کشتن عفونتهای مقاوم به آنتیبیوتیک با داروهای غیر آنتیبیوتیکی
ايسنا/ محققان دانشگاه بوفالو توانستند با استفاده از داروهاي موجود به عفونت قارچي "کانديدا آلبيکانس" گرسنگي دهند و منجر به نابودي آنها شوند. ريزاندامگاني مانند باکتريها و قارچها به طور فزايندهاي در حال مقاوم شدن در برابر بهترين داروها هستند. اين موضوع ما را به سمت آينده وحشتناکي سوق ميدهد که در آن عفونتهايي که يک روز به سادگي درمان ميشدند، جان افراد را به خطر مياندازند. محققان دانشگاه بوفالو (Buffalo) و دانشگاه تمپل (Temple) در يک رويکرد جديد در مقابل اين مشکل يک جايگزين براي آنتيبيوتيک را آزمايش کردند که از داروهاي موجود براي گرسنگي دادن به يک عفونت قارچي و محروم کردن آن از مواد مغذي حياتي استفاده ميکند. گونه قارچي "کانديدا آلبيکانس"(Candidas albicans) معمولاً در دهان و روده انسان يافت ميشود و اکثر اوقات بيضرر است. اما اين ميکروب فرصتطلب در صورت وجود شرايط مناسب باعث ايجاد عفونتهاي دهاني ميشود که در موارد شديد ميتواند راه خود را به جريان خون باز کند و مرگبار باشد. خبر بد اين است که اين عفونت نيز مانند بسياري از ميکروبهاي ديگر در حال افزايش مقاومت نسبت به داروهاي ضد قارچي است. بدتر از همه، تنها سه طبقه از داروهاي ضد قارچ وجود دارد و همه آنها در مقابل اين عفونت شکست ميخورند، بدون اينکه جايگزين جديدي داشته باشند. اگر چارهاي براي اين مشکل انديشيده نشود، اين عفونت رايج ميتواند بسيار مرگبار شود. بنابراين محققان در مطالعه جديد خود روش جديد را مورد بررسي قرار دادند. آنها به جاي توسعه داروهاي ضد قارچي جديد، متوجه شدند که ميتوان از داروهاي موجود که به منظورهاي ديگر استفاده ميشود، به جاي داروهاي ضد قارچ استفاده کرد. در اين مورد از داروي "دفراسيروکس"(deferasirox) استفاده شد که در حال حاضر براي کاهش ميزان آهن در بيماراني که دچار غناي بيش از حد آهن هستند، استفاده ميشود. از آنجايي که آهن يک ماده ضروري براي زنده ماندن "کانديدا آلبيکانس" است، ايده اين است که اين دارو به اين عفونت گرسنگي دهد و عفونت را تحت کنترل بگيرد. محققان اين دارو را در آب ريختند و به خورد موشهاي آزمايشگاهي مبتلا به اين عفونت قارچي دادند و به نتايج اميدوارکنندهاي دست يافتند. آهن موجود در بزاق موشهاي تحت درمان به ميزان ۲۵ درصد از سطح نرمال پايينتر آمد. اين دارو به خودي خود عفونت را از بين نميبرد، اما با کاهش آهن موجود در بدن، موجب اختلال در کار قارچ ميشود و نابودي آن را براي سيستم ايمني بدن تسهيل ميکند. محققان متوجه شدند که اين درمان باعث کاهش دو برابري ميزان بقاي قارچها ميشود و فقط ۱۲ درصد از آنها زنده ماندند. "ميرا ادگرتون" پژوهشگر ارشد اين تحقيق ميگويد: در صورت نبود نامزدهاي جديد دارويي ميتوان از داروهاي موجود براي درمان بيماريها با يک استراتژي جديد استفاده کرد. جالب توجه است که بيان ۱۰۶ ژن در اين قارچ تغيير کرد. اين تغييرات توانايي "کانديدا آلبيکانس" را براي آلوده کردن بافت کاهش ميدهد. هرچند مطالعات بر روي موش هميشه بر روي انسانها جواب نميدهد، اما اين نتايج احتمالاً بايد روي انسان نيز حاصل شوند، چرا که داروي "دفراسيروکس" در حال حاضر توسط انسان استفاده ميشود. مهمتر از همه مطالعات ديگر قبلاً نشان داده است که اين دارو موجب کمبود آهن در افرادي که داراي سطح عادي آهن هستند نميشود، بنابراين استفاده از آن بايد به عنوان يک اقدام پيشگيرانه در بيماران آسيب پذير، ايمن باشد. کانديدا آلبيکانس يک قارچ و مخمر دو ديپلوئيدي است و معمولاً عامل ايجاد عفونتهاي برفک دهان و واژينيت قارچي است. کانديدا آلبيکانس به صورت گندروي (ساپروفيت) يا همزيست بر روي پوست و در دهان، دستگاه گوارش و دستگاه تناسلي ميرويد. اين قارچ ميکروسکوپي جزو ريزاندامگان تشکيل دهنده فلورميکروبي بدن هستند و به طور طبيعي به صورت همزيستي مسالمت آميز با ما زندگي ميکنند و بيماري ايجاد نميکنند. بههم خوردن تعادل محيط زيست فلورميکروبي بدن سبب رشد بيرويه اين قارچ ميشود که در مواردي باعث ايجاد عفونتهاي شديد مخاطي و جلدي، کانديديازيس واژن، برفک دهان يا ساير بيماريهاي قارچي ميشود. اين تحقيق در مجله Anti-microbial Agents و Chemotherapy منتشر شده است.