داستانک/ فیلیپ خوش تیپ

يکي بود/ يکي از اساتيد دانشگاه خاطره جالبي را که مربوط به سالها پيش بود نقل مي کرد: «چندين سال قبل براي تحصيل در دانشگاه سانتا کلارا کاليفرنيا، وارد ايالات متحده شده بودم، سه چهار ماه از شروع سال تحصيلي گذشته بود که يک کار گروهي براي دانشجويان تعيين شد که در گروه هاي پنج شش نفري با برنامه زماني مشخصي بايد انجام مي شد. دقيقاً يادم هست از دختر آمريکايي که درست توي نيمکت بغليم مي نشست و اسمش کاترينا بود پرسيدم که براي اين کار گروهي تصميمش چيه؟ گفت اول بايد برنامه زماني رو ببينه، ظاهراً برنامه دست يکي از دانشجوها به اسم فيليپ بود.»
پرسيدم: «فيليپ رو مي شناسي؟»
کاترينا گفت: «آره، همون پسري که موهاي بلوند قشنگي داره و رديف جلو مي شينه!»
گفتم: «نميدونم کيو ميگي!»
گفت: «همون پسر خوش تيپ که معمولا پيراهن و شلوار روشن شيکي تنش ميکنه!»
گفتم: «نميدونم منظورت کيه؟»

---

بازار

---

گفت: «همون پسري که کيف و کفشش هميشه ست هست باهم!»
بازم نفهميدم منظورش کي بود. اونجا بود که کاترينا تون صداشو يکم پايين آورد و گفت فيليپ ديگه، همون پسر مهربوني که روي ويلچير ميشينه...اين بار دقيقا فهميدم کيو ميگه ولي به طرز غير قابل باوري رفتم تو فکر، آدم چقدر بايد نگاهش به اطراف مثبت باشه که بتونه از ويژگي هاي منفي و نقص ها چشم پوشي کنه...چقدر خوبه مثبت ديدن...
يک لحظه خودمو جاي کاترينا گذاشتم، اگر از من در مورد فيليپ مي پرسيدن و فيليپ رو ميشناختم، چي ميگفتم؟ حتما سريع ميگفتم همون معلوله ديگه! وقتي نگاه کاترينا رو با ديد خودم مقايسه کردم خيلي خجالت کشيدم...شما چي فکر ميکنيد؟ چقدر عالي ميشه اگه ويژگي هاي مثبت افراد رو بيشتر ببينيم و بتونيم از نقص هاشون چشم پوشي کنيم.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar