سلول های مصنوعی غیر زنده، آزمون تورینگ را پشت سر گذاشتند!

بيگ بنگ/ دانشمندان موفق به ساخت سلولهاي مصنوعي شده‌اند که بسيار شبيه سلولهاي زنده‌اند؛ آنها سلولهاي طبيعي را به اين فکر انداخته اند که با همتاي خود به برقراري ارتباط مي پردازند. اين دستکاري در آزمون کلاسيک تورينگ به اين معناست که نه تنها ربات ها مي توانند انسان ها را گول بزنند که ما فکر کنيم از خود ما هستند، بلکه امروزه دانشمندان مي توانند سلول هاي مصنوعي توليد کنند که بصورت بسيار طبيعي و واقعي عمل مي کنند؛ طوريکه موجودات زنده قادر به تشخيص تفاوت نباشند. به گزارش بيگ بنگ، شرف اس. مانسى، يکي از محققان تيم از دانشگاه ترنتوى ايتاليا گفت: ما از مدت ها پيش نسبت به تقسيم ميان سيستم هاي شيميايي زنده و غير زنده علاقمند بوده ايم، اما هرگز مشخص نبود که چه بر سر اين تفکيک آمد. ساخت سلول هاي مصنوعي که به لحاظ شيميايي قادر به ارتباط با باکتريها باشند، امر کاملا امکان پذيري است. آزمون تورينگ که بيش از ۶۰ پيش توسط دانشمند کامپيوتر به نام آلن تورينگ پيشنهاد شد، با هدف ارزيابي هوش يک ماشين با پرسيدن يک سوال ساده طراحي گرديد: آيا ميتوان انسان ها را به لحاظ ذهني فريب داد که فکر کنند در حال مکالمه با انساني ديگر هستند؟ ربات هاي امروزي بسيار پيشرفته هستند، حتي سکوت راهبردي آنان انسان گونه بنظر مي رسد. اما اکنون دانشمندان تمرکزشان را بر روي نوع متفاوتي از هوش مصنوعي معطوف کرده اند: سلولهاي غير زنده ساخته شده در آزمايشگاه. مانسى و تيمش براي ساختن سلول هاي مصنوعي، يک سري ساختار کوچک سلول مانند درست کردند که حاوي دستورالعمل هاي DNA بودند. دانشمندان از آنها براي ساخت RNA استفاده کردند که در عوض، به ايجاد پروتئين هاي خاص در واکنش به محرک خارجي منجر ميگردد. اين پروتئين ها فقط در حضور يک مولکول باکتريائي ويژه به نام اسيل هوموسرين لاکتون(AHL) قابل توليد هستند. زماني که سلولهاي مصنوعي در مجاورت باکتري هاي زنده از گونه مختلف موسوم به اشريشيا کلى، ويبريو فيشرى و سودوموناس آئروژينوزا– قرار گرفتند و شروع به توليد پروتئين هايي در واکنش به AHL کردند، محققان دريافتند که آنها به همسايه هاي باکتريائي شان گوش فرا ميدهند. اما گوش دادن به مکالمه فردي ديگر کافي نيست؛ اگر ميخواهيد فردي را متقاعد سازيد که مثل او زنده ايد، بايد وارد مکالمه‌ي دو طرفه با او بشويد. به محض اينکه دانشمندان توانستند تاييد کنند که سلول هاي مصنوعي شان حضور باکتري هاي زنده را تشخيص مي دهند، آنان قابليت برقراري ارتباط را به باکتري ها اعطا کردند. اين کار با ايجاد AHL هاي خود باکتري ها ميسر گرديد و امکان تفسير آن توسط باکتري وجود دارد. اين فرآيند از نحوه برقراري ارتباط موجودات زنده ساده با يکديگر در طبيعت تقليد مي کند (مثل گفتگوي دو باکتري با همديگر يا گفتگوي باکتري با خزه)؛ يعني ما ميتوانيم به لحاظ نظري سلول هايي توليد کنيم که نقش ميانجي را براي آن دسته از موجودات زنده که در برقراري ارتباط مشکل دارند، ايفا مي‌کند. مانسى گفت: سلولهاي مصنوعي ميتوانند وجود مولکول هايي را حس کنند که بصورت طبيعي از باکتري تراوش يافته اند و در همين راستا، سيگنال هاي شيميايي را بعنوان واکنش به باکتري آزاد مي سازند. چنين سلولهاي مصنوعي عملکرد خوبي در تقليد از حيات سلولي طبيعي از خود نشان مي دهند و از آنها ميتوان بعنوان ابزار ميانجي ميان موجودات زنده اي استفاده کرد که بصورت طبيعي به گفتگوي با يکديگر نمي نشينند. اما راهي بسيار طولاني براي استفاده گسترده از سلولهاي مصنوعي در پيش است. به گفته مانسى، ابزارهاي ترجمه مورد نياز براي توليد پروتئين هايي از طرح هاي RNA از باکتري هاي زنده جدا شدند و در سلول هاي مصنوعي کار گذاشته شدند؛ اما سناريوي ايده آل عبارتست از توليد ابزار هاي ترجمه توسط خود سلول ها. با اين شرايط، از آن جا که باکتري هاي زنده توانايي تفکيک ندارند، ما ميتوانيم اينها را به تعداد انبوهي بسازيم و براي تسهيل شبکه‌هاي وسيع و پيچيده از موجودات زنده که هرگز با همتاي خود ارتباط نداشته اند، مورد استفاده قرار دهيم. همچنانکه هفته پيش دانشمندان از اولين موجودات زنده نيمه ترکيبي رونمايي کردند (توليد جنين انسان-خوک در آزمايشگاه و گذر از آزمون خودآگاهى کلاسيک توسط ربات ها)، شايد ما خيلي زود تعريف خود را از حيات بعنوان يک سازواره کاملا طبيعي دستخوش تغيير قرار دهيم و از همتايان ساخته شده خود در آزمايشگاه ها استقبال کنيم. جزئيات بيشتر اين مقاله در نشريۀ ACS Science منتشر شد. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد