نماد آخرین خبر

ارائه مدلی برای بهبود جذب دارو توسط نخبه ایرانی

منبع
ايسنا
بروزرسانی
ارائه مدلی برای بهبود جذب دارو توسط نخبه ایرانی
ايسنا/ ذرات بسيار ريز که به طور کلي در محدوده اندازه ۱-۱۰۰۰ ميکرومتر قرار دارند به عنوان سيستم ارسال داروي چند وجهي با مزاياي فيزيولوژيکي و فارماکوکينتيک براي بهبود اثربخشي، تحمل و انطباق در بدن بيمار عمل مي‌کنند. با اين حال تزريق ذراتي که به اندازه يک دانه ماسه هستند مي‌تواند دشوار باشد زيرا مي‌توانند در يک سرنگ معمولي مسدود شوند و در بدن وارد نشوند. دانشمندان موسسه ام.آي.تي اکنون با کمک محقق ايراني "مرتضي سرمدي" مدل محاسباتي را ارائه داده‌اند که مي‌تواند قابليت تزريق چنين ذرات بسيار ريز را بهبود بخشيده و از مسدود شدن، جلوگيري کند. اين مدل با بررسي عوامل مختلفي از جمله اندازه و شکل ذرات عمل مي‌کند ، سپس يک طراحي بهينه براي تزريق را تعيين مي‌کند. "آنا جکلنک"(Ana Jaklenec) يک دانشمند تحقيقاتي در موسسه تحقيقات جامع سرطان ام.آي.تي گفت: مسئله اصلي گرفتگي/ مسدود شدن که در جايي از سيستم رخ مي‌دهد و اين موضوع از ارسال دوز کامل دارو جلوگيري مي‌کند. "مرتضي سرمدي" (Morteza Sarmadi) دانشجوي فارغ التحصيل دانشگاه ام.آي.تي گفت: تزريق و ارسال صحيح يک دارو به بدن بسيار مهم است، اما تلاش کمي براي بهبود روش‌هايي براي ارسال دارو انجام شده است. ما اميدواريم که کار ما بتواند ارسال صحيح و کامل داروها را بهبود بخشد. براي بهبود قابليت تزريق ذرات بسيار ريز تحليلگران به طور آزمايشي تأثيرات اندازه و شکل ذرات ريز، گِران‌رَوي يا نارواني آنها و اندازه و شکل سرنگ و سوزن مورد استفاده براي ارسال آنها را مورد بررسي قرار دادند.گِران‌رَوي يا نارواني عبارت است از مقاومت يک سيال در برابر اعمال تنش برشي. به تعريفي ديگر، مقاومت اصطکاکي يک مايع يا گاز را در برابر شارش يا لغزيدن لايه‌ها، هنگامي که تحت تنش برشي قرار گيرد گِران‌رَوي مي‌گويند. آنها ذرات در اشکال مکعبي، کروي و ذرات استوانه اي در اندازه‌هاي مختلف را آزمايش کردند و ميزان تزريق همه را تخمين زدند. دانشمندان سپس از داده‌ها براي توسعه نوعي از مدل محاسباتي موسوم به "شبکه عصبي" استفاده کردند تا پيش بيني کنند که چگونه هر يک از اين موارد بر تزريق پذيري تأثير مي‌گذارد. مهمترين مؤلفه‌ها به اندازه ذرات ، غلظت محلول ، گِران‌رَوي يا نارواني محلول و اندازه سوزن بستگي داشت. دانشمندان از مدل خود براي تعيين اينکه چگونه تغيير شکل سرنگ مي‌تواند بر تزريق اثر بگذارد استفاده کردند. آنها حتي يک شکل بهينه طراحي کرده‌اند که شبيه يک نازل است. دانشمندان با استفاده از طرح جديد سرنگ خود ، قابليت تزريق ذرات بسيار ريز را آزمايش کردند و دريافتند که توسط آن درصد ارسال ذرات بسيار ريز از ۱۵ درصد به تقريبا ۹۰ درصد افزايش يافته است. محققان با استفاده از اين مدل توانستند شش برابر بيشتر از قبل قابليت ارسال دارو به بدن را افزايش دهد و دارو کامل و با موفقيت به بدن تزريق شود.