مسجد جامعی: عربستان را تحریک و تحقیر نکنیم
خبرآنلاين/ سفير اسبق کشورمان در مراکش درباره گفتگوي ايران و عربستان معقتد است که بايد مراقب باشيم و اکنون که آنها با واقعيت مواجه شدهاند و به اين رسيدهاند که بايد راهحلي بيابند و قلباً خواهان چرخش هستند، ميبايد به آنها فرصت دهيم و توقع بيش از اندازه نداشته باشيم و ضمناً با آنها مدارا کنيم و تحريکشان نکنيم تا سختي کار کاهش بيابد. اين روزها زمزمه مذاکره ميان ايران و عربستان شدت گرفته است حتي غرب نيز به اين مساله واکنش مثبت نشان داده است. حجت الاسلام و المسلمين دکتر محمد مسجدجامعي سفير اسبق کشورمان در مراکش و واتيکان، در گفتگوي تفصيلي گفتگوي ايران با عربستان را بر مبناي نژاد، فرهنگ و قوميت بررسي کرده است و معتقد است که نژاد عربي آنها در سياست خارجي کشورشان تاثير بسيار شگرفي دارد. مساله اي که ايران بايد بسيار به آن توجه کند، بر همين اساس او مي گويد: «هيئت حاکمه جديد عربستان سياست داخلي و نيز خارجي اين کشور را از مسير سنتي خود خارج کرد و نوعي «ناسيوناليسم سعودي» جايگزين ساخت که جانشين «عربيت قبيلهاي» گذشته بود. در بعد داخلي، هدف آنها «مدرنسازي» اجتماعي و اقتصادي جامعه بود. در سياست خارجي نيز آنها تصميم گرفتند که از کنج عافيت خارج گشته، ورودي فعال به عرصه تحولات منطقهاي و بينالمللي داشته باشند. اما سياست خارجي جديد آنها محاسبهشده نبود. جريانات ماههاي اخير آنها را با واقعيتهاي سخت موجود مواجه ساخته و از توهمات پيشين تاحدودي خارج کرده است. آنها خواهان نزديکي به ايران شدهاند. در اين زمينه، ما بايد خود و آنها را به خوبي بشناسيم و حساسيتهاي لازم را رعايت نماييم. مسجدجامعي مي گويد: «نبايد از آنها توقع داشت که بتوانند منويات جديدشان را به راحتي به زبان بياورند. اين نه يک مسئله سياسي، بلکه موضوعي روانشناختي است. بنابراين بايد با سعه صدر و عدم تحريک کردن و عجله نکردن با آنها مواجه شد و در عين حال بايد مراقب خدعه و نيرنگ آنها نيز بود. استقبال بيش از اندازه از يک پيشنهاد، حاکي از ضعف است و در رابطه با عربستان بيشتر و شديدتر. آنها چنين استقبالي را به اَضعاف مُضاعف نشانه ضعف خواهند پنداشت. اگر کشور ديگري اين را حاکي از ده درجه ضعف تلقي کند، اينها حمل بر پنجاه درجه خواهند کرد و استقبال شما اثر معکوس خواهد داشت. به طور خيلي خلاصه، نکته بسيار مهمي که ميخواهم منتقل کنم اين است که ما در روابطمان با اين کشورها به همان اندازه که به عوامل اصلي سياسي و امنيتي اهميت ميدهيم، بايد به حساسيتهاي رفتاري، اخلاقي، فکري، ذهني و رواني آنها نيز توجه کنيم. اين موضوع در همه جا مهم است، اما در رابطه با اينها بسيار بيشتر. خاطرهاي به يادم آمد. خيلي پيشتر، يک ديپلمات کويتي ميگفت: «ما هرگاه در روي نقشه به بالاي سرمان نگاه ميکنيم و کشوري به اين بزرگي و با اين تاريخ و جمعيت و امکانات و خصوصيات را ميبينيم، وحشتزده ميشويم.»