صوت/ هفتاد هزار فرشته هنگام نزول این سوره همراه پیامبر(ص) بودند
باشگاه خبرنگاران/ سوره مائده پنجمين سوره قرآن است و در جزء ششم و هفتم آن قرار دارد.اين سوره از مائده آسماني و نزول آن به درخواست حواريون حضرت عيسي (ع) سخن گفته است.در سوره مائده احکام بسياري از جمله درباره مسئله ولايت در اسلام، تثليث در مسيحيت، قيامت و معاد، وفاي به عهد، عدالت اجتماعي، عدالت شاهد، حرمت کشتن انسانها، احکام غذاهاي حلال، احکام وضو و تيمم بيان شده است. آيه اکمال و آيه تبليغ از آيات مشهور اين سوره است؛ بنا بر نظر شيعه، آيه اکمال دين به واقعه غدير و اعلام جانشيني امام علي (ع) مربوط است. آيه ولايت هم بنا بر نظر شيعه و سني در شأن امام علي (ع) نازل شده است. پيامبر (ص) درباه فضيلت سوره مائده ميفرمايد: هر کس سوره مائده را قرائت کند، به تعداد همه يهوديان و مسيحيان که در اين دنيا نفس کشيدهاند ده حسنه به او داده ميشود و ده گناه از گناهان او پاک ميشود و ده درجه به درجاتش افزوده ميشود. ابوحمزه ثمالي نيز از امام صادق (ع) روايت کرده است؛ سوره مائده يکباره بر پيامبر (ص) نازل شد و هفتاد هزار فرشته هنگام نزول آن را همراهي ميکردند. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداي بخشاينده مهربان يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَکُم بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْکُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَ أَنتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّـهَ يَحْکُمُ مَا يُرِيدُ ﴿١﴾ اى کسانى که ايمان آوردهايد به قراردادهاى خود وفا کنيدبراى شما گوشت چارپايان حلال گرديده جز آنچه حکمشبر شما خوانده مىشود در حالى که نبايد شکار را در حال احرام حلال بشمريد خدا هر چه بخواهد فرمان مىدهد (۱) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ وَ لَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لَا الْهَدْيَ وَ لَا الْقَلَائِدَ وَ لَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَ رِضْوَانًا ۚ وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا ۚ وَ لَا يَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا ۘ وَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَىٰ ۖ وَ لَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ۚ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٢﴾ اى کسانى که ايمان آوردهايد حرمت شعاير خدا و ماه حرام و قربانى بىنشان و قربانيهاى گردنبنددار و راهيان بيت الحرام را که فضل و خشنودى پروردگار خود را مىطلبند نگه داريد و چون از احرام بيرون آمديد مىتوانيد شکار کنيد و البته نبايد کينهتوزى گروهى که شما را از مسجد الحرام باز داشتند شما را به تعدى وا دارد و در نيکوکارى و پرهيزگارى با يکديگر همکارى کنيد و در گناه و تعدى دستيار هم نشويد و از خدا پروا کنيد که خدا سختکيفر است (۲) حُرِّمَتْ عَلَيْکُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّـهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطِيحَةُ وَ مَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَکَّيْتُمْ وَ مَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَن تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِکُمْ فِسْقٌ ۗ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ کَفَرُوا مِن دِينِکُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْيَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِينَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْکُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣﴾ بر شما حرام شده است: مردار و خون و گوشت خوک و آنچه به نام غير خدا کشته شده باشد و حيوان حلال گوشت خفه شده و به چوب مرده و از بلندى افتاده و به ضرب شاخ مرده و آنچه درنده از آن خورده باشد مگر آنچه را که زنده دريافته و خود سر ببريد و همچنين آنچه براى بتان سربريده شده و نيز قسمت کردن شما چيزى را به وسيله تيرهاى قرعه؛ اين کارها همه نافرمانى خداست امروز کسانى که کافر شدهاند از کارشکنى در دين شما نوميد گرديدهاند پس از ايشان مترسيد و از من بترسيد امروز دين شما را برايتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم و اسلام را براى شما به عنوان آيينى برگزيدم و هر کس دچار گرسنگى شود بىآنکه به گناه متمايل باشد اگر از آنچه منع شده است بخورد بى ترديد خدا آمرزنده مهربان است (۳) يَسْأَلُونَکَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّيِّبَاتُ ۙ وَ مَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُکَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَکُمُ اللَّـهُ ۖ فَکُلُوا مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَيْکُمْ وَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّـهِ عَلَيْهِ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٤﴾ از تو مىپرسند: چه چيزى براى آنان حلال شده است؟ بگو: چيزهاى پاکيزه براى شما حلال گرديده و نيز صيد حيوانات شکارگر که شما بعنوان مربيان سگهاى شکارى از آنچه خدايتان آموخته به آنها تعليم دادهايد براى شما حلال شده است پس از آنچه آنها براى شما گرفته و نگاه داشتهاند بخوريد و نام خدا را بر آن ببريد و پرواى خدا بداريد که خدا زودشمار است (۴) الْيَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّيِّبَاتُ ۖ وَ طَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْکِتَابَ حِلٌّ لَّکُمْ وَ طَعَامُکُمْ حِلٌّ لَّهُمْ ۖ وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَ لَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ ۗ وَ مَن يَکْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٥﴾ امروز چيزهاى پاکيزه براى شما حلال شده و طعام کسانى که اهل کتابند براى شما حلال و طعام شما براى آنان حلال است و بر شما حلال است ازدواج با زنان پاکدامن از مسلمان و زنان پاکدامن از کسانى که پيش از شما کتاب آسمانى به آنان داده شده به شرط آنکه مهرهايشان را به ايشان بدهيد در حالى که خود پاکدامن باشيد نه زناکار و نه آنکه زنان را در پنهانى دوست خود بگيريد و هر کس در ايمان خود شک کند قطعا عملش تباه شده و در آخرت از زيانکاران است (۵) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَ أَيْدِيَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَيْنِ ۚ وَ إِن کُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَ إِن کُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنکُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ وَ أَيْدِيکُم مِّنْهُ ۚ مَا يُرِيدُ اللَّـهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْکُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـٰکِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَکُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٦﴾ اى کسانى که ايمان آوردهايد چون به عزم نماز برخيزيد صورت و دستهايتان را تا آرنج بشوييد و سر و پاهاى خودتان را تا برآمدگى پيشين هر دو پا مسح کنيد و اگر جنبايد خود را پاک کنيد غسل نماييد و اگر بيمار يا در سفر بوديد يا يکى از شما از قضاى حاجت آمد يا با زنان نزديکى کردهايد و آبى نيافتيد پس با خاک پاک تيمم کنيد و از آن به صورت و دستهايتان بکشيد خدا نمىخواهد بر شما تنگ بگيرد ليکن مىخواهد شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام گرداند باشد که سپاس او بداريد (۶) وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْکُمْ وَ مِيثَاقَهُ الَّذِي وَ اثَقَکُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾ و نعمتى را که خدا بر شما ارزانى داشته و نيز پيمانى را که شما را به انجام آن متعهد گردانيده به ياد آوريد آنگاه که گفتيد: شنيديم و اطاعت کرديم و از خدا پروا داريد که خدا به راز دلها آگاه است (۷) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّـهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَ لَا يَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾ اى کسانى که ايمان آوردهايد براى خدا به داد برخيزيد و به عدالت شهادت دهيد و البته نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد که عدالت نکنيد عدالت کنيد که آن به تقوا نزديکتر است و از خدا پروا داريد که خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است (۸) وَ عَدَ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿٩﴾ خدا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کردهاند به آمرزش و پاداشى بزرگ وعده داده است (۹) وَالَّذِينَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿١٠﴾ و کسانى که کفر ورزيدند و آيات ما را دروغ انگاشتند آنان اهل دوزخند (۱۰) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَيْکُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُوا إِلَيْکُمْ أَيْدِيَهُمْ فَکَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنکُمْ ۖ وَ اتَّقُوا اللَّـهَ ۚ وَ عَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ اى کسانى که ايمان آوردهايد نعمت خدا را بر خود ياد کنيد: آنگاه که قومى آهنگ آن داشتند که بر شما دست يازند و خدا دستشان را از شما کوتاه داشت و از خدا پروا داريد و مومنان بايد تنها بر خدا توکل کنند (۱۱) وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّـهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ بَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا ۖ وَ قَالَ اللَّـهُ إِنِّي مَعَکُمْ ۖ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّکَاةَ وَ آمَنتُم بِرُسُلِي وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُکَفِّرَنَّ عَنکُمْ سَيِّئَاتِکُمْ وَلَأُدْخِلَنَّکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِکَ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ ﴿١٢﴾ در حقيقت خدا از فرزندان اسرائيل پيمان گرفت و از آنان دوازده سرکرده برانگيختيم و خدا فرمود: من با شما هستم اگر نماز برپا داريد و زکات بدهيد و به فرستادگانم ايمان بياوريد و ياريشان کنيد و وام نيکويى به خدا بدهيد قطعا گناهانتان را از شما مىزدايم و شما را به باغهايى که از زير درختان آن نهرها روان است در مىآورم پس هر کس از شما بعد از اين کفر ورزد در حقيقت از راه راست گمراه شده است (۱۲) فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَ جَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً ۖ يُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ ۙ وَ نَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُوا بِهِ ۚ وَ لَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿١٣﴾ پس به سزاى پيمان شکستنشان لعنتشان کرديم و دلهايشان را سخت گردانيديم به طورى که کلمات را از مواضع خود تحريف مىکنند و بخشى از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشى سپردند و تو همواره بر خيانتى از آنان آگاه مىشوى مگر شمارى اندک از ايشان که خيانتکار نيستند پس از آنان درگذر و چشم پوشى کن که خدا نيکوکاران را دوست مىدارد (۱۳) وَ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُکِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَ الْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ وَ سَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّـهُ بِمَا کَانُوا يَصْنَعُونَ ﴿١٤﴾ و از کسانى که گفتند: ما نصرانى هستيم از ايشان نيز پيمان گرفتيم ولى بخشى از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند فراموش کردند و ما هم تا روز قيامت ميانشان دشمنى و کينه افکنديم و به زودى خدا آنان را از آنچه مىکردهاند و مىساختهاند خبر مىدهد (۱۴) يَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَکُمْ کَثِيرًا مِّمَّا کُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْکِتَابِ وَ يَعْفُو عَن کَثِيرٍ ۚ قَدْ جَاءَکُم مِّنَ اللَّـهِ نُورٌ وَ کِتَابٌ مُّبِينٌ ﴿١٥﴾ اى اهل کتاب، پيامبر ما به سوى شما آمده است که بسيارى از چيزهايى از کتاب آسمانى خود را که پوشيده مىداشتيد براى شما بيان مىکند و از بسيارى [خطاهاى شما درمىگذرد قطعا براى شما از جانب خدا روشنايى و کتابى روشنگر آمده است (۱۵) يَهْدِي بِهِ اللَّـهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿١٦﴾ خدا هر که را از خشنودى او پيروى کند به وسيله آن کتاب به راههاى سلامت رهنمون مىشود و به توفيق خويش آنان را از تاريکيها به سوى روشنايى بيرون مىبرد و به راهى راست هدايتشان مىکند (۱۶) لَّقَدْ کَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قُلْ فَمَن يَمْلِکُ مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِکَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ۗ وَ لِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ وَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٧﴾ کسانى که گفتند: خدا همان مسيح پسر مريم است مسلما کافر شدهاند بگو: اگر خدا اراده کند که مسيح پسر مريم و مادرش و هر که را که در زمين است جملگى به هلاکت رساند چه کسى در مقابل خدا اختيارى دارد؟ فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است از آن خداست هر چه بخواهد مىآفريند و خدا بر هر چيزى تواناست (۱۷) وَ قَالَتِ الْيَهُودُ وَ النَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّـهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُکُم بِذُنُوبِکُم ۖ بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ ۚ وَ لِلَّـهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَيْنَهُمَا ۖ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿١٨﴾ و يهودان و ترسايان گفتند: ما پسران خدا و دوستان او هستيم بگو: پس چرا شما را به کيفر گناهانتان عذاب مىکند؟ عنه بلکه شما هم بشريد از جمله کسانى که آفريده است هر که را بخواهد مىآمرزد و هر که را بخواهد عذاب مىکند و فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو مىباشد از آن خداست و بازگشت همه به سوى اوست (۱۸) يَا أَهْلَ الْکِتَابِ قَدْ جَاءَکُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَکُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِيرٍ وَ لَا نَذِيرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَکُم بَشِيرٌ وَ نَذِيرٌ ۗ وَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٩﴾ اى اهل کتاب، پيامبر ما به سوى شما آمده که در دوران فترت رسولان حقايق را براى شما بيان مىکند تا مبادا روز قيامت بگوييد: براى ما بشارتگر و هشداردهندهاى نيامد پس قطعا براى شما بشارتگر و هشداردهندهاى آمده است و خدا بر هر چيزى تواناست (۱۹) وَ إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِيکُمْ أَنبِيَاءَ وَ جَعَلَکُم مُّلُوکًا وَ آتَاکُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ ﴿٢٠﴾ و ياد کن زمانى را که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، نعمت خدا را بر خود ياد کنيد آنگاه که در ميان شما پيامبرانى قرار داد و شما را پادشاهانى ساخت و آنچه را که به هيچ کس از جهانيان نداده بود به شما داد (۲۰) يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي کَتَبَ اللَّـهُ لَکُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِکُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ ﴿٢١﴾ اى قوم من، به سرزمين مقدسى که خداوند براى شما مقرر داشته است درآييد و به عقب بازنگرديد که زيانکار خواهيد شد (۲۱) قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىٰ يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ ﴿٢٢﴾ گفتند: اى موسى، در آنجا مردمى زورمندند و تا آنان از آنجا بيرون نروند ما هرگز وارد آن نمىشويم پس اگر از آنجا بيرون بروند ما وارد خواهيم شد (۲۲) قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غَالِبُونَ ۚ وَ عَلَى اللَّـهِ فَتَوَکَّلُوا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٢٣﴾ دو مرد از زمره کسانى که از خدا مىترسيدند و خدا به آنان نعمت داده بود گفتند: از آن دروازه بر ايشان بتازيد و وارد شويد که اگر از آن درآمديد قطعا پيروز خواهيد شد و اگر مومنيد به خدا توکل کنيد(۲۳)