً از انجامش لذت مي بريد، پس انجامش دهيد. هيچ کس نبايد مانع تان شود.»