گامی برای درمان سرطان در سگها
ايسنا/ امروزه تکنولوژي اميکس در انسان به صورت گستردهاي جهت تشخيص و درمان سرطان و همچنين تعيين پيشآگهي و تخمين ميزان بقاي بيماران مبتلا مورد استفاده قرار ميگيرد. همزمان و همگام با مطالعات انجام گرفته در انسان، مطالعات مشابهي در مقياس کمتر در سگ انجام شده است. امروزه با گسترش تکنولوژيهاي نوين گامي بلند در جهت تشخيص،درمان و پيشگيري سرطان برداشته شده است. فناوري اميکس به بررسي همزمان تعداد زيادي از يک جز سلولي( مانند ژن، پروتئين، رونوشت و متابوليت) مي پردازد. آناليز همزمان سبب ميشود تا تصوير کليتري و واقعيتري از روند حوادث سلولي بويژه در سلولهاي سرطاني به دست آيد. پژوهشي که در خصوص کاربرد فناوري اميکس در تشخيص تومورهاي سگ توسط تيم پژوهشگران متشکل از محمد زماني، احمد محمودي( گروه علوم درمانگاهي، دانشکده دامپزشکي دانشگاه شهيد باهنر کرمان) و شهرزاد عزيزي( گروه پاتوبيولوژي، دانشکده دامپزشکي دانشگاه شهيد باهنر کرمان) انجام شده، نشان ميدهد: « در بحث سرطان شناسي سگ ازاهميت ويژه اي برخوردار است چرا که انواع سرطان ها در اين حيوان شايع بوده و همچنين محققين به صورت گسترده اي از آن بعنوان يک مدل حيواني ارزشمند سرطان بهره ميبرند. به همين جهت روشهاي مختلف اميکس در انواع سرطان ها سگ مورد استفاده قرار گرفته است.» در اين پژوهش، پژوهشگران در خصوص انواع سرطان ها در سگ ميگويند:« در سگ مانند انسان انواع و اقسام سرطان رخ ميدهد. همين تنوع و گستردگي انواع سرطان در سگ سبب شده است تا سگ به عنوان يک مدل حيواني مناسب سرطان کاربرد فراوان داشته باشد. در کنار رخداد سرطانهاي غير شايع مانند سرطان ملانوما، همانژيوسارکوما، سرطان هاي کبدي، کليوي و مغزي، انواع سرطان هاي شايع در سگ ها شامل سرطان پستان، لمفوما، انواع لوسميها و سرطان هاي جلدي هستند. بطور کلي رخداد سرطان در سگ به ميزان ۳/۹۹ مورد در سگهاي نر و ۱/۲۷۲ مورد در سگهاي ماده به ازاي هر ۱۰۰ هزار سگ تخمين زده ميشود. در برخي مطالعات سرطان پستان بعنوان شايع ترين سرطان در سگ شناخته شده است که رخداد آن را تا ۷۰ درصد انواع سرطان در سگ دانسته اند. جمعيت اندک سگها بعنوان حيوانات خانگي در ايران در مقايسه با ساير کشور ها به ويژه کشورهاي غربي و ايالات متحده سبب شده است که جمعيت اندکي از سگها جهت کنترل رخداد انواع سرطان توسط محققين در دسترس باشد. درصد بالايي از رخداد سرطان ها در جمعيت هاي سگ هاي ولگرد به دليل مشاهده نشدن توسط دامپزشکان تشخيص داده نميشود. از طرف ديگر به دليل محدود بودن امکانات در سگهاي صاحب دار نيز در بسياري از موارد سرطان تشخيص داده نميشود و يا نوع آن بخوبي تعيين نميشود.» در اين پژوهش در خصوص نواقص درمانهاي قبلي آمده است:« در گذشته هر چند تکنيکهاي مختلف پاتولوژي و برخي روشهاي مولکولي در تشخيص سرطان و تعيين پيشآگهي آن بهکار برده ميشد، اما اين روش ها از جهات مختلف داراي نواقصي هستند که سبب محدود کردن توان پاتولوژيست ها، انکولوژيست ها و ساير متخصصين مربوطه در تشخيص و درمان سرطان ها ميشوند.» در نتايج اين پژوهش آمده است:« بر خلاف انسان که بانک هاي اطلاعاتي مربوطه حاوي تعدادي بالاي بيماران به همراه حجم فراوان اطلاعات اميکس است، اين نمونهها و اطلاعات در مورد حيوانات بسيار اندک و ناقص هستند. اميد است که با توجه به افزايش بيشتر مطالعات در اين زمينه، بانکهاي اطلاعاتي دامپزشکي نيز روزبهروز تقويت شوند تا بهعنوان منابعي مهم در اختيار محققين انکولوژي دامپزشکي قرار گيرند تا آنها به کاوش هر چه بيشتر در بيولوژي سرطانهاي حيوانات اهلي بپردازند.» اين پژوهش در شماره سوم مجله تحقيقات دامپزشکي به چاپ رسيده است.»