مکانی شگفت انگیز در خشک ترین بیابان جهان

توریسم آنلاین/ شیلی یکی از زیباترین کشورهای آمریکای جنوبی به پایتختی سانتیاگو است
که به خاطر طبیعت و چشم اندازهای طبیعی ای که دارد بسیار معروف است.

دره ماه در فاصله ۱۳ کیلومتری غرب سن پدرو د آتاکاما و در بیابان آتاکاما، واقع در شمال شیلی قرار دارد.
با بی‌شمار صخره‌ و فرم‌های زمین شناسی که بر اثر وزش باد و حرکت آب شکل گرفته‌اند،
دره ماه یکی از جاذبه‌های پربازدید شیلی به‌شمار می‌رود.
بافت و ترکیب بی‌نظیر رنگ‌های صخره‌ها نیز به این دره، ظاهری مانند سطح ماه را بخشیده
و نمک باقی‌مانده از دریاچه‌های خشکیده، لکه‌های سفیدی را بر زمین به‌جا گذاشته‌ است.

بیابان آتاکاما بین سه کشور شیلی ، پرو و بولیوی قرار گرفته است.
وسعت این بیابان به اندازه 2/3 خاک ایتالیا است.
آتاکاما بیشتر پوشیده از شن زار و نمک زار است و از سمت رشته کوههای آند به طرف اقیانوس آرام امتداد دارد.
ارتفاعات کوههای آند مانع رسیدن ابرهای باران زا به این منطقه می شوند
و مانند دیواری این بیابان را از منطقه بارانی و جنگلی آمازون جدا می کنند.
همین موجب شده میانگین بارندگی در برخی از نقاط این بیابان ، بخصوص منطقه آنتوفاگاستا در شیلی ،
در طول سال فقط 3 میلی مترباشد.
حتی برخی نقاط سالیان سال بارانی به خود نمی بینند.
همین شرایط آب و هوایی موجب شده که بیابان آتاکاما خشک ترین بیابان جهان لقب بگیرد.در آتاکاما منطقه‌ای به نام گورستان نهنگ‌ها وجود دارد،
که در آن بقایای اسکلت صدها نهنگ انباشته شده است.
قدمت برخی از این فسیل‌ها به ۵ میلیون سال پیش بازمی‌گردد.
علت مرگ همه این نهنگ‌ها مسمومیت بر اثر خوردن نوعی جلبک دریایی عنوان شده است.دره ماه در فاصله ۱۳ کیلومتری غرب سن پدرو د آتاکاما و در بیابان آتاکاما، واقع در شمال شیلی قرار دارد.
با بی‌شمار صخره‌ و فرم‌های زمین شناسی که بر اثر وزش باد و حرکت آب شکل گرفته‌اند،
دره ماه یکی از جاذبه‌های پربازدید شیلی به‌شمار می‌رود.
بافت و ترکیب بی‌نظیر رنگ‌های صخره‌ها نیز به این دره، ظاهری مانند سطح ماه را بخشیده
و نمک باقی‌مانده از دریاچه‌های خشکیده، لکه‌های سفیدی را بر زمین به‌جا گذاشته‌ است.

در این منطقه دما و باد به اندازه ی زیادی در طول روز و به خصوص شب تغییر می کند و همین باعث می شود تا چشم انداز بی نظیری به وجود بیاید.

خیلی مهم است که دقت کنید: قبل از این که بخواهید به بعضی از مکان های این دره وارد شوید،
راهنمایتان درباره ی تنگ بودن دره به شما هشدار می دهد که اگر کوله تان بزرگ است آن را با خود به داخل دره نبرید،
بهتر است به این هشدار دقت کنید چرا که واقعا در جاهایی این دره به اندازه ای باریک می شود
که حتی خودتان هم شاید به زور بتوانید رد شوید چه برسد به کوله تان.

هر چه که بیشتر به عمق این دره بروید، بیشتر در تنگنای مسیرهای آن قرار می گیرید
حتی ممکن است در مسیر به جایی برسید که مجبور شوید تا سینه خیز کنیدو روی زمین بخزید
بنابراین اگر از این نوع فعالیت ها خوشتان نمی آید، به احتمال زیاد از آن لذتی نمی برید.
بعد از اینکه این بخش سخت تمام شد، دوباره سوار ماشین می شوید تا برای دیدن غروب خورشید به قسمتی از دره ماه شیلی که مناسب ترین جا برای این پدیده است، بروید.

به تپه ای می رسید که باید از آن بالا بروید، و در نگاه اول به خودتان می گویید
من که نمی توانم از این تپه بالا برویم چون واقعا ظاهر خشنی دارد!
اما ارزشش را دارد پس بهتر است تا حداکثر تلاش را کرد،
نمایی که از بالای آن خواهید داشت بی نهایت شگفت انگیز است،
تمام دره ماه شیلی را می توانید ببیند، همه ی آن چیزی که به دستان طبیعت ساخته شده است…