رفتار امام خمینی(ره) با همسر و فرزندان
راسخون/ امام خميني، شاگرد خوبي براي مکتب اسلام بوده و توانسته بود مراحل تهذيب نفس را به خوبي طي کند و همين زحمت ها باعث شده بود تا يک پدر و همسر نمونه باشد. 1. اظهار محبت به همسر نامه معروف امام خميني به همسرشان را نگاه ميکنيم، پر از کلمات محبت آميز و همراه با عشق است. «تصدقت شوم؛ الهي قربانت بروم، در اين مدت که مبتلاي به جدايي از آن نور چشم عزيز و قوّت قلبم گرديدم متذکر شما هستم و صورت زيبايت در آئينه قلبم منقوش است. عزيزم اميدوارم خداوند شما را بسلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند.»[2] 2. باعث اذيت همسر و فرزندان نميشدند همسر امام: در دل شب هنگامي که امام براي نمازشب برميخاستند، لامپ را روشن نمي کردند، بلکه از يک چراغ قوه بسيار کوچک استفاده مي کردند که تنها جلوي پاي ايشان را روشن مي کرد. امام به آرامي راه مي رفتند تا ديگران بيدار نشوند.[3] 3. همکاري با همسر در امور خانه شوهر بايد در کارهاي منزل به همسرش کمک کند چون همسرش نياز دارد تا حمايت همسر را به خوبي درک کند. «فاطمه طباطبايي (عروس امام خميني (ره)) در کتاب خاطراتش از امام(ره) مينويسد: «خانم [همسر امام] تعريف ميکردند چون بچههايشان شبها خيلي گريه ميکردند و تا صبح بيدار ميماندند، امام شب را تقسيم کردهبودند. يعني دو ساعت خودشان از بچهها نگهداري ميکردند و خانم ميخوابيدند و دو ساعت بعد خودشان ميخوابيدند. روزها بعد از تمام شدن درس، امام ساعتي را به بازي با بچهها اختصاص ميدادند تا کمک خانم در تربيت بچهها باشند.» [4] 4. هم بازي شدن با کودکان اگر بالاترين منصب کشوري را داشته باشيد، باز هم فرزند شما نياز دارد تا از محبت شما بهره مند شود و اين شغل ها نميتواند مانعي براي هم بازي شدن با آنها شود. «مرحوم حجت الاسلام والمسلمين سيد احمد خميني در مورد همبازي شدن امام با کودکان نقل مي کردند: «رفتار امام در بيرون خانه و درون خانه يکي بود و فقط در خانه کمي رسميت ايشان کمرنگ مي شد. بارها شده بود که من وقتي وارد خانه مي شدم مي ديدم که ايشان مشغول بازي با کودکان هستند».[5] پي نوشت : [2] صحيفه امام، جلد 1، صفحه 2 [3] غلامعلي رجايي، برداشت هايي از سيره امام خميني (ره)،تهران: موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني (ره)، 1385،جلد 1، صفحه 4 [4] فاطمه طباطبايي ،يک ساغر از هزار، تهران: انتشارات عروج، سال چاپ:1380،صفحه 85 [5] سيد احمد خيمني، مجموعه آثار يادگار امام، تهران: موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني (ره)، 1386، صفحه 720؛ ميريان، پدر مهربان، صفحه 55