مغز ما چگونه به انتخاب ها پاسخ می دهد؟
بيگ بنگ/ معمولا انتخاب چيزي محسوب مي شود که به عملي منجر شود، اما چگونه در مغز اين انتخاب ها صورت مي پذيرد؟ ظاهرا ما از بين گزينه هايي فقط يکي را انتخاب مي کنيم. به عنوان مثال، هنگام نزديک شدن به چراغ راهنمايي زرد، ما نياز داريم تا انتخاب کنيم يا قوانين را بشکنيم و يا به ماشين سرعت دهيم. در مرحله بعد، پاسخ حرکتي مناسب انتخاب شده و انجام مي شود، در اين مورد حرکت پا به سمت چپ يا به سمت راست است. به طور کلي، فرض بر اين است که مناطق جداگانه مغز مسئول اين مراحل است. يعني قشر حرکتي مغز، در نهايت بدون هيچ تاثيرپذيري ِ انتخاب اصلي را انجام مي دهد. دو دانشمندان علوم اعصاب آلماني بنام هاي، آنا آنتونيا پيپ و مارکوس سيگل رهبر گروه تحقيقاتي مرکز ورنر ريشاختبراي علوم اعصاب يکپارچه(CIN) و مرکز MEG، شواهدي را مبني بر چالش بخش بصري مغز بين مرحله «تصميم گيري» و «پاسخ» در تصميم گيري پيدا کردند. در حالي که ضبط فعاليت مغز با استفاده از دستگاه مگنتون سلفوگرافي(magnetoencephalography) براي نظارت بر فعاليت در مناطق حرکتي انجام مي شود، اين دو محقق ۲۰ انسان را تحت تصميم گيري اينکه آيا ميدان نقاط روي صفحه نمايش به آرامي با هم در حال حرکت است يا خير، قرار دادند. افراد مي توانستند پاسخ “بله” يا “خير” را با فشار دادن يک دکمه با دست چپ يا راست خود انتخاب کنند. نقشه برداري از انتخاب (بله / خير) به واکنش (دکمه چپ/ راست) به طرز حيرت انگيزي، افراد شرکت کننده در آزمون در بيشتر زمان ها قادر به فشار دادن دکمه “درست” بودند، افراد هنوز هم تمايل شديدي نسبت به تغيير پاسخ حرکتي نشان مي دادند. به عبارت ديگر، آنها اغلب دکمه اي را فشار مي دادند که آنها تاکنون قبل از دکمه اخيرشان امتحان نکرده بودند. اين گرايش به کاستن از عملکرد کلي تصميم گيري افراد تلقي شد. brainدر داده ها، همبستگي عصبي اين گرايش در قشر حرکتي مغز مشاهده شد. محققان نشان دادند که اين تصميم هاي حرکتي را مي توان از وضعيت مناطق حرکتي مغز، حتي قبل از شکل گيري تصميم آغازي، پيش بيني کرد. اين فعاليت هاي حرکتي از پيش تصميم گيري تا حد زيادي ناشي از باقي مانده هاي عصبي پاسخ حرکتي قبلي است. نحوه تغيير بين گزينه هاي افراد با چگونگي تلقي بقاياي پاسخ قبلي در قشر حرکتي مغز که هنوز هم وجود دارد، قابل پيش بيني مي شود. اين نتايج نشان مي دهد که وضعيت قشر حرکتي مغز حتي قبل از تصميم گيري مي تواند بر شکل گيري يک انتخاب تاثير بگذارد. اين نتايج ديدگاه سنتي تصميم گيري را به چالش کشيد. بر اساس اين ديدگاه، تصميم گيري در قشر پرفرونتال و قشر فرونتو-جداري تشکيل مي شود، مناطقي از مغز که با توابع “فوقاني” مغز در ارتباط هستند که براي حافظه و حل مسئله ضروري هستند. قشر حرکتي صرفا به عنوان ساختار اجراي رفتار ديده مي شد که اين مناطق قسمت بالاتر مغز هستند. بر خلاف اين ديدگاه، يافته هاي اين محققان نشان مي دهد که قشر حرکتي مغز نقش مهمي نيز در اطلاع رساني در رفتار مبتني بر تصميم گيري ايفا مي کند. آيا اين به معني راهي است که ما به محيط خود پاسخ مي دهيم، اصلا موضوع انتخاب مطرح نيست؟ آيا فقط به طور تصادفي تصميم مي گيريم که چه کاري را انجام دهيم آن هم بر اساس اتفاقي که در حالت قشر حرکتي مغز ما رخ مي دهد؟ آنا-آنتونيا پيپ، که داده ها را ثبت و تحليل کرده، اينطور فکر نمي کند: « بله اين اثر وجود دارد، اما من به هر وسيله اي آن را به سوال اراده آزاد پيوند نمي دهم! مناطق بالاتر مغز هنوز هم براي فرايند تصميم گيري بسيار مهم هستند، اما اکنون مي دانيم که مناطق حرکتي مغز مي تواند چنين مقياس هايي را شکل دهد.» جزئيات بيشتر اين پژوهش در نشريه ي Nature Communications منتشر شده است. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد