دست دادن بیش از 3 ثانیه تأثیر منفی دارد
سيناپرس/ پژوهشگران اسکاتلندي در آخرين مطالعات خود دريافتند که دست دادن طولاني و بيش از 3 ثانيه ميتواند اثرات منفي ازجمله ايجاد اضطراب و تأثيرگذاري نامطلوب بر روابط طرفين داشته باشد که اين مسئله در روابط کاري و تجاري بيشتر مشهود است. دکتر اميزه ناگي (Emese Nagy) از دانشگاه داندي (Dundee) اسکاتلند در مطالعات جديد خود به بررسي تأثير نوع دست دادن در شکلگيري روابط اجتماعي پرداخته و در اين رابطه اعلام کرد: دست دادنهاي طولاني و بيش از 3 ثانيه بر روابط تجاري و ارتباطاتي که بر پايه کسبوکار ريخته شده باشد، تأثير منفي گذاشته و موجب بروز اضطراب در طرفين ميشود. دانشجويان کارشناسي ارشد دانشکده علوم اجتماعي دانشگاه داندي با 36 شرکتکننده مصاحبه کردند و در اين مصاحبه در مورد کار و آينده شغلي آنها به گفتگو نشستند. سپس اين شرکتکنندگان به يک محقق دومي معرفي شدند که در برخورد اول و هنگام معرفي، يا با حالت عادي (کمتر از 3 ثانيه) دست ميداده و يا بهصورت طولاني (بيش از سه ثانيه) دست ميداده يا اصلاً دست نميداده است. لازم به توضيح است که اين شرکتکنندگان در طول اين تحقيقات و بررسيها از اهميت دست دادن اصلاً آگاه نبودهاند و تنها بر اساس پرسشهايي که از آنها ميشد، واکنشهاي خود را در اختيار محققان قرار ميدادند تا بعداً موردبررسي قرار گيرد. دکتر اميز ناگي در سال 2011 ميلادي نيز تحقيقات مشابهي را در مورد تأثير در آغوش گرفتن در روابط را موردبررسي قرار داده بود. او در توضيحاتش اظهار داشت: «دست دادن بهطور خاص ميتواند نشان احترام و اهميت دادن باشد و نتيجه طولانيمدت را در روابط ما ايجاد کند. شواهدي وجود دارد که نشان ميدهد بسياري از رفتارها مانند در آغوش گرفتن که بيش از 3 ثانيه طول بکشد باعث تخريب و از بين رفتن روابط ميشود. در اين تحقيقات جديد نيز مشخص شد اگر دست دادن طي يک بازه زماني زير 3 ثانيه صورت بگيرد باعث ايجاد احترام و تحکيم روابط ميشود.» دکتر ناگي در ادامه توضيحاتش تأکيد کرد: «البته اگر اين دست دادن بيش از 3 ثانيه طول بکشد ممکن است که شما تصور کنيد اين دست دادن طولاني باعث ايجاد حسگرمي و صميميت بين طرفين ميشود درحاليکه تأثير منفي برگيرنده خواهد داشت. سياستمداران بهطور ويژه نسبت به دست دادنهاي طولاني علاقه نشان ميدهند که علاوه بر نشانه حسگرمي و صميميت، بيشتر از اين عمل ميخواهند اقتدار خود را به نمايش بگذارند؛ اما تحقيقات ما نشان ميدهد که شايد اين عمل در نگاه خبرنگاران و دوربينهايشان چشمگير و قابلتوجه باشد اما بر نتيجه کيفيت روابط کاري و شخصي آنها تأثير منفي گذاشته و آن را به خطر مياندازد و ميتواند واکنشهايي در سطح ميليوني مردم داشته باشد.» اين موضوع بهطور خاص و در سالهاي گذشته با ظهور دونالد ترامپ، رئيسجمهور ايالاتمتحده آمريکا در روابط سياسي نمود بيشتري پيداکرده و نوع خاص دست دادنهاي وي با روساي دولتهاي مختلفي همچون فرانسه، ژاپن و کانادا؛ خبرساز شده و براي مدتها سوژه رسانههاي سراسر جهان بود. اين نوع خاص دست دادن ترامپ از سوي روان شناسان و تحليلگران زيادي موردتوجه قرارگرفته و آخرين نمونه آن، مطالعات دکتر اميزه ناگي در اسکاتلند است که نشاندهنده تأثير نامطلوب اين نوع دست دادن در روابط طرفين است. محققان در اين رابطه اعلام کردند: شرکتکنندگاني که مجبور به دست دادنهاي طولانيتر با همکاران ما شده بودند، از تعامل کمتر برخوردار بوده و کمتر ميخنديدند و از خود اضطراب بيشتري نشان ميدادند. قابلتوجه است که دست دادن کمتر از 3 ثانيه منجر به لبخند زدنهاي بعدي کمتري ميشود اما اين افراد از احساس طبيعيتري برخوردار بودهاند. در شرکتکنندگاني که با آنها دست داده نشده بود، هيچ تغيير رفتاري ديده نشد. شرح کامل اين مطالعات و نتايج حاصل از آن در آخرين شماره مجله مهارتهاي ادراکي و حرکتي (Perceptual And Motor Skills journal) به چاپ رسيده و قابلدسترس است.