چگونه رادارهای کوانتومی جنگ های هوایی آینده را تغییر خواهند داد؟

روزياتو/ يک سيستم راداري با وضوح بسيار بالاي جديد که مي تواند ماهيت جنگ هاي آينده را تغيير دهد براي اولين بار به نمايش درآمده است. نتيجه اين پيشرفت راداري ساخت رادارهاي کوانتومي است که يک سيستم شناسايي با وضوح بالا بوده و جزييات تصويري بسيار بيشتر و بهتري از هدف را فراهم ساخته و همزمان خود دور از چشم باقي مي ماند. رادار کوانتومي مي تواند جزييات کاملي را براي شناسايي هواپيماها، موشک ها و ديگر اهداف هوايي با مدل خاص در اختيار استفاده کنندگان قرار دهد. محققان موسسه علم و تکنولوژي اتريش از امواج مايکروويو در هم تنيده شده براي خلق اولين سيستم راداري کوانتومي در جهان استفاده کرده اند. بر اساس يک اصل شناخته شده به نام در هم تنيدگي کوانتومي (quantum entanglement)، دو ذره مي توانند بدون در نظر گرفتن فاصله شان از هم نيز با يکديگر مرتبط شوند. وقتي که اتفاقي براي يک ذره مي افتد اين اتفاق در ديگر ذرات نيز حس خواهد و بدين ترتيب پديده اي شکل مي گيرد که محققان از آن با عنوان جفت در هم تنيده کوانتومي ياد مي کنند. در ادامه اين پديده به فرآيندي به نام شفافيت کوانتومي منتهي مي شود، جايي که اطلاعات در مورد محيط يک ذره را مي توان با مطالعه ديگر ذرات درک کرد. رادارهاي کوانتومي با جفت سازي ذرات فوتوني، پرتاب يکي به سمت هدف و همزمان در بند نگه داشتن ديگري براي مطالعه بيشتر کار مي کنند. ذره اي که به سمت هدف پرتاب شده در برخورد با يک شيء به شکلي خاص، در بازگشت به شکلي خاص عمل مي کند، رفتاري که مي توان آن را در ذره زنداني شده مشاهده کرد. نتيجه اين امر نيز اطلاعات پرجزييات بسيار بيشتري در مورد هدف نسبت به چيزي است که در رادارهاي ديگر ديده مي شود. رادارهاي امروزي مي توانند اهداف را خيلي خوب شناسايي کنند اما جزييات بسيار کمي در مورد ماهيت و کيفيت آن ها دارند. اين رادارها پس از شناسايي يک شيء خاص، ارتفاع، مختصات و فاصله آن را خواهند گفت اما آن شيء از ديدگاه رادارهاي امروزي تنها يک لگه بزرگ و بدون شکل است. سيستم هاي دفاع هوايي براي تشخيص اينکه آيا اين لکه يک جنگنده، بمب افکن يا حتي هواپيماي مسافربري است بايد به ديگر ابزارها مانند چنين رادارهاي شناسايي کننده پيشرفته و ديگر سيگنال هاي الکترومغناطيسي ايجاد شده توسط هدف متوسل شوند. رادار کوانتومي اما مي تواند جزييات کافي را براي سيستم هاي راداري به منظور شناسايي آن شيء بر اساس شاخصه هاي فيزيکي اش فراهم کند. براي مثال يک جنگنده سوخوي-۳۵ را مي توان با اين رادار و با توجه به شيب بالها، شکل دماغه و تعداد موتورهايش از ديگر پرنده هاي نظامي متمايز ساخت. ديگر مزيت رادار کوانتومي اين است که اين رادارها مقدار بسيار کمي انرژي از خود ساتع کرده و به همين دليل شناسايي آن ها براي دشمن دشوارتر است. تمامي رادارهاي امروزي از خود اشعه هاي الکترومغناطيسي ساتع مي کنند تا بتوانند اشياء را شناسايي نمايند. اين اشعه ها در حالي که خود قابل شناسايي هستند، رادارها را نيز در معرض شناسايي شدن قرار مي دهند. چنين چيزي مانند اين است که تعداد افراد زيادي در يک اتاق تاريک چراغ قوه دست گرفته اند: روشن کردن چراغ قوه باعث مي شود که ديگران را پيدا کنيد اما امواج چراغ قوه به خود شما باز مي گردند و حضور و مکان شما را نيز براي ديگران مشخص مي سازند. غيرقابل شناسايي بودن يک برتري تاکتيکي متفاوت را در جنگ ها ايجاد مي کند. يک رادار کوانتومي مي تواند پرواز هواپيماي دشمن را بدون نشان دادن حضور و موقعيت خود شناسايي کند. اين موضوع مي تواند باعث شود که هواپيماهاي دشمن سيستم هاي دفاعي اختلال در رادارهاي محلي و امواج راديويي که خود براي دفاع کنندگان قابل شناسايي هستند را نيز کنار بگذارند. با کنار گذاشتن اين سپر دفاعي، اين هواپيماها که اکنون به نحوي خلع سلاح شده اند ممکن است مورد شبيخون موشک هاي سيستم هاي دفاع هوايي يا هواپيماهايي قرار بگيرند که انتظار آنان را مي کشند. رادارهاي کوانتومي به عنوان ابزار شناسايي هواپيماهاي پنهانکار شناخته مي شوند که اين موضوع باعث مي شود تلاش ها براي غيرقابل شناسايي کردن هواپيماهاي براي رادارها بي اثر شود. با اين وجود، کارشناسان بر اين باورند که ادعاي قابليت ضد پنهانکاري اين رادارها تنها يک ساده انگاري ناشيانه بوده و مزيت اصلي اين سيستم هاي راداري کوانتومي جنبه شفافيت و کيفيت بصري جزييات ارائه شده توسط آن است. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد