تصویر روز ناسا؛ سیاهچاله را چطور می‌توان دید؟

وقتی سیاهچاله ستاره‌ای را می‌بلعد چه اتفاقی می‌افتد؟ بسیاری از جزئیات این رویداد هنوز ناشناخته باقی مانده‌اند، اما مشاهدات رصدی سرنخ‌های جدیدی را ارائه می‌دهند. سال 2014 بود که انفجاری قوی با تلسکوپ‌های ASAS-SN (سرنام عبارت تلسکوپ‌های رباتیک زمینی بررسی خودکار تمام آسمان جهت یافتن ابرنواختر) با مشاهدات ابزارهایی ازجمله ماهواره سوئیفت ناسا در مدار زمین ثبت شد. مدل‌سازی رایانه‌ای این گسیل‌های نور، متناظر با ستاره‌ای است که در نزدیکی سیاه‌چاله‌ای بسیار پرجرم، پاره‌پاره می‌شود.

نتایج چنین برخوردی در این تصویرسازی هنرمندانه به تصویر کشیده شده است. خود سیاهچاله به‌صورت نقطه سیاه کوچکی در مرکز به تصویر کشیده شده است. توده‌های ماده در حین سقوط به سمت سوراخ، با دیگر مواد موجود برخورد می‌کنند و داغ می‌شوند.

گرداگرد سیاهچاله، قرص برافزایشی مملو از مواد داغ وجود دارد که از ستاره پاره‌پاره‌شده برجا مانده‌اند و جت ذرات و پرتوهای پرانرژی در راستای محور چرخش سیاهچاله به بیرون می‌تابد. همین جت و تلألؤ است که موقعیت سیاهچاله را آشکار می‌کند. اگر سیاهچاله‌ای تنها باشد و هیچ ماده خامی به دور آن وجود نداشته باشد، خیلی بعید است که بتوان آن را آشکار کرد.

منبع: تصویر روز ناسا