بالا رفتن تعداد خوانندههای زن در ایران
پانا/ موسيقي ايران بعد از انقلاب اسلامي هرچند با فراز و نشيبهايي بسيار همراه بود، اما زنان هنرمند فعال در عرصه موسيقي خصوصا بانوان خواننده اين فراز ونشيب را به نحو ديگري تجربه کردند. ممنوعيت آوازخواني زنان باعث شد اجراي زنده اين خوانندگان محدود به کنسرتهاي ويژه بانوان يا همخواني با خوانندگان مرد شود. سهيلا پورگرامي يکي از اين بانوان آوازهخوان است که طي سالهاي اخير با همراهي گروه «آواي مهرباني» در توليد آلبوم و اجراي کنسرتهاي همخواني (مختلط) و کنسرتهاي ويژه بانوان يکي از فعالان عرصه موسيقي کشور به شمار ميرود. ميلادروز سهيلا پورگرامي (25 خرداد) دستاويزي شد تا در گپي کوتاه با اين بانوي هنرمند ايراني به برخي مسائل و مشکلات بانوان خواننده بپردازيم. امروز بازار خوانندگي خانمها داغ شده و ما شاهد تعداد بالاي کنسرتهاي ويژه بانوان هستيم. اين رشد کمي را چطور ميبينيد؟ بله. تعداد کنسرتهاي ويژه بانوان زياد شده، اما بعضي از اين خانمها که امروز در سالنهايي مثل تالار وحدت به صحنه ميروند حتي خواننده نيستند. ما سالها شاگردي کرديم و رياضت کشيديم تا اين اجازه را پيدا کرديم که خودمان را خواننده معرفي کنيم اما امروز مي بينيد يک خانم بيتجربه و آموزشنديده به راحتي در سالن مهمي چون تالار وحدت کنسرت ميگذارد. خواندن ما امروز يک «جهاد» است. ولي در اين جهاد نمي توان يکتنه به ميدان آمد. اهالي موسيقي بايد همه را حمايت کنند نه اينکه فقط به افراد خاصي توجه نشان دهند. يعني اهالي موسيقي در حمايت از بانوان هنرمند قائل به تبعيض هستند؟ بله، من از بيحمايتي اهالي موسيقي گله دارم. امروز در عرصه موسيقي همه کارها با باندبازي پيش ميرود. مثلا در کنسرتهاي ويژه بانوان تعداد معدودي نوازنده را ميبينيم که در همه کنسرتها ساز ميزنند. سوال اينجاست که آيا ما نوازنده زن ديگري نداريم؟ قطعا داريم. اما يک عده برند شدند و قديميهاي موسيقي از بقيه حمايت نميکنند. اصلا غيربرندها را به اين جمع راه نميدهند. پس جايي براي تازهکارهاي خوب و نوازندگان بياسم ورسم نيست. حتي چند مورد شنيدم که از نوازندگان جوان مبالغي طلب ميکنند تا آنها را به روي صحنه ببرند. من از اين تبعيضها و باندبازيها ناراحتم. درحالي که بايد از نوازندگان جوان حمايت کنيم تا در گروهها بنوازند و راه خود را به اين عرصه باز کنند و مجال رشد و شکوفايي بيابند.