پیام آیت الله مکارم شیرازی به همایش نکوداشت حضرت خدیجه(س)

تسنيم/ پيام حضرت آيت الله العظمي مکارم شيرازي به چهارمين همايشي بانوي فضيلت، حامي رسالت حضرت خديجه کبري(س) صادر شد. متن اين پيام که توسط مرتضي نجفي قدسي مدير دارالقرآن علامه طباطبايي (ره) دراين همايش قرائت شد، به شرح زير است: بسم اللّٰه الرحمن الرحيم قبلاً لازم مي دانم از تشکيل اين همايش باشکوه براي بانوي بزرگ اسلام حضرت خديجه کبري که تحت عنوان "بانوي فضيلت، حامي رسالت" در نمايشگاه بين المللي قرآن کريم برگزار مي شود، از همه شما عزيزان و دست اندرکاران تشکر کنم. از ويژگي هاي اين همايش اين است که براي بانوي بسيار والا مقام و مجاهدي تشکيل شده که عده اي خدمات برجسته او را به فراموشي سپرده اند و به همين جهت مي توان او را بانوي مظلومه نام نهاد، در حالي که زندگي او مي تواند الگوي بسيار ارزنده اي براي همه مجاهدان راه حق اعم از زنان و مردان باشد. اين بانوي بزرگوار از کساني است که مصداق بارز کلام اميرمومنان در نهج البلاغه مي باشد که فرمود: (لا تستوحشوا في طريق الهدي بقلة افله)، آري، او در مسير حمايت از پيغمبر اکرم(ص) و آيين اسلام از کمي همراهان هرگز وحشت به خود راه نداد و مي گفت خدا با ماست و کسي که خدا با اوست، تنها آري، اين بانوي بزرگوار مصداق بارز همين موضوع است. در زماني که پيغمبر اکرم(ص) تنهاي تنها بود او اولين کسي بود که به پيغمبر اکرم (ص) ايمان آورد و در کنار او همچون کوه استوار ايستاد و با تمام وجود خود از آن حضرت حمايت مي کرد. معروف است هر زمان که پيغمبر اکرم(ص) از مسجدالحرام بعد از تبليغ اسلام به خانه باز مي گشت و بدن نازنين آن حضرت بر اثر سنگ هاي دشمنان مجروح بود اين بانوي صبور، زخم هاي پيغمبر را مي بست و آن حضرت را دلداري مي داد. يکي از نشانه هاي مظلوميت اين بانوي بزرگوار اين است که تنها دوران مشقت بار زندگي پيغمبر اکرم(ص) را در مکه ديد که در حلقهٔ محاصرة دشمنان سخت گرفتار بود و حتي اين بانو زماني از دنيا چشم پوشيد که مسلمانان در شعب ابوطالب در محاصرة شديد دشمن بودند و به اين ترتيب هرگز دوران پيروزي و عظمت پيغمبر اکرم(ص) را که در جزيرة العرب به اوج خود رسيد و همه دشمنان در برابر او تسليم شدند و بانگ توحيد و الله اکبر تمام فضاي حجاز را پر کرد، مشاهده نکرد. آري، او با غم و اندوه يجانکاه چشم از جهان بربست و پيغمبر اکرم(ص) و دخترش فاطمه زهرا(س) را داغدار ساخت در حالي که وظيفه خود را در حمايت از اسلام و همسرش رسول خدا(ص) انجام داده بود. زواياي زندگي اين بانوي بزرگ واقعاً مطالعه کردني است که در هر زاويه اش درسي نهفته است، گرچه در بعضي از اذهان معروف شده که او هنگام ازدواج با پيامبر اسلام(ص) چهل سال داشت و پيش از آن حضرت با دو نفر ديگر به نام هاي ابوهاله تميمي و عتيق بن عائد ازدواج کرده بود و از آنان فرزنداني نيز داشت، ولي هر دو مسئله از نظر محققين و بزرگان تاريخ و حديث اشتباه و نادرست است. مطابق تحقيق دانشمندان آگاه حضرت خديجه (س) هنگام ازدواج با پيامبر بيست و پنج ساله يا بيست و هشت ساله و دوشيزه بوده و روايت چهل سال يک روايت غير قابل اعتماد است و آن دو نفر که به عنوان شوهر قبلي او ذکر شده شوهر خواهر او بوده اند که نامش هاله بود و فرزنداني را که نام مي برند مربوط به خواهر اوست. بلاذري از علماي معروف اهل سنت در انساب الاشراف مي گويد: خديجه هنگام ازدواج با پيغمبر اکرم(ص) دوشيزه اي 28 ساله بود (ج 1 ص 98) ابن العماد حنيلي در شذرات الذهب نقل مي کند که خديجه هنگام ازدواج با پيامبر اکرم(ص) 27 ساله بود (شذرات الذهبيه، ج 1، ص 14} و گروه زيادي از علماي شيعه و اهل سنت به اين حقيقت اعتراف گرده اند که ذکر نام همة آنها به درازا مي کشد. حضرت خديجه (س) در چهره پيغمبر اکرم(ص) در همان جواني آينده فوق العاده اي را گويا مشاهده مي کرد که هنگام ازدواج با آن حضرت عليرغم نکوهش فراوان زنان عرب که چرا زن با شخصيت و ثروتمندي مثل خديجه چگونه با جواني يتيم و ظاهراً فقير ازدواج مي کند با افتخار خواستگاري ابوطالب را براي پيغمبر اکرم(ص) پذيرفت. جالب اينکه مهريه اي که براي او تعيين شده بود و نود متقال طلا بود را خديجه شخصاً با افتخار پذيرفت. (يعني من آن را به حضرت محمد(ص) تقديم مي کنم تا او به عنوان مهريه به من بپردازد) اين بانوي بزرگوار در تمام دوران زندگي اش بعد از بعشت پيغمبر اکرم(ص) يعني حدود ده سال دائماً مظلوم و در فشار بود، داستان تولد بانوي اسلام حضرت زهرا(س) را همه شنيده ايم که احدي از زنان قريش هنگام وضع حمل به ياري حضرت خديجه (س) نيامد تا اينکه مطابق روايتي که نقل مي کند چهار زن بهشتي به ياري او آمدند. تمام فشارهاي سختي که در دوران مکه بعد از بعثت بر پيغمبر اکرم(ص) وارد شد در واقع به خديجه نيز وارد مي شد و فداکاري بي نظير او بهترين خدمت او به اسلام و پيغمبر اکرم(ص) است. در اينجا لازم مي دانم به دو نکته مهم اشاره کنم: اولا. بعضي از متعصبان با تاريخ اسلام بازي سياسي کردند و سعي کردند با تحريف تاريخ به مقصود خود جاده عمل بپوشاند. مرحوم علامه اميني مي گويد مورخان جيره خوار بني اميه سعي داشتند هر کسي را ارتباطي با حضرت علي (ع) داشت لکه دار کنند هر چند از بزرگان اسلام بود. به عنوان نمونه ابوذر يار خاص پيامبر اسلام(ص) کسي که به گفته رسول اکرم(ص) از او راستگوتر نبود، او را متهم به اشتراکيه و کمونيسم کردند چرا که او در کلمات خود تعبير به مال الله مي کرد و اين تعبير نشان مي دهد او عقيده به مالکيت شخصي نداشت. در حالي که اين تعبير در دو جاي قرآن مجيد، يک مورد با صراحت و در يک مورد ديگر با دلالت التزامي وارد شده است. اين متعصبان براي اينکه مقام حضرت خديجه را که برترين همسران پيامبر بود، کم کنند و بعضي ديگر از زوجات آن حضرت را بر او مقدم بشمرند، گفتند خديجه دوشيزه نبوده و چهل ساله بود و يا اين سخن بتوانند ضربه اي هم بر شخصيت پيامبر بزنند که آن حضرت بخاطر اموال خديجه با او بيعت کرد، زيرا 15 سال از آن حضرت بزرگ تر و دوشيزه هم نبود، ولي همان گونه که عرض شد بسياري از محققان بحث چهل سالگي آن حضرت را يک روايت ضعيف دانسته اند. ثانيا، سزاوار جامعه زنان و انقلابي و شجاع است که درباره حضرت خديجه به عنوان يک سرمشق بسيار عالي بينديشند و به او اقتدا کنند و از فداکاري هاي او درس بياموزند، حتي نه تنها زنان بلکه مردان نيز مي توانند به او اقتدا کنند. همان گونه که قرآن درباره همسر فرعون و مريم مي گويد: «و ضرب اللهٔ مثلا لِلَّذين آمَنُوا امرات فرغؤن إِذ قالت رب ابني لي عندک بَيْتًا فِي الجنَّةِ وَنَجْتَنِي مِن فرعون وَعُمَلَهِ وَنجني من القوم الظالمين * وَمريم ابنت عمران التى أحصنت فرجها فنفخنا فيه من زوجنا وصدّقت بکلماتها وکتبه و کانت من القانتين» (سورهٔ تحريم، آيات 11 و 12) در پايان دوام توفيقات شما قرآن پژوهان را در طي طريق قرآن و عترت و نشر معارف اسلامي از درگاه الهي مسئلت دارم. قم - ناصر مکارم شيرازي دهم رمضان 1438 مطابق با پانزدهم خرداد 1396 با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد