پرده برداری از نوع جدید زمین خواری در گیلان

خزرآنلاين/ در پي کاهش وسعت منطقه حفاظت شده ليسار و پناهگاه هاي حيات وحش لوندويل و چوکام، شوراي عالي حفاظت از محيط زيست کشور اعلام کرده است: بنا به درخواست مسئولان محلي منطقه و ادارات تابعه اين کار را انجام داده است. منطقه حفاظت شده ليسار و پناهگاه هاي حيات وحش لوندويل و چوکام از نقاط استراتژيک زيست محيطي استان گيلان مي باشد که نه تنها توسط بخش خصوصي بلکه توسط بخش دولتي نيز مورد تعرض قرار مي گيرد و سازمان محيط زيست گيلان نيز در اين خصوص سکوت کرده است. ويلاسازي، شهرک سازي، راه سازي، و يا ساخت مجموعه هاي اقتصادي و تفريحي و ورزشي خوب است اما اگر بخواهد به قيمت از بين بردن محيط زيستمان باشد عايدي به همراه نخواهد داشت. از همين رو سازماني به نام سازمان حفاظت از محيط زيست بوجود آمد تا جلوي هر پروژه اقتصادي کوچک و بزرگي که منجر به از بين رفتن زيست بوم مي گردد را بگيرد. حال اگر روزي خود اين سازمان مجوز تخريب محيط زيست را صادر کند، چه بايد کرد؟ مگر سازماني بالاتر از اين سازمان داريم که ارزش مناطق حفاظت شده و پناهگاه هاي حيات وحش و پارک هاي ملي را بداند؟ متاسفانه در برخي مواقع، رسانه ها سازمان حفاظت از محيط زيست را به درست يا نادرست متهم به آن مي کنند که ويلاسازي ها را مي بيند اما چشم خود را مي بندد و يا اقداماتي را در اين خصوص انجام مي دهند که خروجي خاصي براي محيط زيست ندارد و يا گاهي حتي مجوز تخريب بنا هم از سوي مقام قضايي صادر مي شود اما به دليل سنگ اندازي آقازاده هاي صاحب ويلا، اجرايي نمي شود. اين بار اما در عجيب ترين اتفاق که در سکوت کامل خبري رخ داد، اواخر سال گذشته اين سازمان، با کاهش 77 هزار هکتاري مناطق چهارگانه حفاظت شده زيست محيطي عملا خيال ويلاسازها را راحت کرد. شوراي عالي حفاظت محيط زيست در جلسه دوم اسفند 1396 بر اساس بند "ظ" ماده 38 قانون برنامه ششم توسعه باتوجه به تقاضاي مکرر مسئولان محلي و ادارات کل تابعه از سنوات گذشته، از مجموع مناطق پيشنهادي براي بازنگري نسبت به کاهش 28 منطقه از 12 استان کشور معادل 77 هزار هکتار از مناطق چهارگانه حفاظت شده زيست محيطي اقدام نمود که متاسفانه منطقه حفاظت شده ليسار و پناهگاه هاي حيات وحش لوندويل و چوکام نيز در اين ليست قرار دارند. مناطقي که مدام مورد تعرض ويلاسازها و شهرک سازي ها قرار مي گرفت و سازمان حفاظت محيط زيست به جاي مقابله به مثل، وسعت اين مناطق را کاهش داد تا مبادا به روحيه لطيف اين ويلاسازهاي محترم خدشه اي وارد شود! نکته جالب اشاره و اتکا شوراي عالي حفاظت محيط زيست به بند "ظ" ماده 38 قانون برنامه ششم توسعه است؛ بندي که در آن آمده است: " بازنگري در محدوده مناطق چهارگانه محيط زيست و همچنين تعريف و تقسيم بندي جديد مناطق با توجه به تقسيمات نوين اتحاديه جهاني حفاظت از طبيعت(IUCN) توسط سازمان حفاظت محيط زيست" همانطور که مي بينيد در اين بند از واژه "بازنگري" استفاده شده و باتوجه به شرايط زيست محيطي حاکم و همچنين پيوستن ايران به کنوانسيونهاي بين المللي محيط زيستي، جهت حفظ و حراست از آن، قاعدتا مفهوم بازنگري نمي تواند به معناي کاهش باشد. اما شوراي عالي حفاظت محيط زيست با زيرکي خاصيدبازنگري را کاهش معنا کرده تا پيوستي قانوني نيز به عمل ناشايست خود بدهد. غافل از اينکه اصل پنجاهم قانون اساسي صراحتا مي گويد: حفاظت محيط زيست که نسل امروز و نسلهاي بعد بايد در آن حيات اجتماعي رو به رشدي داشته باشند، وظيفه عمومي تلقي گرديده و فعاليت هاي اقتصادي و غير آن که با آلودگي محيط زيست يا تخريب غير قابل جبران آن ملازمه پيدا مي کند را ممنوع دانسته است. اي کاش حالا که شوراي عالي حفاظت محيط زيست کشور گفته است که باتوجه به " تقاضاي مکرر مسئولان محلي و ادارات کل تابعه" اينکار را انجام داده است، اکنون بفرمايد کدام مسئول محلي و کدام مديرکل در گيلان تاکيد داشته که منطقه حفاظت شده ليسار و پناهگاه هاي حيات وحش لوندويل و چوکام ديگر ارزش زيستگاهي نداشته و بايد چون گوشت قرباني به چنگ ويلاسازان بيفتد؟! آيا فرماندار شهرستانهاي تالش و آستارا چنين تقاضاي کرده اند؟ آيا مديرکل محيط زيست استان گيلان چنين تقاضاي داشته است؟ آيا استاندار وقت گيلان چنين حرفي زده است؟ منتظر شفاف سازي سازمان حفاظت از محيط زيست در اين خصوص هستيم.