سرطانزایی دود سیگار الکترونیکی اثبات شد
ديجياتو/ تحقيق تازه اي که روز گذشته منتشر شده نشان مي دهد برخلاف آنچه قبلاً تصور مي شد، سيگار الکترونيکي جايگزين مناسبي براي سيگار معمولي نبوده و سرطان زاست. دانشمندان با تحقيق روي موش ها متوجه شدند کشيدن سيگار الکترونيکي مي تواند ريسک ابتلا به برخي سرطان ها را افزايش دهد؛ اما تا ثابت شدن اين مسئله در انسان ها و تهديدي که کشيدن سيگار الکترونيکي آنها را تهديد مي کند، راهي طولاني در پيش است. محققان تا پيش از پژوهش مذکور مي دانستند دود سيگار الکترونيکي همانند دود سيگار معمولي سرطان زاست. تحقيقي که پيش از اين مطالعه در دانشکده پزشکي دانشگاه نيويورک انجام گرفته نشان مي دهد کشيدن سيگار الکترونيکي مي تواند با تخريب DNA موجود در مثانه و ريه انسان ها و موش ها، ريسک ابتلا به سرطان را در آنها افزايش دهد. گروهي ديگر از دانشمندان نيز به وجود مواد شيميايي سرطان زا در سيگارهاي الکترونيکي (خصوصاً محصولات طعم دار) پي برده اند. در تحقيق جديد که در ژورنال PNAS منتشر شده، براي اولين بار سيگار الکترونيکي به طور مستقيم به سرطان ربط داده شده است. دود سيگار الکترونيکي به احتمال زياد يک عامل سرطانزا است. محققان در اين پژوهش بيش از يک سال روي موش ها مطالعه کردند. آنها در مدت 54 هفته موش ها را پنج روز در هفته به مدت 4 ساعت در روز در سه وضعيت مختلف قرار دادند. يک گروه از آنها در يک محيط که با دود سيگار الکترونيکي پر شده بود قرار گرفتند. در اين محيط نيکوتين از محفظه حاوي محلول پروپيلن گليکول و گليسيرين سبزيجات، حرارت ديده و هوا مي ديد. گروه ديگري از موش ها در محيطي ديگر و در معرض هواي تبخير شده از محلول هاي فوق قرار گرفتند. گروه سوم نيز هواوي تصفيه شده تنفس مي کردند. به گفته نويسنده اصلي مقاله به نام «Moon-Shong Tang»، زيست شناس مولکولي از دانشگاه نيويورک، موش ها با قرار گرفتن در معرض نيکوتين، بعضي از ترکيب هاي سرطان زا به نام «نيتروسامين ها» (Nitrosamines) در بدن آنها شروع به شکل گرفتن مي کند که هم انسان ها و هم موش ها را به سرطان مبتلا مي کند. تحقيق «Tang» و تيم او در دانشگاه نيويورک از برخي محدوديت ها رنج مي برد. موش هايي که در اين بازه يک ساله آزمايش شدند، در برابر ترکيبات شيميايي سرطانزا آسيبپذيري بيشتري نسبت به موش هاي ديگر از خود نشان دادند. از موش هاي ذکر شده معمولاً در تحقيقات مرتبط با سرطان استفاده مي شود؛ چون مدت زمان زيادي طول مي کشد تا عامل به وجود آورنده سرطان را پيدا کرد. بنابراين اگرچه اين تحقيق احتمال سرطان زا بودن سيگار الکترونيکي را نشان مي دهد، اما نمي تواند ميزان سرطان زا بودن آن براي انسان ها را نشان دهد. به گفته «Tang» در حال حاضر نمي توان ميزان سرطان زا بودن سيگار الکترونيکي را در مقايسه با سيگار معمولي اندازه گرفت. نويسندگان مقاله مذکور اعلام مي کنند نتايج تحقيقات آنها نبايد مردم را به اين تفکر وا دارد که کشيدن سيگار الکترونيکي به اندازه کشيدن سيگار معمولي ريسک ابتلا به سرطان را افزايش مي دهد. برخي از متخصصين و سازمان ها اعلام کرده اند که سيگار الکترونيکي 95 درصد ضرر کمتري نسبت به سيگار تنباکو دارد. آنها معتقدند نيکوتين به تنهايي سرطان زا نبوده و تنفس دود آن به ندرت مي تواند افراد را در معرض محصول سرطان زاي آن يعني نيتروسامين قرار دهد. حال اگر «Tang» و تيم او با تحقيقات خود به نتيجه برسند، آماري که چند خط بالاتر گفته شد زير سوال مي رود. در هر صورت بحث در مورد سرطان زا بودن سيگار الکترونيکي و سيگار معمولي همچنان ادامه خواهد داشت و بعيد است حتي با وجود تحقيق در مورد انسان ها و موش ها، به اين زودي ها برنده اي داشته باشد. «Tang» در انتها مي گويد: «براي يک فرد سيگاري بيست سال يا بيشتر زمان مي برد تا به سرطان ريه دچار شود. اگر عامل سرطان زاي ناشي از کشيدن سيگار تنباکو را همانند مدلي براي عامل سرطان زاي ناشي از کشيدن سيگار الکترونيکي فرض کنيم، آنوقت احتمالاً يک دهه ديگر طول خواهد کشيد تا علايم سرطان ريه در فردي که سيگار الکترونيکي مي کشد، پديدار شوند.» به عبارت ديگر بايد با انجام تحقيقات بيشتر در مورد افرادي که سيگار الکترونيکي مي کشند، به ريسک ابتلا به سرطان پي برد؛ اين در صورتي است که از تهديدات فوري و جاني ناشي از مصرف سيگارهاي الکترونيکي غير استاندارد صرف نظر کنيم.