دارورسانی به بدن با کمک هیدروژل مبتنی بر پروتئین
ايسنا/ پژوهشگران آمريکايي، نوعي هيدروژل ابداع کردهاند که مبتني بر نوعي پروتئين است و ميتواند به انتشار دارو در بدن کمک کند. شايد به زودي يک سيستم دارورساني در اختيار داشته باشيم که مبتني بر يک پروتئين قابل تجزيه زيستي است و ميتواند بيش از دو هفته در بدن باقي بماند تا انتشار دارو به صورت پايدار انجام شود. پژوهشگران "مدرسه مهندسي تندن دانشگاه نيويورک"(Tandon)، در يک پژوهش بينارشتهاي موفق شدند نخستين هيدروژل مهندسي شده را ابداع کنند که با اين معيارها سازگار است و ميتواند به پيشرفت دارورساني، مهندسي بافت و ارائه داروهاي ترميمي در آينده کمک کند. هيدروژلها، شبکههاي سهبعدي پليمر هستند که در واکنش به محرکهاي فيزيکي يا شيميايي، از محلول به ژل تبديل ميشوند. اين ماتريسهاي پليمري ميتوانند محمولههايي مانند مولکولهاي کوچک را محاصره کنند يا يک چارچوب ساختاري را براي کاربردهاي مهندسي بافت ارائه دهند. پژوهشگران به سرپرستي "جين کيم مونتکلار"(Jin Kim Montclare)، استاد مهندسي شيمي دانشگاه نيويورک و نويسنده ارشد اين پژوهش، در بررسي خود موفق شدند جزئيات به وجود آمدن يک هيدروژل متشکل از يک پروتئين را ارائه دهند که ويژگيهايي شبيه به هيدروژلهاي مصنوعي دارد. هيدروژلهاي پروتئين بيشتر از هيدروژلهاي مصنوعي، قابل تجزيه زيستي هستند و به اتصالدهندههاي عرضي شيميايي و سمي نيازي ندارند. مونتکلار گفت: اين نخستين هيدروژل پروتئين است که نسبت به گرما واکنش نشان ميدهد و بر اساس پروتئيني ابداع شده که در دماي پايين و بدون نياز به عوامل خارجي، از محلول به ژل تبديل ميشود. اين پژوهش، پيشرفت بزرگي به شمار ميرود زيرا هيدروژلهاي مبتني بر پروتئين، در حوزه زيستپزشکي بسيار مناسب هستند. اين گروه پژوهشي طي آزمايشهايي، يک مولکول کوچک را به همراه هيدروژل پروتئين در کپسول قرار دادند و دريافتند که اين مولکول کوچک، موجب افزايش دما و يکپارچگي مکانيکي ميشود و امکان انتشار دارو را در يک بازه زماني مشخص فراهم ميکند. براي اينکه واکنش هيدروژلهاي پروتئين نسبت به دماهاي مشخص تنظيم شوند و براي رساندن داروهاي گوناگون به کار بروند، به پژوهشهاي بيشتري نياز است. اين پژوهش، در مجله "Biomacromolecules" به چاپ رسيد.