پژوهشهایی بر روی جنین ترکیبی انسان و حیوان
مجله ايلياد/ دولت ژاپن تاييد کرد که براي اولين بار در اين کشور، تحقيقاتي در زمينهي جنينهاي انسان-حيوان انجام شده است. البته اين خبر به اين معني نيست که بايد در آيندهي نزديک منتظر به دنيا آمدن اين موجودات ترکيبي باشيم؛ بلکه ميتوان گفت که يک قدم به پيوند اندامهاي انساني که توسط حيوانات رشد داده شدهاند نزديکتر شدهايم. «هوروميتسو ناکائوچي» بهعنوان دانشمند سلولهاي بنيادي کسي است که تاييديهي دولت براي کار بر روي اين پروژه را دريافت کرده است. وي رئيس مرکز تحقيقات سلولهاي بنيادي دانشگاه توکيو و سرپرست تيم تحقيقاتي آزمايشگاه ناکائوچي در دانشگاه استنفورد است. آنها برنامه دارند که سلولهاي انساني را در جنينهاي موش بکارند و سپس از آن براي پيوند اعضا استفاده کنند. هدف نهايي اين است که حيواناتي ساخته شوند که اندامهاي آنها با سلولهاي انساني ساخته شدهاند و ميتوان از اين اندامها براي کساني که در نوبت دريافت عضو اهدايي هستند استفاده کرد. ناکائوچي قصد دارد که آزمايشهاي خود را به آهستگي پيش ببرد و نميخواهد به اين زودي جنين خود را به دنيا بياورد. مرحلهي اول کار او شامل رشد دادن يک جنين موش تا ۱۴.۵ روز عمر است. در اين مرحله، اندام موش تقريباً به صورت کامل شکل گرفتهاند. ناکائوچي تاکنون موفقيتهايي در زمينهي جنينهاي غيرانساني ترکيبي داشته است. در سال ۲۰۱۷ وي آزمايشي انجام داد که شامل تزريق سلولهاي بنيادي القايي موشهاي آزمايشگاهي به موشهاي صحرايي بود. اين موشهاي صحرايي توانايي توليد پانکراس را نداشتهاند. موش صحرايي که تزريق به آن انجام شده بود توانست با سلولهاي موش آزمايشگاهي پانکراس توليد کند که بعداً از آن جدا شد و به يک موش آزمايشگاهي که مبتلا به ديابت بود پيوند زده شد. در نتيجهي اين پيوند ديابت موش مبتلا درمان شد. جنينهاي ترکيبي انسان-حيوان به طور کل مفهوم جديدي نيستند؛ آمريکا اين نوع جنين را ساخته، ولي هرگز آن را به دنيا نياورده است. ولي برخي از کشورها در انجام تحقيقات در اين زمينه محدوديت ايجاد ميکنند. ژاپن يکي از اين کشورها بود که اخيراً اين محدوديت را برداشته است. برخي از دانشمندان اين نگراني را دامن ميزنند که شايد تزريق سلولهاي انساني به يک حيوان بر روي مغز و قوهي ادراک آن نيز تاثير بگذارد که بعدها باعث ايجاد دردسر شود، ولي ناکائوچي ميگويد که تيم وي آزمايشات خود را به نحوي طراحي ميکنند که سلولهاي انساني فقط در اندامهاي هدف وجود داشته باشند، ولي در عين حال پايش همهي فرآيندهاي غيرمعمول را در مغز و ديگر اندامها نيز تحت نظارت دارند.