خطراتی که پس از ماه رمضان سراغ مومنان می‌آید!

باشگاه خبرنگاران/ ترديدي نيست که با پايان ماه مبارک رمضان، مومنان اندوهگين مي شوند. اندوهي که تا حدِ زيادي طبيعي و قابل درک است. طبيعتا موقعيت‌هاي گران بهاي بندگي در ماه رمضان بيشتر مقابل انسان است و نمي‌شود اين موقعيت هاي ارزنده را انکار کرد. نکته‌اي که بايد به آن توجه کرد، اين است که بايد مراقب نجات اعمالمان از نابودي پس از ماه مبارک رمضان باشيم. حجت الاسلام و المسلمين احمد حسيني کارشناس مذهبي و پژوهشگر اسلامي راهکار‌هاي حفظ اعمال نيکو را بازگو کرد. وي به خبرنگار ما گفت: بايد توجه کنيم که تلاش هايمان در ماه مبارک رمضان، به مرز نابودي نرسد. خداوند متعال مرحوم آيت الله مجتهدي را رحمت کنند؛ ايشان مکرر مي‌فرمودند، وضو مي‌گيري، اما اسراف مي‌کني! روزه مي‌گيري، اما غيبت مي‌کني؛ صدقه مي‌دهي، اما بعدش منت مي‌گذاري؛ حواسمان باشد که سکه هايمان را در کيسه سوراخ نريزيم. اين کارشناس مذهبي در ادامه بيان کرد: علماي علم اخلاق، دو مفهوم ملکات و احوالات را در چارچوب اخلاق خود دارند. ملکات و احوال دو موضوعي هستند که همديگر را توليد مي‌کنند و به نوعي مکمل يکديگر هستند. معمولا مومنان دچار احوال مي‌شوند. به اين معنا که مثلا در يک جلسه عزاداري سيد الشهدا (ع) حاضر مي‌شوند يا مثلا يک ماه روزه مي‌گيرند، اما با گذر زمان اندگي، همه اين کار‌ها از بين مي‌رود. چيزي که بزرگان ديني از ما خواسته اند، ملکات است. ملکات از حال‌هاي مختلف معنوي تشکيل مي‌شود، با اين تفاوت که حاوي ثبات است. مرحوم خواجه نصير الدين طوسي درباره احوال و ملکات مي‌گويد، ملکه يک حالتي است که ثبات دارد و احوال سريع الزوال است و خيلي سريع نابود مي‌شود. حجت الاسلام و المسلمين حسيني افزود: احوال و ملکات به نوعي جزو صفات نفس هستند. ما در منابع و معارف شيعي مفهومي با عنوان حبط عمل داريم. حبط عمل يعني انسان ذخيره گذشته خود را از بين ببرد. در سوره فرقان آيه ۲۳ داريم که انسان تعداد زيادي عمل نيک دارد، اما دچار هواي نفس مي‌شود و اين اعمال را از دست مي‌دهد. خيلي وقت‌ها مومن، يک عالم کار پسنديده دارد، اما به دليل شرک، بي احترامي يا هر گناهي اين اعمال را از بين مي‌برد. در اسلام فقط انجام عمل مهم نيست؛ حفظ آن نيز اهميت دارد. وي در ادامه اظهار کرد: حالا ما بايد به چه نتيجه‌اي از ماه رمضان برسيم. در آيه شريفه‌اي که درباره ماه رمضان است، داريم که خداوند متعال مي‌فرمايند، ماه رمضان واجب شد که ما به تقوا برسيم. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَيْکُمُ الصِّيامُ کَما کُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ.» حاج آقا مجتبي تهراني مي‌فرمودند که تقوا ميوه و محصول عمل مکرر و ايمان مستمر است. يعني فردي که از ماه رمضان خارج شد، مقابل معاصي ايستادگي مي‌کند. اين ايستادگي و مقاومت در انسان ايجاد تقوا مي‌کند. در آيه ماه مبارک رمضان مي‌فرمايند لعلکم تتقون؛ يعني غايت روزه داري، تقواست. حجت الاسلام و المسلمين حسيني در پايان اضافه کرد: تقوا يک حالت ثابتي است؛ اين تقوا روحيه‌اي را در فرد ايجاد مي‌کند که مومن در مواجهه با گناه، بدون سختي از کنارش عبور کند. اين ثمره ماه رمضان است. رمضان کاري با انسان مي‌کند که گناه از او دور شود. فرداي ماه رمضان و در عيد فطر اگر سمت گناه رفتيم، يعني اين اعمال حبط شده است؛ در غير اين صورت فرد ثمره ماه رمضان را چيده است. در خطبه پاياني ماه شعبان وقتي حضرت علي (ع) بهترين عمل را از رسول خدا (ص) سوال مي‌کنند، ايشان عملِ خود نگه داري را ذکر مي‌کنند.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar