کووید-۱۹ چطور روی افراد مبتلا به اختلال خوردن تاثیر می‌گذارد؟

طبق گفته بيت (Beat) که يک موسسه خيريه اختلال خوردن در انگليس است تقريباً ۱.۲۵ ميليون نفر در انگليس دچار اختلال خوردن هستند. تاکنون در مورد تأثير بيماري همه گير کوويد-۱۹ بر اين جمعيت، اطلاعات کمي وجود داشت. اگرچه واضح است که شيوع کوويد-۱۹ تأثير قابل توجهي بر جمعيت جهاني دارد، تحقيقات انجام شده توسط محققان دانشکده روانشناسي دانشگاه نورثامبريا نشان مي‌دهد که اين بيماري همه گير، چالش‌هاي بيشتر و منحصر به فردي را براي افراد مبتلا به اختلالات خوردن ايجاد مي‌کند.

يافته‌هاي اين مطالعه پس از بررسي‌هاي انجام شده تاثير کوويد-۱۹ روي گروه‌هاي آسيب پذير مانند سالمندان و افرادي که داراي شرايط روحي وخيم هستند و از لحاظ رواني در شرايط مناسبي قرار ندارند و افرادي که مبتلا به اختلال خوردن هستند به دست آمده است.

اين مطالعه علاوه بر افزايش آگاهي افراد از تأثير اين بيماري همه گير روي مبتلايان به اختلالات خوردن، اين پتانسيل را دارد که روي مقررات، راهنمايي‌ها و سياست‌هاي خدمات درماني در آينده نيز تأثير بگذارد.

در اوايل شيوع اين بيماري در انگليس هنگاميکه دولت به دليل شيوع نگران کننده اين بيماري قرنطينه اعلام کرد، دکتر "داون برنلي- بل"(Dawn Branley-Bell) و دکتر "کاترين تالبوت"(Catherine Talbot) افراد مبتلا به اختلال خوردن يا در حال بهبودي را در سراسر انگليس مورد بررسي قرار دادند. نتايج حاکي از آن بود که اختلال در زندگي روزمره در نتيجه قرنطينه و دوري از اجتماع ممکن است تأثير مخربي بر حال روحي اين افراد داشته باشد و تقريباً ۹ فرد از ۱۰ فرد(۸۷ درصد)  مبتلا به اين اختلال که مورد بررسي قرار گرفته بودند اظهار داشتند که علائم آنها در نتيجه شيوع اين بيماري بيشتر شده است. بيش از ۳۰ درصد اين افراد اظهار داشتند که علائم آنها بسيار بدتر شده است.

اختلال خوردن، نوعي اختلال در نحوه غذا خوردن است که از حالت طبيعي خارج شده است. مثلا اگر فرد از خوردن غذاي کافي امتناع مي‌کند، يا بيش از اندازه غذا مي‌خورد، يا پس از مصرف غذا اقدام به مصرف مسهل مي‌کند، يا عمدا استفراغ مي‌کند و يا ترکيبي از اختلالات فوق را داشته باشد، به اختلال خوردن مبتلا شده است.

يافته‌ها حاکي از تأثيرات مخرب اين بيماري بر تندرستي روانشناختي از جمله کاهش احساس کنترل، افزايش احساس انزواي اجتماعي، افزايش خوردن بي نظم و ترتيب غذا و احساس کمبود حمايت اجتماعي است. محققان با تجزيه و تحليل پاسخ شرکت کنندگان دريافتند که اثرات منفي ممکن است ناشي از تغيير در زندگي افراد نيز  باشد چرا که در اين دوران آنها روال منظم زندگي خود را ندارند و نمي‌توانند وقت خود را با دوستان و خانواده بگذارنند و يا به فعاليت‌هاي ورزشي بپردازند و مراحل درمان خود را منظم طي کنند.

يافته‌هاي اين مطالعه در مجله "Eating Disorders" منتشر شد.