صدام برای سر "ضرغامی" جایزه گذاشته بود
فرارو/ در تبريز به دنيا آمد، اما نامش با شهر خون انس داشت. سرانجام نيز زير پل خرمشهر به ياران همرزمش پيوست. دريادار داريوش ضرغامي، در سال ۱۳۲۱ در تبريز و در خانوادهاي نظامي به دنيا آمد و در سال ۱۳۳۹ وارد دانشکده افسري نيروي زميني ارتش شد. تا سال ۱۳۵۴ در نيروي زميني ارتش خدمت کرد. پس از طي دوره عالي براي تشکيل گردانهاي تکاوران دريايي از بين ۸۶ نفر داوطلب به عنوان اولين نفر انتخاب شد. در مرکز آموزش تکاوران منجيل دوره تکاوري را به پايان رساند و در همانجا در سمت فرماندهي آموزش مشغول خدمت شد. او علاوه بر آنکه از نظر آموزشي از نظاميان برجسته به شمار ميرفت، از نظر فيزيک ظاهري، دانش، ورزيدگي از افسران برجسته و تفنگداران دريايي بود. ضرغامي همچنين دوره تکاوري پيشرفتهاي را در سرويس دريايي ويژه (SBS) انگلستان طي کرد. او براي گذراندن عمليات آبي، خاکي و ستاد نيز به آمريکا و دانشکده تفنگداران دريايي آمريکا اعزام شد. در دوره آمريکا در زمره افسران کشورهاي مختلف با درجه ممتاز فارغ التحصيل شد و به ايران بازگشت. از ۱۹ آذر ۱۳۵۷ در بوشهر به فرماندهي گردان يکم تکاوران دريايي رسيد. بعد از انقلاب اسلامي مجددا در فرماندهي مرکز آموزشي تکاوران مشغول به کار شد و در بحبوحه رجزخواني عراق براي جزاير تنب بزرگ، تنب کوچک، ابوموسي و سيري با تيپ تفنگداران براي حفاظت جزاير اعزام شد. دريادار ضرغامي با آغاز جنگ تحميلي با گرداني از تکاوران دريايي از مرکز آموزش منجيل به خرمشهر اعزام شد. فراموششده عرصه دفاع فعاليتهاي اين فرمانده دفاع مقدس در خرمشهر به گونهاي بود که صدام براي سر دريادار جايزه تعيين کرد. او با وجود آنکه در خرمشهر چندين بار مجروح شد، اما از جبهه خارج نشد. ترکشهاي گلولههاي دشمن تا آخر عمر بر تن او وجود داشت. بعد به عنوان مشاور فرمانده نيروي دريايي در ستاد نيروي دريايي مشغول خدمت شد و در سال ۱۳۶۷ نيز بازنشسته شد. او بعد از بازنشستگي به خاطر دانش و سطح توانمنديها و آموزشهايي که ديده بود در مراکز آموزشي نيروي دريايي و نيروهاي مسلح به عنوان استاد شرکت ميکرد. او مقالات زيادي داشت و سرانجام دو روز پيش در خرمشهر به همرزمان شهيدش پيوست. ضرغامي پيش از مرگ باحالت اندوه و بغض خود و همرزمانش را فراموش شده عرصه دفاع خواند و گفت: ما انتظار ميهمان نوازي نداريم، اما انتظار داريم که به سراغمان بياييد، احوالمان را بپرسيد يا در اتاقتان باز باشد. ما به ديدنتان بياييم ما فراموش شدگان عرصه دفاع هستيم. در ادامه بخشي از سخنان قبل از درگذشت مرحوم ضرغامي را مشاهده ميکنيد. هوشنگ صمدي، همرزم ضرغامي روايت ميکند ناخدا هوشنگ صمدي، فرمانده گردان تکاوران در خرمشهر و هم رزم مرحوم تيمسار ضرغامي به فرارو ميگويد: ما دو نفر از دانشکده افسري همدوره بوديم. با هم به نيروي زميني رفتيم و همراه يکديگر از نيروي زميني به نيروي دريايي منتقل شديم. ۱۳۵۴ سال پس از پايان دوره عالي پياده در شيراز، يکي از افسران تکاور نيروي دريايي به نام ناخدا جهانباني براي انتخاب افسر به آنجا آمد. ۸۶ نفر داوطلب شده بودند، اما فقط هفت نفر انتخاب شديم. من و دريادار ضرغامي با هم به منجيل آمديم و دوره تکاوري را سپري کرديم. ما تا آخرين روزها در همايش ها، اردوگاه ها، با هم بوديم. ايشان فرمانده منجيل بودند و من فرمانده گردان بوشهر. هميشه مراودات دوستانه و هم دورهاي و هم يگاني را با هم داشتيم. دو دوست بوديم که با دو واحد مختلف در يک جبهه جنگيديم. صدام براي سر ضرغامي جايزه تعيين کرده بود صمدي روايت ميکند: تکاوران محور اصلي مدافعين خرمشهر بودند. پشتيبانان صدام يعني ابرقدرتهاي شرق و غرب و حاشيه خليج فارس براي او طرحي تهيه کرده بودند که او بتواند خرمشهر را يک روزه تصرف کند. اما ۳۴ روز در پشت ديوارهاي خرمشهر ايستاد. در اين ۳۴ روز تکاوران براي تمام ارتش عراق خطرناک احساس ميشدند. آنها از سايه خود در خرمشهر ميترسيدند. اگر اسمي از تکاور ميآمد تنشان ميلرزيد. به اين ترتيب صدام براي سر فرماندهان جايزه تعيين کرد. اين براي هميشه در دل تاريخ خواهد ماند که فرماندهان نيروي دريايي، فرماندهاني، چون داريوش ضرغامي داشتند و کاري کردند که دشمن در پشت ديوارهاي خرمشهر با دادن تلفات بسيار سنگين ۳۴ روز معطل شود. وقتي هم که خرمشهر را تصرف کرد هيچ گاه نتوانست پايش را به خرمشهر شرقي باز کند. ۳۴ روز مقاومت با دست خالي اين فرمانده دوران جنگ ميگويد: دفاع از خرمشهر با محوريت تکاوران نيروي دريايي بود. امير داريوش ضرغامي فرمانده، گردان دوم تکاوران دريايي بود که از منجيل به خرمشهر اعزام شد. آن مرحوم در جاي جاي خرمشهر از خود خرمشهر تا شلمچه در آن ۳۴ روز مقاومت موثرترين فرمانده منطقه بود. يگان تحت فرمان ضرغامي به علاوه يگان گردان يکم تکاوران دريايي، با همکاري همديگر اين حماسه بزرگ خرمشهر را به بار آوردند. متخصصين تعداد نفرات تکاوران نيروي دريايي در مقابل دشمن را يک به ۳۵ پيش بيني کرده ميکردند. مقاومت ۳۴ روزه تکاوران در حالي بود آنها سلاح سنگين و توپخانه نداشتند و در مقابل دشمن مجهز به توپ و تانک و زره پوش بود. نيروي دريايي با تفنگ ژ. ۳، خمپاره ۱۲۰ ميليمتري، ۸۱ تفنگ ۱۰۶، موشک تاور و تيربارهاي مختلف اين روزها را ايستادگي کرد. از ديگر فعاليتهاي مرحوم تيمسار ضرغامي عبارتند از: • ۱۳۳۹: ورود به ارتش • ۱۳۵۷: فرمانده گردان تکاور دريايي بوشهر • ۱۳۵۹: فرمانده مرکز آموزش تکاوري منجيل • ۱۳۵۹: فرمانده يگان نيروي دريايي در خرمشهر • ۱۳۶۰: فرمانده منطقه سوم دريايي در آبادان و خرمشهر • ۱۳۶۱: فرمانده منطقه سوم دريايي در ماهشهر • ۱۳۶۱ و ۱۳۶۲: فرمانده يگان پدافند جزاير تنب بزرگ، کوچک و ابوموسي • ۱۳۶۳ و ۱۳۶۵: مديريت عمليات تفنگداران و تکاوران دريايي • مسئول تکاوران تفنگداران دريايي و اداره امور عملياتي آموزشي و پرسنلي نيروي دريايي تا زمان بازنشستگي • از اساتيد هيات معارف جنگ شهيد سپهبد علي صياد شيرازي