کاهش زمان مسافرتهای فضایی با انرژی هستهای
مهر/ تحقيقي جديد در دانشگاه پرينستون در حال انجام است تا با کمک مهار کردن همجوشاني انرژي هسته اي، فضاپيما را به حرکت درآورد. طبق تحقيقي جديد تا ۲۰۲۸ ميلادي يک سيستم نيرو محرکه که با همجوشاني هستهاي کار ميکند، در فضاپيماها به کار گرفته ميشود. به اين ترتيب از مدت زمان سفر بين سيارات کاسته ميشود. توسعه دهندگان سيستم موتور Direct Fusion Drive (DFD) ادعا ميکنند اين فناوري ميتواند مدت زمان سفر فضاپيماها به زحل را کمتر کند و از ۷ سال به ۲ سال برساند. همچنين با چنين سيستمي سفر به پلوتو به جاي ۹ سال در ۵ سال انجام ميشود. آزمايشگاه فيزيک پلاسما دانشگاه پرينستون مشغول تحقيق روي اين سيستم نيرو محرکه است که با ترکيبي از هليوم ۳ و دتريوم کار ميکند. هليوم ۳ در حقيقت نوع ارتقايافته اي از هيدروژن با هستههايي در مرکز خود است که با پلاسماي داغ ترکيب ميشود. اين روند مقدار زيادي انرژي همراه مقدار اندکي اشعه توليد ميکند و نيروي پيشرانه ايجاد ميکند. فناوري مذکور همچنين ميزان گرماي توليد شده را با استفاده از موتور Bryton Cycle مهار ميکند تا محصولات فرعي اين فرايند را به برق تبديل کند. نه تنها اين موتور نوآورانه ميتواند فضاپيما را سريعتر به مقصد خود برساند بلکه در حفظ انرژي نيز کارآمدتر است و ميتواند آن را براي مأموريتهاي طولانيتر و عميقتر در فضا حفظ کند. به هرحال محققان اميدوارند تا در ميانه ۲۰۲۰ بتوانند اين فناوري را به طور واقعي بسازند. پس از آن نخستين نمونه چنين سيستمي ساخته ميشود و مأموريت به طور واقعي در ۲۰۲۸ ميلادي انجام خواهد شد. ناسا اميدوار است با کمک همجوشي هستهاي انرژي مورد نياز چند مأموريت جديد خود مانند ايستگاههايي در مدار ماه به نام Gateway وهمچنين لندر و يک مدارگرد پلوتو نيز تأمين کنند.