دانشمندان مرکز منظومه شمسی را پیدا کردند

ايسنا/ سياه چاله منطقه‌اي از فضازمان است که جاذبه آن آنقدر قوي است که هيچ ذره‌اي حتي ذرات و تابش الکترومغناطيسي مانند نور نمي‌توانند از آن فرار کنند. طبق نظريه نسبيت عام، يک جرم کاملاً جمع و جور مي‌تواند باعث ايجاد تغيير در فضازمان شود تا سياهچاله ايجاد شود. در جستجوي سياهچاله‌هاي کشف نشده قبلي که ميلياردها برابر بزرگ‌تر از خورشيد هستند، دانشمندان دانشگاه "وندربيلت" با کمک داده‌هاي رصدخانه امواج گرانشي نانوهرتز در آمريکاي شمالي(NANOGrav) تصميم گرفتند تا مرکز گرانش منظومه شمسي را با اندازه‌گيري امواج گرانشي که نشانگر وجود اين سياهچاله‌ها است، پيدا کنند. دانشمندان در حال فهم ميزان ورود ضربان‌هاي منظم امواج راديويي از تپ اخترها هستند. اين تپ اخترها به سرعت در حال چرخش به دور ستاره‌هاي نوتروني هستند. علاوه بر اين، آنها پرتوهاي امواج راديويي را انتقال مي‌دهند. مطالعه بيش از ۱۵ سال داده‌ نشان داده که اين تپ اخترها به ميزان قابل توجهي با ميزان ورود تپ اخترهايشان مرتبط هستند و هرگونه انحراف در برنامه ورود اين تپ اخترها، مي‌تواند بر امواج گرانشي کهکشان تاثير بگذارد. "استيون تيلور"(Stephen Taylor) استاديار فيزيک و نجوم و ستاره شناس سابق آزمايشگاه پيشرانش جت ناسا(JPL) گفت: با استفاده از تپ اخترهايي که در کهکشان راه شيري مشاهده مي‌کنيم، سعي داريم بتوانيم مرکز سنگيني سراسري منظومه شمسي را درک کنيم زيرا بسيار مهم است تا جزئي ترين نکات را نيز دريابيم. مرکز سنگيني سراسري(Barycenter) مرکز گرانيگاه دو جرم(يا بيشتر) است که در حال چرخش به دور يکديگرند، يا نقطه‌اي‌ است که هر دوي آنها(يا همگي) در اطراف آن مي‌گردند. تصور کلي اين مفهوم مهم در زمينه‌هايي مانند اخترشناسي و اخترفيزيک کاربرد دارد. فاصلهٔ از مرکز گرانيگاه يک جرم تا مرکز سنگيني سراسري را مي‌توان همانند و به عنوان يک مسئله دو جسم محاسبه کرد. مرکز سنگيني سراسري منظومه شمسي، مرکز گرانش آن مکاني است که اجرام تمام سيارات، قمرها و سيارک‌ها در آن متعادل مي‌شوند. بنابراين، مرکز منظومه شمسي کجاست؟ گرچه که ممکن است بسياري تصور کنند در مرکز خورشيد است اما آنجا نيست، در عوض آن در مکاني است که به سطح خورشيد نزديکتر است. اين به دليل جرم مشتري و درک ناقص دانشمندان از مدار آن است. مشتري هر ۱۲ سال زميني يک بار در اطراف خورشيد مي‌چرخد و رصدخانه امواج گرانشي نانوهرتز در آمريکاي شمالي ۱۵ سال است که در حال جمع آوري اطلاعات است. فضاپيماي گاليله در بين سال‌هاي ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ در حال بررسي مشتري بود اما مشکلات فني داشت که بر کيفيت اندازه‌گيري‌هاي انجام شده در طول ماموريت تأثير مي‌گذاشتند. تاکنون دانشمندان از داده‌هاي رديابي داپلر براي شناسايي مرکز گرانش منظومه شمسي استفاده مي‌کردند. به اين ترتيب، آنها مکان و مسير اجرامي که به دور خورشيد مي‌چرخيدند را تخمين زده‌اند. دانشمندان دريافتند که کار با مدل‌هاي منظومه شمسي موجود براي تجزيه و تحليل داده‌هاي رصدخانه امواج گرانشي نانوهرتز در آمريکاي شمالي نتايج متناقضي را ارائه داده است. "ميشل واليسنري"(Michele Vallisneri) اخترشناس و نويسنده اصلي مقاله گفت: ما در جستجوي موج گرانشي بين مدل‌هاي منظومه شمسي چيزي قابل توجهي را تشخيص نداديم، اما در محاسبات اختلافات سيستماتيک زيادي داشتيم. به طور معمول، داده‌هاي بيشتر نتيجه دقيق‌تري ارائه مي‌دهند، اما هميشه در محاسبات ما اشتباهاتي نيز وجود دارد. دانشمندان تصميم گرفتند همزمان با بررسي امواج گرانشي، به بررسي مرکز گرانش منظومه شمسي نيز بپردازند. دانشمندان پاسخ‌هاي محکم تري براي پيدا کردن امواج گرانشي دريافت کردند و توانستند دقيق‌تر از پيش مرکز گرانش منظومه شمسي را دريابند و گفتند در فاصله ۱۰۰ متري از خورشيد قرار دارد. براي درک اين مقياس، اگر خورشيد به اندازه يک زمين فوتبال باشد، ۱۰۰ متر قطر يک رشته مو خواهد بود. تيلور گفت: مشاهده دقيق ما از تپ اخترهاي پراکنده در کهکشان، درک ما را از کيهان افزايش داده و با پيدا کردن امواج گرانشي از اين طريق، علاوه بر آزمايش‌هاي ديگر، ما يک نگاه کلي و جامع‌تري به انواع مختلف سياه چاله‌ها در جهان داريم. همانطور که رصدخانه امواج گرانشي نانوهرتز در آمريکاي شمالي به جمع آوري داده‌هاي زمان فراگيرتر و دقيق‌تر تپ اخترها مي‌پردازد، ستاره شناسان اطمينان دارند که سياه چاله‌هاي عظيمي به زودي و به طور واضح در داده‌ها ظاهر خواهند شد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar