گوناگون/ نکاتي در رابطه با تربيت نوجوان
عصر ايران/ خانه بايستي محل آرامش و جايي امن براي اعضاء خانواده به ويژه نوجوان باشد و مناقشات و جرو بحثها و دعواهاي علني والدين به آن لطمه نزند و بهانه گريز نوجوان از خانواده را فراهم نياورد. اساسي ترين نياز نوجوان: احساس محبت جامعه شناسان و روانشناسان بر اين عقيده اند که اساسي ترين نياز يک نوجوان، احساس عشق عاطفي از جانب بزرگسالان اصلي زندگي خويش است. ديويد پاپ نو، استاد جامعه شناسي دانشگاه رانجرز مي نويسد: کودکان زماني به بهترين وجه، رشد مي کنند که از فرصت روابط گرم، صميمي، پايدار و مستمر با پدر و مادر خود بهرمند باشند. اگر والدين و ساير بزرگسالان مهم زندگي نوجوان نياز او به عشق را برطرف نکنند، نوجوان در انواع مکان هاي نامناسب به جستجوي عشق خواهد پرداخت. پسران محروم از محبت، که از سوي معلمان و والدين طرد شده اند هدف اصلي جوانان و بزرگسالان ناباب اجتماعي و خلاف کار هستند. در اعماق وجود نوجوان آرزوي ارتباط با والدين و پذيرفته شدن از سوي آنان و مورد حمايت قرار گرفتن آنان وجود دارد. زماني که اين اتفاق بيافتد نوجوان احساس مي کند مورد عشق والدين است. وقتي نوجوان، ارتباطي با والدينش نداشته باشد و حمايت و پذيرش آنان را لمس نکند، مخزن عشق درونش خالي مي شود و اين خلاء بر رفتار او اثر مي گذارد. اگر والدين مي خواهند نوجوان شان احساس محبت کند بايد مدتي از وقت خود را به او اختصاص بدهند. وجه ديگر مهرورزي به نوجوان تان اينست که از او حمايت کنيد و او را بپروريد. والدين پرورش گر، نگرش مثبت دارند. آنها ديگران را تشويق مي کنند و به دنبال نکات مثبت چيزهايي هستند که نوجوان شان انجام مي دهد و مي گويد و به آنها ابراز مي کند. والدين پرورش گر، والدين دلسوزي هستند که هميشه به دنبال راه هايي براي بهبود زندگي نوجوان شان مي گردند. نکاتي پيرامون ارتباط با نوجوان از نازپرورده کردن اجتناب کنيد. کاري را که نوجوان مي تواند خود انجام دهد، به جاي آنها، انجام ندهيد. احترام متقابل و اعتماد متقابل مبناي يک رابطه برابرند. از کنترل کردن دست بکشيد. از جنگ قدرت بپرهيزيد. بدانيد که جبر و زور اگر از ناحيه پدر و مادر باشد، توليد مقاومت مي کند. از نوجوانان خود انتظارات واقع بينانه داشته باشيد. روابطي فراهم آوريد که نوجوان ها بخواهند تن به همکاري بدهند، به خود متکي شوند و قبول مسئوليت کنند. نوجوانان را تشويق کنيد. روشهاي تشويق نوجوان عبارتند از: دادن مسئوليت، توجه به همکاري نوجوان در منزل، نظر خواهي از او، تشويق کردن نوجوان براي مشارکت در تصميم گيريها، قبول اشتباهات، تاکيد به جريان و فرآيند به جاي توجه به نتيجه، تبديل جنبه هاي منفي به مثبت، احترام به قضاوت نوجوان، داشتن انتظارات مثبت و به ديده متفاوت بر مسايل نگاه کردن. در هر يک از ويژگيهاي فرزندانتان به جنبه هاي مثبت آن توجه کنيد. گوش دادن روشي براي کمک به نوجوان است تا با مشکلاتش بهتر روبه رو شود. براي اينکه موثر گوش دهيد غرولند نکنيد، انتقاد نکنيد و از تهديد کردن، مسخره کردن يا تضمين دادن بي جهت خودداري ورزيد. آرامش داشته باشيد و علاقه نشان دهيد. از بحث و منازعه دوري کنيد. انتقاد را به حداقل برسانيد. اگر فکر مي کنيد انتقاد ضرورت دارد، به جاي شخص از عمل او انتقاد کنيد. توافق هاي به عمل آمده را رعايت کنيد. نه تنها نوجوانتان بلکه خودتان را هم تشويق کنيد. نکاتي طلايي در رابطه با نوجوان استفاده از روش تغافل (ناديده گرفتن): يعني مسائل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهيم که در او ايجاد وحشت نمايد و يا او را به لحاظ رفتارهايش دائم باز خواست ننمائيم. ايفاي نقش راهنمايي، بجاي دستوري: در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش کمک بگيريم يعني اين واقعيت را بداند که نخستين مسئول حلّ مشکل او، خودش است و براي حل آن بايد اقدام نمايد و ما والدين فقط وظيفه ي راهنمايي او را داريم که از عواقب تصميم خودش مطلع شود. آموزش: مهمترين دليل ترس و اضطراب از هر موضوعي جهل و ناآگاهي نسبت به آن موضوع ميباشد که ضروري است براي کاهش ترس و اضطرابهاي نوجواني آموزشهاي لازم در مورد بلوغ، دوستيابي، حل مساله، گذراندن اوقات فراغت، برنامهريزي درسي و مواردي از اين قبيل به نوجوان آموزش داده شود. اعتماد سازي: بايد بياموزيم که چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به خودمان جلب و جذب کنيم، چنانچه اعتماد ميان نوجوان و والدين کمرنگ شود او براي حل مسائل خود به ديگران مراجعه ميکند. تاکيد بر محبت و پرهيز از خشونت: ارتباط با نوجوان اگر بر اساس عشق و علاقه و صميميت استوار باشد اعتماد به نفس را در او تامين و تضمين مينمايد و اگر بافشار و خشونت همراه باشد ممکن است موجب اختلال عصبي و دشواريهاي رواني در او شود. الگوهاي رفتاري والدين: نوجوان علاقمند است که والدين داراي شخصيتي مستحکم و با ثبات و پايدار باشند چون به اتکاء شخصيت و همانند سازي آنان نيازمند است. پرهيز از مناقشات خانوادگي: خانه بايستي محل آرامش و جايي امن براي اعضاء خانواده به ويژه نوجوان باشد و مناقشات و جرو بحثها و دعواهاي علني والدين به آن لطمه نزند و بهانه گريز نوجوان از خانواده را فراهم نياورد. شناخت دوستان : دوستان نوجوان خود را بشناسيم. کودکان وقتي بزرگ مي شوند و به مدرسه مي روند به خصوص زماني که به سن نوجواني مي رسند، بيشتر از دوستان خود تقليد مي کنند. نوجوان بسيار آسيب پذير است و اگر دوستان او رفتارهاي خوبي نداشته باشند به راحتي مي توانند او را به بدآموزي و خلافکاري بکشانند. ايجاد تعادل بين آزادي نوجوان و مراقبت از او: نوجوان بزرگ شده است و به آزادي نياز دارد. اما چون آسيب پذير است و در بسياري از موارد به جاي عقل و منطق از احساسات خود پيروي مي کند، به مراقبت مناسب هم احتياج دارد، اگر بتوانيم در دادن آزادي به نوجوان و مراقبت از او زياده روي نکنيم و اندازه نگه داريم، به هر دو نياز او پاسخ مثبت داده ايم و از خطرهايي که آزادي زياد و مراقبت شديد ايجاد مي کنند، پيشگيري کرده ايم. رفتار نوجوان تکرار رفتار شماست نوجوان تمام رفتارهاي والدين را مانند يک دوربين مخفي ضبط مي کند. طريقه رفتار شما در شرايط سخت يکي از مهم ترين نکاتي است که در آينده، سرنوشت او را تحت تاثير قرار مي دهد و او را در برابر مشکلات مقاوم مي سازد. در واقع او با ثبت تک تک رفتارهاي شما در شرايط مختلف مي آموزد که چگونه رفتار کند. پس خوب رفتار کنيد و به نوجوان تان بياموزيد با کوچکترين اتفاق پرخاشگري نکند. اين امر که در عمل به او بياموزيد که رفتار خوب تاثيرات مثبت خواهد داشت به او کمک مي کند تا رفتارهايش را مطلوب تر کند. رفتار او تعيين کننده جايگاه اجتماعي او در گروه دوستان و بزرگسالان است. به او بگوييد رفتار و منش خوب چگونه زندگي او را تغيير مي دهد. هر رفتاري که کودک از روزهاي اول در کنار خانواده اش تجربه مي کند، به مرور عادت مي شود و هر چقدر رفتارها سنجيده تر باشد، باعث مي شود، موفق تر عمل کند.