پیش‌بینی هاشمی‌طبا از دو سال پایانی دولت روحانی

نامه نيوز/ نامزد انتخابات رياست جمهوري سال 96 گفت: نه آقاي روحاني بلکه هر کس ديگري هم رئيس جمهور باشد اوضاع را ول مي کند تا ببيند چه مي شود چون هر اقدامي انجام دهد فوري سيبل حملات مي شود. 22 ماه تا پايان دولت روحاني زمان باقي است. دولتي که از روز اول تاکنون سيل نقدهاي اصولگرايان بود و بعد از سال 96 اصلاح طلبان نيز به جمع منتقدان اضافه شدند. حال سئوال اين است که ميراث روحاني در 1400 چه خواهد بود. او در مدت باقي مانده از رياست جمهوري اش مثل خاتمي و احمدي نژاد امور اجرايي را به روزمرگي مي گذراند يا متفاوت عمل خواهد کرد. مصطفي هاشمي طبا نامزد انتخابات رياست جمهوري سال 96 مي گويد: هر کس ديگري هم رئيس‌جمهور بود مثل روحاني اوضاع را ول مي‌کرد چون هيچ کس به دولت نمي گويد «چه کار کند» اما همه اعم از ليبرال ها، نئوليبرال ها، چپ ها، طرفداران سياست انقباضي، دلواپسان و مدعيان انقلابي گري به دولت فقط انتقاد مي کنند که چرا اين کار را انجام داده است. مشروح اين گفتگو را در ادامه بخوانيد. *به نظر شما چرا هر دو جناح سياسي امروز دولت را مسبب همه مشکلات کشور مي دانند؟ -همه چنين حرفي را نمي زنند. هر کدام به يک حوزه از عملکرد دولت انتقاد دارند؛ البته برخي نيز مي گويند سرتاپاي دولت ايراد است، در مقابل کساني هم هستند که از عملکرد دولت دفاع مي کنند. *انتقادهاي اصولگراها به دولت منصفانه تر است يا اصلاح طلبان؟ -اتفاقا برخي اصولگرايان مثل آقاي باهنر نسبت به دولت منصفانه صحبت مي کند بنابراين موضع همه اصولگراها نسبت به دولت يک جور نيست و داخل خودشان با هم دعوا دارند. اصلاح طلبان کمتر حمله مستقيم به دولت انجام مي دهند بيشتر انتقادشان به سياست هاي داخلي دولت است. *به نظر شما آقاي روحاني در دو سال پاياني رياست جمهوري چه ميراثي از خود به جاي مي گذارد، مثل آقاي خاتمي و آقاي احمدي نژاد امور کشور را رها مي کند يا جدي تر به مسائل مي پردازد؟ -پرداختن جدي به مسائل احتياج به همدلي ملي دارد. مثلا دولت 900 هزار ميليارد تومان در سال يارانه علني و پنهان مي دهد که منشا بسياري از فسادها در جامعه است و هيچ کس حاضر نمي شود اين مسئله را ريشه اي حل کند بنابراين نه آقاي روحاني بلکه هر کس ديگري هم رئيس جمهور باشد اوضاع را ول مي کند تا ببيند چه مي شود چون هر اقدامي انجام دهد فوري سيبل حملات در تريبون هاي نمازجمعه و رسانه ها مي شود. از آنجا که دولت دوست ندارد مورد حمله قرار بگيرد، کوتاه مي آيد. امروز دولت هر نوع سياست اقتصادي را پيش بگيرد مورد هجمه و انتقادهاي تند واقع مي شود، حالا مي خواهد اين سياست انقلابي باشد يا سازش کارانه فرقي نمي کند. هر کدام از اين نوع سياست ها معايب و مزايايي دارد، هر کدام به کار گرفته شود بالاخره يک نتيجه اي مي دهد اما چون حمايت و وفاق ملي نيست انواع و اقسام سياست ها در زمينه هاي مختلف به کار برده مي شود و آخرش هم هيچ اتفاقي نمي افتد. *در واقع مي فرماييد اين رهاشدگي در حوزه اقتصادي به دليل آن است که دولت منتظر حصول وفاق ملي است؟ -بله، چون هيچ کس به دولت نمي گويد «چه کار کند» اما همه اعم از ليبرال ها، نئوليبرال ها، چپ ها، طرفداران سياست انقباضي، دلواپسان و مدعيان انقلابي گري به دولت فقط انتقاد مي کنند که چرا اين کار را انجام داده است. به عبارت ديگر همه کساني که ادعاي دانش در اقتصادي و اجتماعي دارند فقط انتقاد مي کنند و شعار مي دهند اما وقتي بر اثر تبعات يک سياست اقتصادي صداي انتقادها بلند مي شود همه خود را قايم مي کنند، مرد هستند بگويند «دولت اين کار را انجام بده تبعاتش هم اين مي شود و ما تبعاتش را مي پذيريم و از آن دفاع مي کنيم». *با توجه به اينکه مسائل حوزه سياست خارجي هر روز پيچيده تر مي شود، فکر مي کنيد در انتخابات مجلس کدام جناح دست برتر باشد، اصولگراها يا اصلاح طلبان؟ -معلوم نيست. اينهايي که مي گويند و ادعا دارند اگر بيايند وضع و اوضاع را درست مي کنند، فقط مي خواهد رأي جمع کنند. اما رأي مردم قابل پيش بيني نيست. اگر شوراي نگهبان سياست هاي خودش را در موضوع تأييد صلاحيت ها اعمال کند مردم از بين کساني که تأييد شدند به عده اي رأي مي دهند و 290 نفر وارد مجلس مي شوند اما اگر شوراي نگهبان آن سياست ها را اجرا نکند شايد مردم طور ديگري رأي دهند. در حقيقت پيچ مجلس دست شوراي نگهبان است. *اصلاح طلبان يک کارگروهي را تحت عنوان تعامل با شوراي نگهبان تشکيل دادند به نظر شما نتيجه مي گيرند؟ -کم تأثير است. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد