حل معمای غرق شدن زیردریایی استرالیایی، پس از یک قرن
مجله علمي ايلياد/ احتمال ميرود، گروهي از محققين بينالمللي موفق به کشف دليل غرق شدن زيردريايي «AE1»، متغلق به کشور استراليا شده باشند. اين زيردريايي در سال ۱۹۱۴ ميلادي، در آبهاي کشور پاپوآ گينهي نو ناپديد شد. حال محققان ميگويند احتمالاً باز بودن يکي از دريچههاي هواي اين زيردريايي چنين تراژدياي را براي سرنشيننان اين زيردريايي رقم زده است. اين نوع زيردرياييها، دريچههايي براي رساندن هوا و تهويهي هواي موتورخانهي زيردريايي داشتهاند، اما کاربرد اين دريچهها تنها براي زمانهايي بوده که زيردريايي بر روي سطح دريا شناور بوده است. پس از مدتي جستجو براي پيدا کردن لاشهي اين زيردريايي در زمان غرق شدنش، اين عمليات به دليل کمبود امکانات و تکنولوژي آن زمان و نبود غواصان ماهر، به حال خود رها شد. اما در سال ۲۰۱۷ ميلادي، به لطف تکنولوژيهاي روز، لاشهي دستنخوردهي AE1 در بستر اقيانوس و در محدودهي آبهاي پاپوآ گينهي نو، کشف شد. بيش از اينکه تلاشي براي بيرون آوردن بقاياي زيردريايي و اجساد ۳۵ خدمهي آن شود، محققين تلاشي جدي را براي يافتن دليل غرق شدن ناگهاني اين زيردريايي آغاز کردند. «کوين سامپشن» رئيس موزهي ملي استراليا، در پاسخ سوال خبرنگاران، گفت: «جواب اين سوال پيدا شده است. احتمالاً يکي از محورهاي دريچههاي هواي موتور زيردريايي درست عمل نکرده و يکي از دريچهها به خوبي بسته نشده است و در نتيجه، زماني که زيردريايي زير دريا رفته است، آب وارد محفظهي موتورخانه شده است.» اين زيردريايي ۵۵ متر طول داشته است و پيش از آغاز جنگ جهاني اول، در آبهاي نزديکي مجمعالجزاير «دوک آف يورک» و در روز ۱۴ سپتامبر ۱۹۱۴ در حالي که مشغول گشتزني بوده است، دچار حادثه ميشود. فرضيهاي احتمالي وجود دارد که اين درچه براي اين مورد باز بوده است که شرايط آب و هوايي استوايي منطقه براي خدمه، قابل تحمل باشد و هنگامي که فرماندهي زيردريايي قصد داشته براي گشتزني زيردريايي را به زير آب ببرد، بستن دريچه را فراموش کرده است و در نتيجه، آب وارد زيردريايي شده و آنها را براي هميشه به زير اقيانوس برد. سامپشن در اينباره گفت: «اين فرضيه تنها يک احتمال نزديک به يقين است و شايد دلايل ديگري هم وجود داشته باشد. شايد هم ما هرگز نتوانيم متوجه شويم چرا اين دريچه باز بوده است. اين زيردريايي از نسل اوليهي تکنولوژياي بوده که به طور انبوه توليد شده بودند و شايد دليلي فني، مشکلي در ناوبري يا شايد حادثهاي دلخراش رخ داده باشد. زماني که اين زيردريايي به زير آب رفته است، آب با سرعت زيادي وارد آن شده و ديگر آمدن به سطح دريا سخت و غيرممکن بوده است.» وي دربارهي سرنوشت اين زيردريايي و ۳۵ خدمهي آن گفت: «اين زيردريايي تا عمق ۱۰۰ متري اقيانوس فرو رفته است و سپس به دليل افزايش فشار آب وارد شده به آن، در درون منفجر شده و همهي خدمهي آن در دَم، جان دادهاند.» ناخدا «تيم براون» مدير عملياتهاي زيردرياييهاي نيروي دريايي استراليا در مراسم يادبود سرنشينان AE1، گفت: «خدمهي زيردريايي AE1 بساير دلير بودهاند. ترديدي در شجاعت آنةا نداريم، براي ما که امروزه دريا و زير اقيانوسها را بيشتر ميشناسيم، شهامت اجداد دريانوردمان قابل ستايش و غيرقابل مقايسه است.» کارشناسان احتمال ميدهند که شايد هنوز برخي از بقاياي اجساد خدمه، در زيردريايي باقي مانده باشد، اما بدنهي فولادي اين زيردريايي، به دليل شرايط عمق اقيانوس، به سرعت در حال نابود شدن است و شايد تا چند دههي آينده از هم متلاشي شود و تنها بخشهايي کوچک از آن باقي بمانند. کمپيني از محققان و مردم عادي از دولت استراليا خواستهاند ت نيروهايي را براي حفاظت از محل غرق شدن زيردريايي آموزش دهند؛ چرا که اين مکان جايي است که زندگي ۳۵ خدمهي AE1 به پايان رسيده است. نيروي دريايي استراليا اعلام کرد که خدمهي اين زيردريايي، جز اولين قربانيان استراليايي جنگ جهاني اول هستند. اين زيردريايي پيش از غرق شدن هيچ پيامي را مخابره نکرد و هيچکس هم شاهد غرق شدن آن نبوده است؛ به همين دليل، حدود يک قرن طول کشيد تا بقاياي آن کشف شود. اين بقايا در دسامبر سال ۲۰۱۷، توسط عمليات يک کشتي هلندي در بستر دريا يافت شد. اين زيردريايي يکي از زيردرياييهاي کلاس E و ساختهي انگليس بود. AE1 در ماه مي سال ۱۹۱۳ به آب انداخته شد و از ماه فوريهي ۱۹۱۴ عمليات خود را در آبهاي استراليا و اطراف آن زير نظر نيروي دريايي استراليا آغاز کرد. محققان گروه تحقيقاتي، گزارشي ۱۸۰ صفحهاي از دلايل و چگونگي غرق شدن اين زيردريايي تهيه کردند که در ۸ قسمت آن آمده است که دليل باز بودن دريچهي هواي اين زيردريايي مشخص نيست. همچنين در اين گزارش آمده است که در زمان غرق شدن، اين زيردريايي، يک کشتي نظامي آلماني در دوردست را زير نظر داشته است و قصد داشته تا با آن درگير شود.