چگونه خاطرات را به یاد می آوریم؟
مجله ايلياد/ دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه بيرمنگام ثابت کردند که بخشهاي مختلف مغز انسان چگونه با هماهنگي يکديگر کار ميکنند تا حافظهي اپيزوديک را ايجاد و بازيابي کنند. مدلها حاکي از آن است که در حين شکلگيري حافظه، اطلاعات از قشر مغز «کورتکس» به «هيپوکامپ» منتقل ميشود، در حالي که در حين بازيابي حافظه اين جريان اطلاعاتي معکوس خواهد بود. محققان بيرمنگام براي اولين بار ثابت کردند که در انسان، اين جريان اطلاعات از هيپوکامپ و به هيپوکامپ توسط نوسانات مغزي قابل رديابي است؛ به اين شکل که امواج آلفا که فعاليت قشري را منعکس ميکنند، نوسانات گاما فعاليت هيپوکامپي را بازتاب ميدهند. بيماراني که حافظهشان را از دست دادهاند، ميتوانند از اين تحقيق نفع ببرند؛ زيرا اين تحقيق اطلاعاتي را دربارهي نحوهي پردازشهاي مغزي و بازيابي حافظه ارائه ميدهد. محققان دانشگاه بيرمنگام و بيمارستان دانشگاه، ارلانگن آلمان، به رهبري دکتر «سيمون هانسلماير» يافتههايشان را در مجلهي PNAS منتشر کردند. دکتر هانسلماير ميگويد: «براي تعمير چيزي که شکسته است، ابتدا بايد نحوهي کارکرد آنرا دانست. مطالعهي ما نشان ميدهد که نئوکورتکس و هيکامپ چگونه با يکديگر تعامل برقرار ميکنند تا حافظهها را تشکيل داده و بازيابي کنند. درک اين تعامل کليدِ توسعهي دستگاههاي تحريک عصبي است که به کاهش مشکلات حافظه در جمعيتهاي باليني کمک ميکند. با اين اطلاعات جديد ميتوانيم به يک پرسش حياتي در علوم اعصاب مدرن پاسخ دهيم؛ آن اينکه مناطق مغزي مختلف چگونه با يکديگر تعامل برقرار ميکنند تا حافظهها را تشکيل دهند؟» حافظهي اپيزوديک در واقع يک حافظهي بسيار دقيق از يک رويداد شخصي است. تشکيل و بازيابي چنين حافظههايي به اطلاعات پردازش مغزي مرتبط با رويداد و پيوند اين اطلاعات با يک اپيزود منسجم بستگي دارد. نظريهي موجود حاکي از آن است که پردازش اطلاعات توسط شبکههاي آلفا و بتاي نئوکورتيکال صورت ميگيرد، در حالي که ايجاد حافظه با تتاي هيپوکامپ و نوسانات گاما تسهيل ميشود. اين چارچوب نظري پيشنهاد داد که دو مکانيزم بايد با يکديگر همکاري کنند، زيرا نقص هريک از آنها ميتواند پيامدهاي نامطلوبي را در پي داشته باشد؛ يک رديابي حافظهي ناقص. دکتر هانسلماير ميگويد: «اين نتايج حاکي از آن است که يک جريان دوجهتهي اطلاعاتي بين نئوکورتکس و هيپوکامپ اساسِ تشکيل و بازيابي حافظههاي اپيزوديک است. ما شواهدي از اين تعامل بهدست آورديم و همچنين ثابت کرديم که فرکانسهاي گاماي هيپوکامپ مجزا منجر به تشکيل و بازيابي حافظه ميشوند، به اين صورت که گاماي سريع منجر به رمزگذاري و گاماي آهسته منجر به تسهيل بازيابي ميشود.»