واردات 6 میلیون گوسفند مجازی به کشور
الف/ بررسي آمارها نشان ميدهد گوشت وارداتي به کشور معادل حدود 6 ميليون گوسفند در سال است؛ اخبار واصله نشان ميدهد دولت برنامههايي براي جبران اين شرايط در نظر گرفته است. انعقاد قرارداد واردات 13000 رأس دام سبک توسط بنياد شهيد و با هدايت وزير جهادکشاورزي، و انتقادات کارشناسي مطرح شده در اين زمينه بهانهاي شد تا اين موضوع در بخش کارشناسي الف بررسي شود. آنچه کارشناسان بر آن اتفاق نظر دارند اين است که هموار کردن مسير واردات، در برابر شرايط سخت توليد داخل، شيوهاي مذموم و نادرست است، اما آيا انعقاد اين قرارداد و واردات اين گونه خاص دامي با اين هدف انجام ميگيرد؟ بر اساس گزارشهاي رسمي – از جمله آمارهاي جهادکشاورزي - توليد گوشت قرمز در سالهاي اخير با اندکي فراز و نشيب روي ظرفيت 800 هزار تن ثابت مانده است. اين ميزان توليد بناست طي برنامه پنجساله ششم، به حدود 900 هزار تن برسد و رشد 2 درصد در سال را تجربه کند. نگاهي به آمارهاي واردات گوشت قرمز طي يک دهه اخير نشان ميدهد، بجز سالهاي 89، 90و 91، که واردات اين محصول به ترتيب از مرز 245، 193 و 165 هزار تن گذشت، همهساله کسري سبد خانوار، به ميزان حدود 100 هزار تن از محل واردات اين محصول تأمين شده است. در صورتي که رشد پيشبيني شده در توليد تا سال 1400 محقق شود، براي نگهداشتن تراز مصرف سرانه 11 کيلوگرمي در کشور، باز هم نياز به 70 هزار تن گوشت وارداتي وجود خواهد داشت، و از حيث واردات شرايط کشور تغيير معناداري نخواهد کرد. با توجه به خصوصيات گوشت دامهاي مختلف و ناظر به ظرفيتهاي بومي و شرايط اقليمي، توسعه ظرفيت توليد داخل دام سبک مهمترين و مناسبترين راهبرد براي ترميم مسئله واردات است. بررسيهاي کارشناسي نشان ميدهد و اخبار واصله نيز مؤيد اين مطلب است که دولت محترم 4 روش را براي ترميم اين خلأ مد نظر قرار داده است. 1.رويکرد اول، برنامه کوتاهمدت انتقال بخشي از زنجيره توليد گوشت قرمز به داخل کشور است. در اين روش مقرر شده گوساله 100 روزه گوشتي، با ضريب تبديل بالاتر از نژادهاي داخلي، به همراه خوراک و علوفه وارد شود، و پرواربندي اين گوسالهها در داخل کشور پي گرفته شود. اين تمهيد براي تأمين ضربتي گوشت قرمز، با تأکيد بر توليد داخل، انديشيده شده است. با توجه به اقليم و افزايش جمعيت کشور، و ممتنع بودن امکان پرورش انبوه گوشت گوساله، اين راه به عنوان راه حل کوتاه مدت در نظر گرفته شده و استراتژي بلندمدت دولت جايگزين کردن دامهاي سبک با دامهاي سنگين است. دولت محترم در اين زمينه سه راهبرد کلي را دنبال ميکند. 2. رويکرد دوم، اصلاح نژاد و توليد نژاد سنتتيک با استفاده از نژادهاي بومي، با نژادهاي پربازده خارجي است. اين روش خصوصاً در روش پرورش روستايي کاربرد دارد و به «سمي اينتنسيو» معروف است. دو مشکل اساسي اين روش، ظرفيت محدود توسعه، و همچنين ناشناخته بودن تبعات بلندمدت روشهاي اصلاح نژاد است. 3. رويکرد سوم اين است که مراکزي مانند شرکت دام سپيدان (ذيل بنياد شهيد) تلاش ميکنند با وارد کردن هسته ژنتيکي دامهاي پربازده، و بومي کردن تکنولوژي پرورش اين محصولات در سايتهاي استاني، شرکتهاي اقماري توليد اينتنسيو (داخل سالن و کنترل شده) توسط خود دامداران راهاندازي شود و بخشي از اين واردات با پرورش فشرده و کنترل شده تأمين گردد. ياسر ترابي مسئول اين پروژه در گفتگوي اختصاصي با الف خاطرنشان کرد:«ما براي نيل به اين هدف، به حدود 60 هزار رأس هسته ژنتيکي نژاد پربازده نياز داريم تا با مجموع شرکتهاي اقماري، تعداد دامهاي مولد به 500 هزار رأس برسد تا بتوانيم با توليد 1.5 ميليون بره پروار حدود نيمي از واردات گوشت قرمز گوسفندي را پوشش دهيم.» 4. رويکرد چهارم، روش مکمل توسعه 100 هزار بز شيري است که براي تأمين توأمان شير و گوشت انجام ميشود. گفتني است راندمان دام سبک در کشتارها، استحصال 17 کيلوگرم از هر گوسفند است. به اين ترتيب کل 100 هزار تن واردات گوشت قرمز (که البته حدود 30 درصد آن را گوشت گوسفندي تشکيل ميدهد) معادل گوشت حدود 6 ميليون گوسفند توليد شده در داخل کشور است. اميد است که با برنامهريزي دقيق، برنامههاي فوق محقق شود تا کشور از دام واردات اين نياز اساسي رهايي يابد. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد