توانایی منحصربفرد مغز انسان در تشخیص نوای موسیقی
ایسنا/ دانشمندان اخیراً کشف کرده‌اند، قدرت تشخیص یک نوا مغز ما را شکل داده و ما را از اجدادمان متمایز ساخته است.
مغز انسان در زمینه تشخیص موسیقی به طور منحصر به فردی عمل می‌کند بنابراین پژوهشگران اخیراً مطالعه‌ای بر روی نخستی‌ها انجام داده‌اند که نشان می‌دهد گفتار و موسیقی ممکن است مدارهای شنوایی ما را شکل داده باشند.
دانشمندان کشف کردند که مغز ما می‌تواند صدای موسیقی را خیلی بهتر از میمون‌های ماکاک بشنود.
در واقع این مطالعه، برای اثبات نظریه متفاوت دو محقق آمریکایی انجام شد زیرا یکی از مححقان بر این باور بود که میمونها و انسان‌ها به شیوه‌ای یکسان جهان را می‌بینند و حتی در تشخیص صدا هم متفاوت عمل نمی‌کنند.
دکتر "بویل کانوی"(Bevil Conway) که مسئول انجام تحقیقات بصری بر روی میمونها بود، اکنون قصد دارد همکار خود دکتر "سم نورمن-هینگر"(Sam Norman-Haignere) را که مسئول انجام تحقیقات شنوایی بر روی میمونها است، به چالش بکشد.
دکتر کانوی، محقق برنامه تحقیقات داخلی "موسسه ملی سلامت" گفت: ما دریافتیم که یک منطقه خاص از مغز انسان در تشخیص صدا نسبت به میمون ماکاک قوی‌تر عمل می‌کند. نتایج این احتمال را افزایش می‌دهد که این صداها که در گفتار و موسیقی جاسازی شده‌اند، ممکن است ساختار اساسی مغز انسان را شکل داده باشند.
دکتر نورمن-هینگر یکی از محققان "موسسه ذهن، مغز و رفتار زاکرمن دانشگاه کلمبیا "(Columbia University's Zuckerman Institute for Mind, Brain, and Behaviour) افزود: من در ابتدا به دکتر بویل کانوی گفتم که ما یک روش برای اعتبار شناسایی منطقه‌ای در مغز انسان داریم که به طور انتخابی به صداها پاسخ می‌دهد.
برای مطالعه محققان یک سری صداهای هارمونیک یا صوت را برای داوطلبان سالم و میمونها پخش کردند.
اف.ام.آر.آی یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی(fMRI) برای نظارت بر فعالیت مغز در پاسخ به صداها استفاده شد.
اف.ام.آر.آی یا تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی نام نوعی روش تصویربرداری در ام.آر.آی است. در این روش تصاویری متناوب از مغز در حال فعالیت و سپس در حال استراحت گرفته می‌شود و از یکدیگر به‌طور دیجیتالی(به کمک نرم‌افزارهایی همانند اف.اس.ال) تفریق می‌گردند، که حاصل این پردازش عملکرد مغزی در اثر تغییرات جریان خونی در مغز را از لحاظ فیزیولوژیکی نشان می‌دهد.
محققان همچنین فعالیت مغز را هنگام شنیدن صداهای بی آهنگ که برای مطابقت با سطوح فرکانس هر آهنگ پخش شده بودند، کنترل کردند. در نگاه اول، اسکن‌ها شبیه به نقشه‌هایی از قشر شنوایی مغز انسان بودند و میمونها نیز صرف نظر از اینکه آیا این صداها حاوی صوت هستند یا خیر نقاط مشابهی از فعالیت داشتند.
با این حال محققان با انجام آزمایشات بیشتر اطلاعات دقیق‌تری به دست آوردند و دریافتند که مغز انسان به شدت به صوت حساس است. هنگام شنیدن صوت‌های یکسان قشر شنوایی انسان نسبت به قشر شنوایی میمون عملکرد بهتری داشت.
دکتر کانوی در انتها افزود: این یافته‌ها نشان می‌دهد که گفتار و موسیقی ممکن است اساساً فرایند عملکرد مغز ما را تغییر دهد.
یافته‌های این مطالعه در مجله Nature Neuroscience منتشر شد.