شهرام ناظری چرا به سمت شاهنامه‌ رفت؟

ايسنا/ شهرام ناظري که در کارنامه هنري خود توجه ويژه‌اي به شاهنامه فردوسي داشته است، مي‌گويد: از اواسط دوران صفويه لحن‌ها، ريتم‌هاي متنوع و فرم‌هاي آوازي از جمله شاهنامه‌خواني دچار تغيير شدند و در موسيقي سنتي به تدريج رو به فراموشي رفتند. اين استاد آواز ايراني به مناسبت روز بزرگداشت فردوسي در گفت‌وگويي با ايسنا اظهار مي‌کند: پايتخت چون پايگاه موسيقي سنتي بوده، شاهنامه‌خواني در آن کمرنگ‌تر مي‌شود اما خوشبختانه در موسيقي نواحي و اقوام که مي‌توان گفت اصل موسيقي ايراني است، شاهنامه‌خواني برقرار مي‌ماند. ناظري مي‌گويد: بررسي آثار آوازي يک صد سال گذشته نشان مي‌دهد هيچ نمونه خاصي از اجراي شاهنامه فردوسي وجود ندارد و اين مشکلي است که صرفاً در موسيقي سنتي اتفاق افتاده است. در ابتداي فعاليت من در زمينه شاهنامه فردوسي نگرش‌هاي مثبتي وجود نداشت و محدوديت‌هايي بود اما به مرور زمان برطرف شد. او درباره فعاليت‌هاي موسيقاييش در حوزه شاهنامه بيان مي‌کند: چند عامل مهم موجب انگيزه و کشش من نسبت به اجراي شاهنامه فردوسي بوده است. اول طرز بيان و لحن حماسي که به شکل ارثي در صداي من وجود دارد، دوم اصالت و فرهنگ کردي که با آن زندگي کرده‌ام و سوم نگاهم به موسيقي مقامي و آشنايي با مقام‌هاي باستاني موسيقي کرد، من را به شاهنامه فردوسي نزديک و نزديک‌تر کرده است. البته علاقه شخصي‌ام به ادبيات فارسي و متون ادبي فارسي مانند شاهنامه از نوجواني، نيز در اين امر مؤثر بوده است. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد