انتخاب/ يکي از نويسندگان حساب توييتر فارسي زبان وزارت خارجه در اقدامي توهين آميز از واژه فارسي «ماله کش» براي اشاره به ظريف استفاده کرد. آيا يک فرد مسئوليت پذير بايد چنين لحن زشتي را در يک پلتفرم رسانهاي دولت به کار بگيرد؟ چنين واژه زشتي نبايد جايي در ديپلماسي داشته باشد. رئيس جمهوري ميگويد که به دنبال مذاکره با ايران است. اما توهين کردن به ظريف هيچ شباهتي به ديپلماسي ندارد.
جان ليمبرت از اعضاي ارشد سفارت امريکا در تهران پيش از تسخير آن، در لوبلاگ نوشت: کارل مارکس ميگويد که تاريخ بار اول به صورت تراژدي و بار دوم به صورت کمدي تکرار ميشود. اين گفته مارکس به خوبي تاريخچه روابط بين ايران و آمريکا در چهار دهه گذشته را توصيف ميکند. امروز شاهديم که کودکان کنترل اوضاع را در دست گرفته اند و بزرگسالان تصميم گرفته اند کنار بکشند.
در ادامه اين مطلب آمده است: اخيرا، وزارت خزانه داري آمريکا جواد ظريف، وزير خارجه ايران را در فهرست تحريمهاي آمريکا قرار داد. سوالي به ذهنم خطور کرد؟ «بزرگسالان کجا هستند؟».
اما متاسفانه پاسخ مشابهي براي اين سوال وجود دارد: «هيچ بزرگسالي براي مسلط شدن بر اوضاع وجود ندارد».
چرا دولت ترامپ تصميم گرفت که در اقدامي عجيب وزير خارجه ايران را تحريم کند؟ يک فرد بزرگسال مسئوليت پذير دست به چنين عملي نميزند. اين تصميم بيشتر توصيف کننده يک کودک عجول و عصبي است که به دليل برآورده نشدن خواسته هايش رفتار پرخاشگرانهاي از خود بروز ميدهد.
يک فرد بزرگسال بر اساس منطق تصميم ميگيرد و عواقب رفتار خود را مد نظر قرار ميدهد. او بايد به سوالات زير پاسخ دهد: هدف از انجام اين کار چيست؟ اين اقدام چه عواقبي به دنبال خواهد داشت؟ متاسفانه اقدام اخير دولت ترامپ بر اساس کينه ورزي، کوته بيني و بي فکري انجام شده است.
ظريف چه گناههايي را مرتکب شده است که بايد در فهرست تحريمهاي واشنگتن قرار بگيرد؟ ظاهرا ظريف به دو دليل مورد غضب دولت ترامپ قرار گرفت:
اول، ظريف قرباني وسواس فکري ترامپ نسبت به ميراث رئيس جمهوري قبلي شد. جرم ظريف اين بود که يکي از مذاکره کنندگان اصلي توافق هستهاي سال ۲۰۱۵ بين ايران و شش قدرت جهاني از جمله آمريکا بوده است. دولت ترامپ به شدت از اين توافق انتقاد کرده است. ظاهرا دليل تنفر ترامپ از پيمان برجام اين است که توسط دولت باراک اوباما مذاکره شده بود.
اما معمارهاي اصلي توافق برجام در دولت اوباما از جمله جان کري، وزير امور خارجه و ارنست مونيز، وزير انرژي کشور اکنون شهروند معمولي هستند. به همين خاطر دولت ترامپ نميتواند اقدامي عليه آنها انجام دهد. بنابراين، مقامات آمريکايي تصميم گرفتند که مهمترين مذاکره کننده ايراني که هنوز در سمت رسمي خود انجام وظيفه ميکند را هدف قرار دهند.
دوم، ظريف سخنگوي کارآمدي براي کشور و دولتش بوده است. در نهايت ظريف وظيفه دارد که به عنوان ديپلمات ارشد از مواضع و حقوق کشورش دفاع کند.
ظريف به دليل تسلط خود بر زبان انگليسي و مصاحبه هايش با شبکههاي آمريکايي مورد غضب قرار گرفت. براي مثال، سبک رفتاري ظريف را با سخنراني مايک پمپئو، وزير خارجه آمريکا در ژانويه ۲۰۱۹ مقايسه کنيد. پمپئو به جاي ارائه يک سياست خارجي منسجم تصميم گرفت که مقامات سابق در دولت اوباما را در حضور مخاطبان خارجي به سخره بگيرد.
البته هدف اصلي دولت ترامپ مجازات کردن يک فرد نيست. آنها به طور کلي ايده ديپلماسي را رد کرده اند. اين موضوع براي هيچکس پنهان نيست که ترامپ و نزديکانش از پروسه مذاکره و ديپلماسي متنفر هستند. در مقابل، ظريف ميداند که چگونه از کشور خود در مجامع بين المللي دفاع کند.
اخيرا فاش شد که رند پال، سناتور جمهوري خواه آمريکايي وزير خارجه ايران را براي ديدار با رئيس جمهور به کاخ سفيد دعوت کرده است. تاکنون ايرانيها تمايلي براي برگزاري چنين ملاقاتي نشان نداده اند. اما چرا ترامپ انتظار داشت که رهبران ايران چنين پيشنهادي را بپذيرند؟ در شرايط کنوني هيچ اعتمادي بين دو طرف وجود ندارد. توجه داشته باشيد که سال گذشته وزير خارجه آمريکا با ارائه فهرستي از ۱۲ خواسته آمريکا عملا خواستار تسليم شدن تهران شده بود. جان بولتون، مشاور امنيت ملي ترامپ نيز در سالهاي گذشته روابط نزديکي با يکي از گروهها با نام سازمان مجاهدين خلق (منافقين) داشته است و بارها خواستار اقدام نظامي عليه تهران شده بود. در حال حاضر بزرگسالي در دولت ترامپ وجود ندارد.
يکي از نويسندگان حساب توييتر فارسي زبان وزارت خارجه در اقدامي توهين آميز از واژه فارسي «ماله کش» براي اشاره به ظريف استفاده کرد. آيا يک فرد مسئوليت پذير بايد چنين لحن زشتي را در يک پلتفرم رسانهاي دولت به کار بگيرد؟
چنين واژه زشتي نبايد جايي در ديپلماسي داشته باشد. رئيس جمهوري ميگويد که به دنبال مذاکره با ايران است. اما توهين کردن به ظريف هيچ شباهتي به ديپلماسي ندارد.
بازار